Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

WĄWÓZ

Ten wąwóz musimy przejść, aby zasłużyć na miano wędrowców.

Parszywie wyglądamy w ruchliwych oczach jastrzębi
i ametystowych ślepiach dzikich kóz. My zapoceni maruderzy
łapczywie wciągający w nozdrza naturę i wydychający żurnalowy szmer.

A nasze telefony gdaczą – pik, cyk.
Przecież pamiętają o nas, gdy przemierzamy wąwóz.

Szlak jest przetarty i oznakowany.
Ktoś rozchlapał czerwoną farbę tu i tam.
Ozdobił skały rumieńcami.

Figlarne myśli pieszczą nam brwi:
A gdyby tak wybrać własną ścieżkę, skoczyć poza mapkę.
Może uda się przecisnąć sandałki
między tamtą karłowatą oliwką a tym zbielałym głazem.
To jest konieczne. O tak. Tak. To naprawdę może się udać.
A wtedy nie oddamy nikomu i nigdzie
ani jednego kroku,
ani jednej myśli,
której nie będziemy pewni.
I będziemy krzyczeć w gardzieli wąwozu –
my,my, my.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





wąwóz

my!
mmyy...
m...y


"Tamtą karłowatą oliwką" i inne podobne drobiazgi nie są tak naprawdę ważne.
Bynajmniej dla mnie są tylko upiększaczami i wypychaczami (słusznego rozmiaru) wiersza,
ale sam sens wart jest grzechu jego popełnienia ;)

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





wąwóz

my!
mmyy...
m...y


"Tamtą karłowatą oliwką" i inne podobne drobiazgi nie są tak naprawdę ważne.
Bynajmniej dla mnie są tylko upiększaczami i wypychaczami (słusznego rozmiaru) wiersza,
ale sam sens wart jest grzechu jego popełnienia ;)

Pozdrawiam.

Tym razem zupełnie zgadzam się z redukcją - rzeczywiście istota zawiera się w proponowanym zapisie - tylko jakość "my" ma nieco inny ciężar.
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Dzięki za wpis:). @Stracony Tak myślę i czuję, a  za miłe słowa dziękuję:). 
    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...