Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

A wszystko zaczęło się niewinnie, zwyczajnie-
sala lekcyjna, znudzone biurka swym zużyciem, staniem
wdychające zapachy niewchłoniętej wiedzy, nudy i zdrętwiałe od
wiszącego nad wszystkimi ciężaru dnia przedferiowego.
Nic się nie chce... Nauczycielka policzkuje karty dziennika
pióro myśli, że jest bolidem i ślizga się pod stopamu
noga - jak kret - chce wkopać się w podłogę, a podłoga
jak gad o łuskach - parkiecie, drze się, skrzypi i pluje
brudem nieuprzątniętym przez sprzątaczki.

Pani Kacha - bo zwać się miała Kasia, ale litera S
jako symbol węża diabelskiego musiała zostać zastąpiona
pięknym małżeństwem c i h (choć złośliwi krzyczeli: chuj! chuj!
ale chuj to z łaciny, a zresztą teraz mówi się pyta)
jak silnik samolotu wydycha powietrze i czeka aż odleci, słowa
grzęzną w kawałkach sałaty na zębach, ledwo słychać:
rolnik miał 22 kilo jabłek, 40 kilo chałaty (giń chatanie!) i 22 kilo gruszeczek
(broń Panie Boże Allachu Buddo Makaronie Ateisto Rozumie nie obrażając
wprowadzono wspólne boskie imię) bo trzepać można dywan (nigdy gruszkę!)
I pyta się odpowiedź brzmi? Nikt. Nikt. W końcu się poderwała ręka, jakby
Się od ciała oderwać chciała i uczeń powiedział…
„Chyba.. tak… chyba… 88!”

I się zaczęło. Mowa przeszła w krzyk, krzyk dotarł do domu, a tam, poniesiony przez drut przemienił się w prasę. Bulwersująca propaganda w szkole! Zrozpaczony rodzic wezwał koło rodziców, to senat,
Ten parlament a ten Radę Wszechświata, która się odbyć 14-nastego nie
mogła i przy składzie 168 posłów 1 marszałek też (ponoć to jakieś pod teksty miało)
więc trza było wszystko zmieniać na anty-liczby.(właściwie nie-liczby) I orzekli: tak być nie może, wolność ma być ponad wszystko, równość też! Przyjęto ustawę „Żeby było miło i była wolność” A jej postanowienia brzmiały:
- wystrzelać orły
- usunąć krzyże (bo jak się złamią?)
- pomalować wszystkich ludzi na zielono
- wprowadzić do chrześcijaństwa Córkę Przenajświętszą
- z liter dużych i małych zrobić jedną: literę średnią
- zamiast cyfr posługiwać się określeniami dawno, dużo, mało, i ogólnik: dupa
Na wniosek Rady przyjęto też Traktat Normujący, ażeby na urwanie jednemu palca
7 miliardom urwać ten palec nadmiarowy, ażeby wszystkim stawał tyle samo razy i tak samo często
Ażeby pogodzić barszcz biały z czerwonym, żeby USA kolejnych rezerwatów nie stawiała i
Żeby słone mogło być słodkim, a słodkie gorzkim!

Ale to nie koniec: człowiek jest cwany, wprowadzono więc wolnobozy,
Tj. obozy równości, dzięki którym równości miało stać się za dość.
W których był tylko jeden kolor, tęcza była nazistką ( pamiętacie czasy gdy
Była pedałem? ach te czasy, ach obyczaje) w końcu tak minęło dużo czasu
(nie mogę podać ile, bo sekundy zyskały wagę godzin, a razem z nimi wagę lat, a potem wieczności)
I uznali, że tak się nie da. Trzeba w końcu to równo zakończyć, bo teraz to równo nie jest
(a żeby równo było to nie mówił tego jeden, tylko wszyscy) wiec nic nie dało się usłyszeć.

I wiecie? Zaostrzyli warunki w obozie, usuwali wyłamujących się, a na koniec: z wielką radością
Się zagazowali -- ale było równo.

A wniosek?



Obłuda nie zna swego imienia –
Obłudzie ciągle prawdy jest brak
I jak sierota błądzi nieszczęsna
Chcąc znaleźć cichy, spokojny dach.

