Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"szczęścia cienie" - litości
"cykady skrzypiec" - litości i do tego autorka się zaplątała, bo z tego wynika, że skrzypce jak cykady. Orkiestra symfoniczna, czy tylko kwartet smyczkowy na łące. Podglądacze cholerni jacyś pewnie.
W pierwszej strofie ta przerzutnia to tylko dla zachowania rytmu jak mniemam?
Wielokropek? Fe!
Poza tym bez fajerwerków.
Takie pitu, pitu bez dynamitu, chociaż rytmicznie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pani nie zrozumiała. Gdyby "skrzypce cykad", to zgoda.
Ogólnie chodzi o to, aby unikać takich prostych metafor dopełnieniowych, bo rażą. Wielokropek też dobrze nie świadczy o sile słowa. Taki prosty zapełniacz to jest.

No nie, Mirosław, nie szukaj kija tam, gdzie go nie ma, męczysz się strasznie, a wcale niepotrzebnie, pofolguj, siadnij sobie i pomyśl - ten wielokropek nie jest fuj, bo on mówi tak -

dają swierszcze na skrzypeczkach, od ucha do ucha, aż echo po łące niesie, a jak ta łąka zarosiała, to koncert jeszcze piękniejszy i donoślejszy (bo jak wiesz, po rosie , to głos dalej i mocniej biegnie), że aż sie dusza raduje, ale ciiiiiiii, ta chwila nie może być zmącona niczym, żadnym szmerem ni ruchem żadnym, bo ona pełna miłości, uniesień, przeżyć, wspomnień - ona jakby świetą jest, więc ciiiiiicho sza...

(i tu jest ten wielokropek potrzebny, coby dalej nie gadać po próżnicy i jęzora darmo nie strzępić, bo każde słowo w tem momencie, to o jedno za dużo... - tu też dałem wielokropek, bo myśl swoją zawieszam)

chodźmy w koniczynę, policzymy sobie listki, poszukamy tej z czterema, a może i pięć się trafi, popatrzymy jak księżyc się po niej prześliźnie, sprawdzimy, czy miękka jest, czy nie za wilgotno na niej, czy może jakiś ciuszek lepiej położyć najpierw i ten zapach poczuć, bo mógł rolnik tę koniczynkę skosić wcześniej i wtedy dopiero zapach jest, że snem pachnie, albo...

( i tu znowu zawiesiłem myśl na wielokropku, coby trochę pomyśleć, a nie tak kawę na ławę wykładać - no, troszkę romantyzmu...)

Pozdrawiam Piast
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pani nie zrozumiała. Gdyby "skrzypce cykad", to zgoda.
Ogólnie chodzi o to, aby unikać takich prostych metafor dopełnieniowych, bo rażą. Wielokropek też dobrze nie świadczy o sile słowa. Taki prosty zapełniacz to jest.
Cykady skrzypiec to metafora dopełniaczowa, a skrzypce cykad to już nie?
Przecież to tylko przestawiona kolejność.
Jeśli wielokropek jest zapełniaczem, to czym jest przecinek albo myślnik?
Co to zmienia, może treść? Może miał pan na myśli nadużywanie tego znaku, wtedy się z panem zgodzę.
Zresztą, proszę spojrzeć, usunęłam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pani nie zrozumiała. Gdyby "skrzypce cykad", to zgoda.
Ogólnie chodzi o to, aby unikać takich prostych metafor dopełnieniowych, bo rażą. Wielokropek też dobrze nie świadczy o sile słowa. Taki prosty zapełniacz to jest.

No nie, Mirosław, nie szukaj kija tam, gdzie go nie ma, męczysz się strasznie, a wcale niepotrzebnie, pofolguj, siadnij sobie i pomyśl - ten wielokropek nie jest fuj, bo on mówi tak -

dają swierszcze na skrzypeczkach, od ucha do ucha, aż echo po łące niesie, a jak ta łąka zarosiała, to koncert jeszcze piękniejszy i donoślejszy (bo jak wiesz, po rosie , to głos dalej i mocniej biegnie), że aż sie dusza raduje, ale ciiiiiiii, ta chwila nie może być zmącona niczym, żadnym szmerem ni ruchem żadnym, bo ona pełna miłości, uniesień, przeżyć, wspomnień - ona jakby świetą jest, więc ciiiiiicho sza...

