Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

odrobinę otwarte masz liście z kompozycji serca
panno młoda sprzed miesiąca
wspominasz tę noc najpierwszą
pąs przez policzek budzi zapach wiosny

mijając przystanki - walkę olbrzymów czerni i bieli
w ręku masz bilet, kierunek: dom.

pochylasz skupiona przy oknie głowę
gdzie oczy ktoś dotknął i drasnął w kącikach
miedziane płatki płoną w złoto
w aromat soczystych owoców ogrodu

czyjeś pantofle przecierają podłogi
nie dotkną zazdrością milimetra skóry

dwa brunatne listki opadły cicho
spod rzęs - droga za oknem mija
i głowę już siwą pochylasz nieznacznie
kompozycja otwarta
kierunek: dom

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Najpierw za nieodpowiadanie na komentarze! Następnie próżność ;>za zaproszenie do kolejnych wierszy, a teraz konkrety, j.n.

Wiersz w/g mnie zaśmiecony słowotokiem zbędnych słów, przegadany do granic możliwości.
Autor jest sprawozdawcą/obserwatorem, peelka przemierza drogę życia fajnie ujętą metaforą jazdy środkiem lokomocji. Od pierwszych chwil małżeństwa szufladkuje/zamyka się/zostaje zdominowana życiem domowym. Od młodzieńczych/panieńskich pąsów, przez złotą jesien do srebra/siwizny na skroniach.Wiersz o charakterze liryczno egzystencjalnym, ciekawe środki wyrazu, ale w tym bałaganie pozwoliłam sobie (ponieważ warsztat) na pewne cięcia, z góry sorkuję, ale nie mogłam się powstrzymać.Reasumując; pomysł na plus, wykonanie moim skromnym zdaniem przekombinowane

rozchylone liście kompozycji serca panno młoda
wspomnienie nocy sprzed miesiąca pąsem wiosny
biletowe przystanki do domu oczy ktoś
drasnął w kącikach dotknął miedzianymi płatkami złota

milimetry skóry omijane przecieraną podłogą
zazdrosnych pantofli


brunatne liście spod rzęs ciche jak droga za oknem mija
siwiznę pochylonej głowy kompozycja nieznaczeń
otwary kierunek: dom


Pozdrówki :)
kaśka.
Opublikowano

och.. a czy mówłam / pisałam że wiersz nie będzie rozdmuchany?
romantycy dmuchali tak swoje wiersze tylko kilkoma nutkami nie przesadzając,
u mnie mam nadzieję jest odrobinę podobnie.
więc najpierw reakcja na foch: jak to nie odpisuję :) ależ staram się, jedynie grypa
cholerna nie daje za dużo czytać.. takie usprawiedliwienie.
po drugie odwiedzam cię, ale utwór musi we mnie 'się przemyśleć'
dojrzeć czyli, więc od razu nie masz mojej odpowiedzi..
a teraz konkrety a propos twojej interpretacji:
po pierwsze panna młoda nie gubi się w obowiązkach domowych, nie umiera tam jako kura
czy ktoś w tym rodzaju, nie ma mowy o dzieciach, chociaż mogą być w domyśle, nie są
wykluczone. Po drugie i to najważniejsze peelka nie zamyka się, całe życie mimo opadu suchych listków ma otwarte serce, na samym końcu jest:
kompozycja otwarta, kierunek dom. To to otwarte serce jest busolą do domu,
do którego nasza dama zmierza. Gdyby nie ono i jego otwartość, kierunek
zmieniłby się.

teraz to:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



hmm i wielki finał.. ogólnie dałaś radę uzmysłowiłaś mi kilka rzeczy,
lubię zmieniać utwory gdy widzę że one tego potrzebują.
jednak nie lubię mieszać w sensie, ważne jednak by sens był czysty i jasny.

to już drugie podejście tego wiersza tutaj. poprzednie było znacznie bardziej skąpe,
ale może kiedy go odwiedzisz i będziesz mieć porównanie, dasz mi kolejną inspirację.

jak na razie do zobaczenia następnym razem i lecę chorować / zdrowieć :)
pozdr. em
Opublikowano

Bardzo uważnie czytałem tę dyskusję - ciekawa, ucząca i sympatyczna :)
Gustuję w innych wierszach, ale ten zatrzymuje, mimo uwag kasiballou,
z którymi się zgadzam.
Masz talęt maranatha i pokorę, a to wróży dobrze.
Serdecznie pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...