Jak ona pragnie, wreszcie być sobą
I znaleźć swoją straconą twarz,
Jest w świecie jakby – osób osobą
I z wiatrem lata ścigając czas.

Na każdym kroku, ach jakże blisko
I w każdej cząstce, i w każdym z nas
Wciąż łamie światło – by jaśnić wszystko
I swymi łzami zmywa nam twarz.

Jakże by ona chciała być prawdą
wiedzieć, że sama istnieje w sobie
stanąć przed lustrem, jakby przed wiarą
i krzyknąć żyję oraz tu stoję.

Ale ją ludzie wciąż przetrzymują
I w złote cienie stroją na bal
Mówią, że piękna – lustra zdejmują
Że jest cudowny jej fałszu szal.

Lecz ona w fałszu nie chce żyć wiecznie
Jakże by chciała tak się o-budzić!
I w prawdzie kwitnąć, poznać ją wreszcie!
Nucić pod nosem hymn serc.. nie ludzi!

Chce latać wiecznie, wśród kwiatów - gwiazd
Lecz czarne serca, co niczym klatki
Nie dadzą biednej prawdziwą się stać –
Bo wtedy zwiędną – ludzie: ich płatki.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No racja wiersz jest nie pełny. Zapomniałam tej ch*jowej książeczki propagandowej rozdawanej do niemieckich szkół :PPPPP

Uśmialibyscie się

pozdr.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No racja wiersz jest nie pełny. Zapomniałam tej ch*jowej książeczki propagandowej rozdawanej do niemieckich szkół :PPPPP

Uśmialibyscie się

pozdr.

Cel nie uświęca środków. Sam się zmień na lepsze ;p

A co do wiersza - pierwsza część jest kosmiczna a druga archaiczna. W ogóle nie wiem jak do tego podejść.

Pozdro.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No racja wiersz jest nie pełny. Zapomniałam tej ch*jowej książeczki propagandowej rozdawanej do niemieckich szkół :PPPPP

Uśmialibyscie się

pozdr.

Cel nie uświęca środków. Sam się zmień na lepsze ;p

A co do wiersza - pierwsza część jest kosmiczna a druga archaiczna. W ogóle nie wiem jak do tego podejść.

Pozdro.

Pierwszy część: bolączka naszych czasów
Druga część: wieczny problem

Stąd taki styl

Ależ moja zmiana nie pomoże ;))

Poezja też nie. Ani idea... CVzytaj i poznasz moje zdanie


Odtąd w przestronnym milczenia kościele,

Po brukowaniu się przechodząc płaskiem,

Nie jej ja depcę grób... lecz po tych dziele

Stąpam, co cmentarz wyrównali piaskiem.

Aż się zamyślą myśli niszczyciele,

I grom zawołam, by uderzał z trzaskiem,

Wiedząc, iż ogień dla bez ognia ludzi,

Choćby w krzemieniach spał, w niebie się zbudzi[;'
Opublikowano

Piekny 12- złoskowiec, mogę dokończyć ;)

Cel nie uświęca środków. Sam się zmień na lepsze
Chociaż twoje słowa, biją w serc kamienie
Jako pierwszy z chóru, pieśni śpiewasz piękme
Inni są źle - to fakt... Ale ty... zmień się na lepsze.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dla mnie to jest zaśmiecanie Działu. Zrobiło się tu cokolwiek nędznie,
aż nie szkoda człowiekowi, że mu brakuje czasu :)
Pozdrawiam.
???
Które Boski: wiersz, czy komentarze? :P
Rozumiem, że wiers. Nie musi byc dobry, ważne, że porusza temat, którego obecnie nikt nie poruszy

pozdr.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




KUUUUUUUUUUUUUUUUUUUURRRRRRRRRRRRRRRRRRRR******************AAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

IDIOTA UMIE POLCIZYĆ DO 10 :(((((( QWA, DLACZEGO WCZORAJ LCIZYŁEM, LICZYŁEMA TU SIĘ STRFOY RÓŻNIĄ TAK

JEDNE MAJKĄ UKŁĄD 10,9,10,9 DRUGI 10,10,10,10, A INNE 9,9,9,9

A JAK LICZYŁEM WYSZŁO MI WSŻEDZIE 10 STLKAB

:((((((((((((((((((((((

KRYZYS TÓRCCZY ;) ?

