Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
noc: otwarta powieść jak łódź, w dymie
czerwieni się resztka chilijskiego wina;
do pokoju wchodzi księżyc


zapadam w bezsenną drzemkę,
zderzenie myśli z krawędzią jego ciała
iryzuje chłodnym światłem

r o z c i ą g n i ę t e
czekanie w rogach żagla prześcieradła,
nieodróżniony żar dymiący pomału
z papierosa (a może błądząca smuga statku
w jego przemokniętych snach?)

azymut na intymność oczu rozbitka;
łóżko jak rybi gościniec nie razi
sunący ospale smutny rozbłysk: wychodzi
łuska księżyca, wchodzi półmrok
Opublikowano

tak, wiem, że rozciąganie rozciągniętego to nic odkrywczego:P zwyczajnie wkurzało mnie to jako krótki niepasujący wers, nie zamierzałam w sumie takiej wersji zamieszczać i razić Waszych oczu, zrobiłam to w "brudnopisie" dla zabawy, a potem pomyślałam, że przyda się coś zabawnego z tym smętnym wierszu. Wybaczcie więc:)
pozdrawiam wszystkich czytelników

Opublikowano

wracam.

1) "bezsenna drzemka" to twór taki, jakich lubić nie powinno się :-) żądam wymiany, hehe
2)zderzenie mysli z krawędzią jego ciała - no to też takie, zresztą pewnie masz świadomość jakie :-)
3)drażni mnie to "iryzuje" może lepszy byłby "bardziej normalny" jakiś synonim?ja rozumiem, że to takie artystyczne Kotuś, bo i Ty wiele wspólnego masz z artyzmem, ale ciężko się tu robi od tego :-)
4)r o z c i ą g n i ę t e in wielki plus jak dla mnie
5)czekanie w rogach żagla prześcieradła - to to już ewidentny zlepek dziwności, wymysśony, że hej :-)
6)nieodróżniony żar dymiący pomału
z papierosa (a może błądząca smuga statku
w jego przemokniętych snach?)

ten fragment zasługuje na wielką nagrodę ode mnie :-)

7)azymut na intymność oczu rozbitka;
łóżko jak rybi gościniec nie razi
sunący ospale smutny rozbłysk: wychodzi

tutaj też nagroda ode mnie :-)

8)łuska księżyca, wchodzi półmrok - pointa moim zdaniem zbyt mało wyrazista, wiersz poznaje się po zakończeniu, może przemysleć jeszcze koniec?

tyle ode mnie Słoneczko moje :-)
śnij magicznie i popracuj, bo jest nad czym, hihih :-)
:*

Opublikowano

Martuś, na chłopski rozum, jak pozbędę się swoich dziwności co mi pozostanie? Twój wiersz? a może czyjś, obcy w każdym razie, a mnie w nim nie będzie. Ale rozumiem zarzuty, niemniej pozostanę bronić swego np.
bezsenna drzemka - kiedy nie jest się w stanie spać od dawna, śpi się na jawie, w takim spaniu nie ma snów, jest tylko niepewność. ta sama niepewność pozostaje na końcu, zmienia się sceneria ale w głowie wciąż ta sama "dziwność" ten sam mętlik, ta sama zazdrość o jego sny (bo peel śnić nie może jak już wiemy)

iryzacja nie ma innego określenia, chyba że "światło mieniące się wieloma barwami", sama powiedz co brzmi oryginalniej i lepiej:) o chyba że zastąpię ją tęczowaniem, ale mnie bardziej podoba się iryzacja:)

dzięki za komentarz, pewnie będę dłubać, ale dziwności, żagla prześcieradła i innych takich bronić nie przestanę, bo nic ze mnie w tym pisaniu nie zostanie

pozdrawiam

Opublikowano

ok, ok, ok :-)
rozmumiem wszystko Słońce
mnie tez często trudno jest zmieniąc autorskie dziwności :D tęczowanie jednak jak dla mnie lepsze, hihi :D

ja tylko swoje zdanie chcialam...
zostawić...

ciepluśkich snów :* do następnego.

Opublikowano

Pansy,
mam wątpliwości co do rozciągniętego, wiadomo, bo napisałam, że to zabawa jeszcze z czasu tworzenia wiersza a zostało w sumie bez żadnej większej funkcji. Jak cos wymyślę to przemebluję słowa i gdzieś upchnę ten wyraz, ewentualnie zostawię w tym jednym wersie, ale już normalne:) co do reszty uwag byłabym wdzięczna jakbyś wróciła i bardziej szczegółowo naprowadziła mnie co uwiera w wierszu, może będę mogła coś zrobić. No chyba, że dotyczy to dziwności które nie podobały się Marcie to z góry oznajmiam że one zostają:) dzięki za wpis, pozdrowionka

Fagot,
:) dzięki

Opublikowano

chciałam napisać coś wartościowego i konstruktywnego, ale chyba nie potrafię.

razi mnie nieco 'bezsenna drzemka' - nie pomaga w przebrnięciu przez i tak trudny tekst. poza tym, jako zwrot, nie jest zbyt... odkrywcza, powiedzmy.

powtarza się dym. raz jako dym :), a raz jako coś dymiącego. to też wychwyciłam przy pierwszym czytaniu - w wierszu, gdzie każde słowo ma własną rolę, wręcz ciężko się pogodzić z powtórką :)

'w rogach żagla prześcieradła' - tutaj po prostu usunęłabym słowo żagiel. wtedy zrobiło by się jaśniej, chociaż nie powiem, że weselej.

'rozciągnięte' - duży plus za rozciągnięcie, w tym akurat wierszu okazało się to zgrabnym zabiegiem.

pozdrawiam.

Opublikowano

Wejście jest jak torpeda, 1 strofa wg mnie bezbłędna (nastrój, atmosfera - w sam raz). A potem ta "bezsenna drzemka" - po pierwsze po ciorta ta "bezsenna", a już "drzemka" to brzmi jak borowiec u dentysty (po takim ładnym wstępie, ech...). Szczerze pisząc (mówiąc) to ten wers bym po prostu wywalił, szczególnie, że gdzieś tam w kolejności "sen" się jawi. Potem nie widzę żadnych szorstkości - można powiedzieć, że jest dobrze.

Na co bym jeszcze zwrócił uwagę - na zapętlenie się ("wchodzi księżyc/wychodzi łuska księżyca/wchodzi półmrok (ciekawe, czemu nie cały "mrok" ;)
- zderzenie myśli z ciałem - no można, aczkolwiek to jak oglądanie siebie w akcie tworzenia.
- czekanie w rogach - dwóch, trzech, czterech rogach?

Na plus wspomniana wyżej atmosfera, gra świateł, sens - arcytrudny temat został potraktowany z werwą i oryginalnością. To, że się czepiam to tylko dlatego, żeby na zdrowie wyszło.
Na plus.

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...