(i tu jest ten wielokropek potrzebny, coby dalej nie gadać po próżnicy i jęzora darmo nie strzępić, bo każde słowo w tem momencie, to o jedno za dużo... - tu też dałem wielokropek, bo myśl swoją zawieszam)

chodźmy w koniczynę, policzymy sobie listki, poszukamy tej z czterema, a może i pięć się trafi, popatrzymy jak księżyc się po niej prześliźnie, sprawdzimy, czy miękka jest, czy nie za wilgotno na niej, czy może jakiś ciuszek lepiej położyć najpierw i ten zapach poczuć, bo mógł rolnik tę koniczynkę skosić wcześniej i wtedy dopiero zapach jest, że snem pachnie, albo...

( i tu znowu zawiesiłem myśl na wielokropku, coby trochę pomyśleć, a nie tak kawę na ławę wykładać - no, troszkę romantyzmu...)

Pozdrawiam Piast
Leszku, tak mi ładnie wybroniłeś ten wielokropek, a ja go usunęłam.
Darujesz?
Pan Mirosław brzydzi się czymś takim, więcej już sobie na to nie pozwolę.
Skąd mogłam wiedzieć? Może z czasem wybaczy mi faux pas.
Pozdrawiam Cię gorąco :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Naprawdę pani nie rozumie, czy tylko udaje głupią? To nie jedynie przestawiona kolejność, to inne znaczenie.

"cykady skrzypiec" - skrzypce wydają dźwięk podobny do cykad
"skrzypce cykad" - cykady wydają dźwięk, który kojarzy się ze skrzypcami.
Teraz jasne?
Dlaczego amibicją prawie każdego piszącego wiersze jest użycie przynajmniej jednej tak prostej metafory na jeden wiersz? Czemu to służy? Nadaje świeżości, wyjątkowości?
Wielokropek jest zapełniaczem. Znaczy mnie więcej tyle: domyśl się sam, szanowny czytelniku, albo wstaw tam sobie cokolwiek, bo ja nie mam pomysłów.
Nie lubi pani krytycznych komentarzy? Pani sprawa. Życzę szczęścia w rozwijaniu talentu i warsztatu, słuchając samych pochwał.
Opublikowano

"Leszku, tak mi ładnie wybroniłeś ten wielokropek, a ja go usunęłam.
Darujesz?
Pan Mirosław brzydzi się czymś takim, więcej już sobie na to nie pozwolę.
Skąd mogłam wiedzieć? Może z czasem wybaczy mi faux pas.
Pozdrawiam Cię gorąco :)"
To jest włazidupstwo. Tym też się brzydzę.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Naprawdę pani nie rozumie, czy tylko udaje głupią? To nie jedynie przestawiona kolejność, to inne znaczenie.

"cykady skrzypiec" - skrzypce wydają dźwięk podobny do cykad
"skrzypce cykad" - cykady wydają dźwięk, który kojarzy się ze skrzypcami.
Teraz jasne?
Dlaczego amibicją prawie każdego piszącego wiersze jest użycie przynajmniej jednej tak prostej metafory na jeden wiersz? Czemu to służy? Nadaje świeżości, wyjątkowości?
Wielokropek jest zapełniaczem. Znaczy mnie więcej tyle: domyśl się sam, szanowny czytelniku, albo wstaw tam sobie cokolwiek, bo ja nie mam pomysłów.
Nie lubi pani krytycznych komentarzy? Pani sprawa. Życzę szczęścia w rozwijaniu talentu i warsztatu, słuchając samych pochwał.
Panie Mirosławie, cykady zostaną. Moje dziecko, mój dopełniacz. Ostatecznie nie jest znów taki pierwszy lepszy :)
Z wielokropkiem ustąpiłam.
Lubię konstruktywne komentarze, bo mogę się z nich więcej nauczyć niż z pochwał
A pana komentarze odebrałam jako życzliwe, żeby nie było.
Spokojnej nocy życzę :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tego dla dzieci czy dla dorosłych?