POZDR.
Opublikowano

Wcale nie długie, poczytajcie sobie Karaska. jak jest o czym to można długo...

Podoba mi się jak nie wiadomo co, bo prawdziwe.

Stylistyka taka trochę korespondująca do owej poezji zaangażowanej nieco politycznie.

Zestawienie różnorodnej stylistyki cz 1 i 2 ciekawe.

Jak pisać to pisać a nie tylko wzdychać...

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Masz rację, to jest nawet stanowczo za krótkie. Takie sprawy trzeba ciągnąć bez końca,
ba "Pana Tadeusza" z tego zrobić!


A kiedy zwiędną ludzie - ich płatki,
Przyjdzie obłudzie obłudnie się śmiać.
Czasem popuści od tego w gatki,
"Jak cudnie pachnie" obłudzi ją wiatr.

A czarne serca, już bezobłudnie
Rozkwitną wtenczas zapachem cudróż.
Zaklaszczą prawdy obłudzie cudnie,
Bo wszystko prawdą będzie bez niej, cóż:

Cóż za obłuda! Cóż, że obłudna,
Od kiedy ludzi nie ma - nie łudzi
Się nawet ona, tylko bezludna
Z Piętaszkiem prawdy seksem się trudzi.

Czarna jest dziura, rozpacz po ludziach,
Czarne są serca rozbitków Prawdy:
Od teraz prawda jest (że) o-błudna,
Boże, ty nie grzmisz? Nie patrz się... w gwiazdy.


Wiem, że cały czas stanowczo za mało o tej obłudzie. O obłudzie
można przecież w kółko Macieju :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Masz rację, to jest nawet stanowczo za krótkie. Takie sprawy trzeba ciągnąć bez końca,
ba "Pana Tadeusza" z tego zrobić!


A kiedy zwiędną ludzie - ich płatki,
Przyjdzie obłudzie obłudnie się śmiać.
Czasem popuści od tego w gatki,
"Jak cudnie pachnie" obłudzi ją wiatr.

A czarne serca, już bezobłudnie
Rozkwitną wtenczas zapachem cudróż.
Zaklaszczą prawdy obłudzie cudnie,
Bo wszystko prawdą będzie bez niej, cóż:

Cóż za obłuda! Cóż, że obłudna,
Od kiedy ludzi nie ma - nie łudzi
Się nawet ona, tylko bezludna
Z Piętaszkiem prawdy seksem się trudzi.

Czarna jest dziura, rozpacz po ludziach,
Czarne są serca rozbitków Prawdy:
Od teraz prawda jest (że) o-błudna,
Boże, ty nie grzmisz? Nie patrz się... w gwiazdy.


Wiem, że cały czas stanowczo za mało o tej obłudzie. O obłudzie
można przecież w kółko Macieju :)

Ja już napisałem pół-odę o "obłym udzie"

obł-oda
"Obłe udo"

Ob-
łód(ka)
Ob-
wódka
Ob-
róbka

Fa-
ł(s)zy
W(Y)
(z)szy
WAĆ
łud
--- aber, ob?

Ob-
rzezać
Ob-
r(ł)udę

I
i obłu -
o - błu -
ob-lud-
"AAAAAAAAAAAAAAAAAA"
bo:
Obłuda!
  • 2 lata później...
Opublikowano

