Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"zetka, zetka... ale jaka?" :)


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zamiast się kłocić o minusowanie na zetce, czy system, może po prostu porozmawiajmy czym dla nas jest Zetka i jaką funkcję ma pełnić. Podobny dylmeta męczył już Julka Słowackiego, patrzcie:


Krzyczeli: "Zetka! Zetka! - wtem jednego razu
Chcąc krzyczeć zapomnieli na ustach wyrazu
Pewni jednak, że się Admin do userów przyzna
Pisali w swoich postach: "Sojan, Lecter, Krzywak"
Wtem Hania* nowy wątek, na forum dodała:
tylko czemu ta zetka tak zminusowana?

A drugi szedł i wołał w klawisze stukając
dlaczego moje wiersze do Pe wciąż spychają?
Wszystkie trzeba ukochać, każdy wiersz mój dobry
i będę je tam wciskał - mam prawo - kraj wolny!
Wedy Ktoś nad Orgowym zapłakał portalem
I rzekł: "Tylko nie zdóbcie zetki tulipanem"


*zbieżność z kimkolwiek na forum przypadkowa ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



po części wiem o co chodzi :) I tu jest problem.. że niewszyscy maja prawo oceny

opzodr,.
przecież jakby każdy nowy nick mógł oceniać plusy i minusy dopiero stałyby się narzędziem gier.....
proszę
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



po części wiem o co chodzi :) I tu jest problem.. że niewszyscy maja prawo oceny

opzodr,.
przecież jakby każdy nowy nick mógł oceniać plusy i minusy dopiero stałyby się narzędziem gier.....
proszę

dokładnie. i tu problem. jak wypośrodkowac ;)
obecna sytuacja neijest taka żła, cohć maprae błedów ;)))
ipozdr.
Opublikowano

To jest walka z wiatrakami, bo:
1) autor wstawia utwór, nikomu się nie podoba, autor jest pewny, że to spisek wymierzony przeciwko niemu
2) autor wstawia wiersz, 16 osobom się nie podoba, 1 się podoba, to już te 2 osoby twierdzą, że te 16 osób to towarzystwo wzajemnej adoracji

A cała chryja opiera się na dwóch słowach - "poezja współczesna" :)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oj tulipanie, tulipanie. Popieram Pana Michała Krzywaka, idealnie to ujął.

ps: napisz jak jest, to może przemyślę Twoją opinię na ten temat, bo jeszcze tak konkretnie jak M. K. nie ująłeś tego problemu

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @sam_i_swoi To świetny wiersz o paradoksach poszukiwania siebie. Podoba mi się, jak przedstawiasz konflikt między chęcią odnalezienia się a lękiem przed tym, co można odkryć.
    • @wierszykiTo bardzo intensywny i wielowarstwowy wiersz. Szczególnie porusza mnie ta część z influencerem i powtarzającym się pytaniem "co mogłeś zrobić?". To brzmi jak rozliczenie z własną biernością, może z poczuciem winy za to, że zamiast działać, tylko przyglądamy się temu cyfrowym spektaklom.  
    • @RomaPoszalałaś z neologizmami! :)  Napisałaś bardzo nastrojowy, obrazowy wiersz, który można zinterpretować - świadomego i dobrowolnego pogrążenia się w jesiennej melancholii. "Niebostratusowo" - fajny neologizm od nimbostratus (szare chmury deszczowe) czyli atmosfera ponura. No i dostosowujmy się do niej - rozpadajmy się " na atomy, na kapkapkowe bytki" - dekonstrukcja! :) "Wsiąkimińmy lato o bruk": To ciekawa metafora, bo zamiast tęsknić za latem, można by je symbolicznie "rozpuścić" w deszczu i pozwolić mu wsiąknąć w ulicę, tak jak deszczówka wsiąka w bruk. Przemalowałaś lato na szaro. "Melancholijnijmy się": Kolejny neologizm - to nie melancholia nas dopada, ale – to czynność, w którą się angażujemy. Super! "Whisky deszczem" - fajne, ciepłe, można pomyśleć, gdy za oknem pada. "Parosłowem w chłodny wiersz" - ulotne myśli, które tworzą wiersz. A potem już pozwolić emocjom odejść. Czyli pochwalasz melancholię, robisz z niej doświadczenie i przetwarzasz w poezję, która daje wewnętrzny spokój. Czy tak? W tekście pełno neologizmów i metafor - kreatywne podejście do przeżywania emocji. Lubię Twoje wiersze - są jak "logiczne zagadki - zabawy ze słowami"  :) Bardzo, bardzo mi się podoba. !!!! Pozdrawiam - y. :)))  
    • @Annna2 Przepiękny wiersz! Z melancholijną atmosferę i subtelną muzyką słów. Szczególnie poruszające jest to napięcie między tym, czego się nie da kontrolować ("nie wybiera się wiatrów", "na moje "nie" afekt nie zwraca uwagi") a delikatną obserwacją świata. Metafora "panny słomiane" i to pytanie na końcu o radio - czyje? - zostawiają czytelnika z pięknym niedosytem. Pozdrawiam.   ps.Bardziej "znam" ojca - malarza. Ale wiem, że Tomasz był również tłumaczem, np. "Monty Pythona".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...