Alicjo
jak zwykle tworzysz klimaty i zmuszasz mnie do pisania (umieszczę w oddzielnym poście komentarz wierszem)
bez włazidupstwa podoba mi się - pisz dalej
dosyć smutasów
Pozdrawiam serdecznie Jacek
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jest wielokropek - źle
nie ma wielokropka - jeszcze gorzej :(
Jaki wielokropek? Chodzi o cmokanie, ciumkanie i tym podobne. W ten sposób tworzą się Towarzystwa Wzajemnej Adoracji, a to niczemu nie służy. Może tylko ogólnemu obniżeniu poziomu zamieszczanych tekstów.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tego dla dzieci czy dla dorosłych?

Alicjo
jak zwykle tworzysz klimaty i zmuszasz mnie do pisania (umieszczę w oddzielnym poście komentarz wierszem)
bez włazidupstwa podoba mi się - pisz dalej
dosyć smutasów
Pozdrawiam serdecznie Jacek
Dobra, czekam.
Może Ci daruję ostatnie czepialstwo :P
'Dziury nie zrobi, a krew wypije'
Jacku, dziękuję. Przekomarzam się deczko, miałeś rację, zresztą nie tylko Ty.
Serdeczności :)
Opublikowano

Gratuluję odwagi. Pisanie w ten sposób wymaga zanurzenia się w to, co w nas najgłębsze
i najdelikatniejsze, więc w razie niezrozumienia najbardziej zaboli.
Jakby bokser opuścił nagle ręce i powiedział do przeciwnika - krytyka:
zobacz, mam tak samo poobijane oczy jak ty i rozcięty nos,
nawet pochodzę z tego samego kraju.
A ten łuuuub! i nokaut... techniczny :)

Dlatego trudno nie dostrzec piękna bijącego z tego wiersza, choć jakby nieco
nieopatrznie stłumionego tu i ówdzie "skokami w bok" od tego co w nim najważniejsze.
Jakbyś chciała powiedzieć więcej niż potrzeba, a co... wcale nie jest najważniejsze.
Przynajmniej ja czytam Twój wiersz mniej więcej tak:



Ktoś nam pościnał bzy po drodze -
gdzie mi zapleciesz teraz włosy?
Przejdźmy się - morze szafirowe
bezcieni rzuci szczęścia grosik?

Nie zważaj na nic. Tym mam prosić:
chcesz, by pachniały nadaremno?
Nie ma już bzów - niech śpi rozsądek
i niespełniony drży misterią,

w cykadach skrzypiec świętą chwilą
słońce poranną rosę spije -
kiedy liczymy, mój kochany
ile bzów nie ma... w koniczynie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Boski - dziękuję. Twoja puenta bardzo mi się podoba.
Jest jak gustowna wstążka przy kwiatach.
No i przywróciłeś do życia wielokropek.
Za wszystkimi na raz trafić się nie da :)


Pozdrawiam wdzięcznie :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Chciałem (przynajmniej spróbowałem ) pokazać, jak bywa potrzebny :)