zawsze w Ciebie wierzyłem Adolfie i się nie pomyliłem :)
Dlaczego tutaj ten wpis?
A, tak wypadło. Przyszedłem coś poczytać i trafiło się to. A może dlatego, że jest 2011 i widać różnice?
Powtórzę za Leniarem - wariat jesteś...
Ale zdolny, jak diabli - trzymaj się.
:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Gwiazdy, astrologia i przeznaczenie - coś w tym jest! :))))))
    • Gdy pierwsza skrząca gwiazda, Jakby zagubiona, maleńka, samotna, Zamigoce na tle wieczornego nieba, Oznajmiając wigilijnej wieczerzy czas… A we wszystkich Polski zakątkach, W przystrojonych odświętnie domach, Trwająca od rana krzątanina, Z wolna dobiegnie już końca…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Zatańczą nasze świąteczne emocje, Niewidzialnymi nićmi z sobą splecione, Niczym złote włosy anielskie.   Strojna w bombki i łańcuchy choinka, W blasku wielokolorowych lampek skąpana, Ucieszy oczy każdego dziecka, Błyszczącą betlejemską gwiazdą zwieńczona… A pod choinką stareńka szopka, Z pieczołowitością misternie wyrzeźbiona, Opowie malcom bez jednego słowa, Tę ponadczasową historię sprzed tysięcy lat...   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Biorąc ułożony na sianku opłatek, Zbliżając się z wolna ku sobie, Wszyscy wkrótce obejmiemy się czule,   Wnet z głębi serc, Popłyną życzenia szczere, W najczulsze słowa przyobleczone, By drżącym od emocji głosem wybrzmieć… Wszelakich sukcesów w życiu codziennym, W szkole, w domu i w pracy, Szczęścia, bogactwa, pieniędzy, Lat długich w zdrowiu i pomyślności…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Jedno pozostawione puste nakrycie Echo dawnych zapomnianych już wierzeń, Przypomni tamte stare tradycje,   Gdy pełna czerwonego barszczu chochla, Dotknie ze stukiem każdego talerza, A po przystrojonych odświętnie wnętrzach, Rozniesie się już jego aromat, Wybijający kolejną godzinę stary zegar, Przypomni o upływających latach życia, Gdy w kącie stara pozytywka,  Zagra kolędę znaną z dzieciństwa…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Gdy za oknem prószy wciąż śnieg, Tlą się w pamięci wspomnienia odległe, Czasem mgłą niepamięci zasnute.   Przy wigilijnych potrawach, Zajmie nas niejedna długa dyskusja, O tym jak z biegiem kolejnych lat, Zmieniała się nasza Ojczyzna… A na przyszłe lata pewnie snute plany, Przecinane przez głośne krzyki W sąsiednich pokojach bawiących się dzieci, Wzbudzą często serdeczne uśmiechy…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Dadzą się czasem słyszeć szepty anielskie, Tak melodyjne choć cichuteńkie, W myślach naszych niekiedy odzwierciedlone.   Długie refleksyjne rozmowy, W gronie rodziny i najbliższych, Pozostaną w wdzięcznej pamięci, Powracając na starość przyobleczone w sny… A gdy czas włosy siwizną przyprószy, Wspomnienie tamtych z dzieciństwa Wigilii, Z oczu niekiedy wyciśnie łzy, Otarte ruchem pomarszczonej dłoni…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • nie szukałem cię bo zawsze myślałem że takie rzeczy trafiają się innym albo w książkach które kłamią lepiej niż ludzie a potem przyszłaś bez fanfar bez obietnic po prostu usiadłaś obok jakbyś znała to miejsce od zawsze i nagle świat ten stary sku*wiel przestał mnie bić codziennie zostawił tylko lekkie siniaki żebym pamiętał jak było wcześniej kocham cię w ten brudny, ludzki sposób kiedy myślę o tobie przy pustym kubku o trzeciej nad ranem i wiem że nawet cisza z tobą ma sens tęsknota? jest jak niedopałek w kieszeni ciągle o sobie przypomina ale nie boli bo wiem że istniejesz że gdzieś oddychasz śmiejesz się może właśnie patrzysz w sufit tak jak ja i to wystarczy żeby jutro znów wstać nie wierzę w bajki ale wierzę w ciebie a to więcej niż kiedykolwiek odważyłem się mieć bo po raz pierwszy nie boję się stracić tylko cieszę się że w końcu znalazłem dom w drugim człowieku
    • Błądząc po pustynnych piaskach, w miejscach, w których dosięgniemy przykrytego mgłą nieba, każdy pozostawiony na ziemi ślad zamienimy w oazy. Tym tropem będą mogły podążać karawany spragnionych. Kropla po kropli zaczną spływać strumienie wody, wypłukując piach z zaschniętych ust. Już wiesz, wiesz więcej, więcej na pewno, na pewno, gdzie trzeba, gdzie trzeba wież. Wiesz, gdzie mgła spłynie z nieba.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...