Pozdrawiam Poetkę :)
Boski, nie żartuj tak, proszę.
W początkach mojego bazgrolenia, nadużywałam tego znaku.
Ale kto nie ma podobnych grzechów na wierszowanym sumieniu, niech rzuci pierwszy kamieniem.
Nie dalej jak wczoraj (nie tutaj) zostawiłam taki komentarz:
...nadmiar... wielokropków... zdradza... bardzo... młode... pióro...
No i sama dostałam po łbie.
Ale mi przyniosłeś ładną chusteczkę :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA Bardzo poruszający kontrast między plastikową dekoracją a wewnętrzną prawdą. Wiersz mocny i szczery – czuć ciężar oczekiwań i tęsknotę za wolnością.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @StarzecBardzo dziękuję za miłe słowa! Masz rację - samotność to rzeczywiście temat coraz bardziej aktualny, mimo (a może właśnie przez) wszechobecnej "łączności". Pozdrawiam serdecznie! @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję, że podzieliłeś się swoją historią - to wymaga ogromnej odwagi, zwłaszcza dla mężczyzny, bo wokół przemocy psychicznej wobec mężczyzn wciąż jest tyle milczenia i niezrozumienia. 35 lat to niewyobrażalnie długi czas. To, że udało Ci się wyzwolić i dodatkowo pomóc siostrze zobaczyć, że ona też na to nie zasługuje - to świadczy o Twojej niezwykłej sile. Często to właśnie osobiste doświadczenie pozwala nam rozpoznać i nazwać przemoc u innych. Twoja siostra ma w Tobie prawdziwego bohatera. To, że w wieku 56 lat znalazła w sobie siłę, by zacząć od nowa - z trójką dzieci, w obcym systemie prawnym, który jej nie wspiera - to dowód niesamowitej odwagi. A Ty, pomagając jej jak możesz i wierząc w nią, dajesz jej coś bezcennego - poczucie, że nie jest sama. Trzymam kciuki za Was oboje. Za Twoją siostrę w jej nowym początku i za Ciebie w drodze do życia, na które naprawdę zasługujesz. Dużo siły dla Was! @Robert Witold GorzkowskiNiestety, nie mam Instagrama ani innych mediów społecznościowych - ze względów osobistych. Ale bardzo doceniam, że mi o niej opowiedziałeś. To, że Twoja siostra ma odwagę się pokazywać, próbować nowych rzeczy jak ten program telewizyjny i budować przyjaźnie - to naprawdę wielkie kroki do przodu. Najważniejsze wsparcie, jakie dostaje, to Twoje. To, że ma brata, który ją rozumie, bo sam przez to przeszedł - to bezcenne. Życzę Wam obu dużo siły na tej drodze. I dziękuję jeszcze raz za podzielenie się swoją historią - takie głosy są bardzo potrzebne. ps. jeżeli się zgodzisz mogę zainteresować jej filmikami moich znajomych
    • @Migrena To wiersz, który czyta się z zapartym tchem, niemal czując ten wiatr na dachu i gęstość atmosfery. Duża ilość niezwykłych obrazów, metafor zatrzymuje, bo każda jest oryginalna i niesamowicie działa na zmysły. Zakończenie - metafora księżyca jako pęknięte jabłko nieba i struna światła, z której sączyła się cisza o smaku krwi jest absolutnie genialna. To obraz, który łączy w sobie mit (jabłko), zmysłowość (struna, sączenie) i pierwotny, niemal ofiarny wymiar (smak krwi). Jest to synestezja, która idealnie zamyka ten intensywny utwór. Zbudowałeś "kapsułę czasu" – świat poza światem, niesamowitą atmosferę, z siłą żywiołów i kontrastów. Wiersz jest niezwykle sensualny - "Twoje ciało błyszczało - złamany płomień, rozgrzane szkło" czy "w powietrzu pachniało burzą i winem" - to obrazy, które działają na wszystkie zmysły jednocześnie. ps. Zaliczyłam też kilka dachów - dach Biblioteki UW, Akademii Muzycznej w Krakowie - też zadziałały na zmysły, ale nie tak intensywnie jak na Twoim genialnym "starym dachu". :)))
    • Ady zioło. Kotku, kto koło Izy da?
    • Może ktoś nad grobem zapłacze poety co nie żyje bo przecież mogło być inaczej a wiersze są niczyje Może ktoś łez uroni parę nad grobem złoży dłonie przypomni sobie strofy stare wspomnienie w nim zapłonie Może nie pisał jak potrzeba choć niosła go muzyka ziemski kawałek pełen nieba a dzień za dniem umykał Może ktoś odmówi modlitwę poezją choć tak marną rymy jak nici poplątane Wena niesie ku gwiazdom
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...