Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

bez uśmiechu życia
bez radości serca
bez czułości słowa
bez znajomości dotyku

kogo potrzeba byś zrozumiał
ulotnością chwili się nacieszył
przejrzał się w innych jak w lustrze
wielobarwną tęczą

życiem na przekór sobie i innym
sercem na zawsze stopionym w kamieniu
słowem okrutnym jak kołdrą okrytym
dotykiem na zawsze straconym

cała nadzieja w czasie wiruje
krąży nad dziurą objawień pozornych
wraca do ciebie kometą znaczeń
spadając niechybnie ku

upadkowi

Opublikowano

tekst naiwny - żeby nie napisać: głupi, co mogłoby cię zniechęcić. napisany fatalnie - nierówno.
żebyś został poetą musiałbyś jeszcze 10000 razy reinkarnować z biedronki w krowę a następnie w człowieka, może za 10001 razem te chromosomy by się tak jakoś poukładały, że zadziałałyby odpowiednie komórki w mózgu.
poczytaj sobie poetów współczesnych - teksty, które czytasz na tym forum, mimo że publikowane są w dziale "poezja współczesna" nie muszą być transparentne dla tej dziedziny ducha. sięgnij do druków, albo do zakamarków internetowych - polecam ci osobiście teksty: "rozkapryszonego tygrysa" (znajdziesz w gugle) - to na początek. poczytaj je i poczuj różnicę gatunkową. kiedy tak się stanie, z poczucia owej różnicy, z pozornej niesprawiedliwości powstanie zapewne tekst, który z przyjemnościa przeczytam. nad którym nie będę się pastwił, który będzie się pastwił nade mną.

Opublikowano
nad którym nie będę się pastwił, który będzie się pastwił nade mną.
- czyżbym był wizjonerem? miałem wizje, śniłem? - odniesienie do... czytali to wiedzą.

-o, dziele: wiersz się nie udał. rozkapryszony tygrys to nie jest - szkoda.

pozdrawiam
Opublikowano

No to może powiem, co konkretnie mi się nie podoba.
Za dużo dopełniaczy typu:

uśmiech życia
radość serca
czułość słowa
znajomość dotyku
ulotność chwili
wielobarwna tęcza
słowo okrutne
kometa znaczeń
objawienia pozorne


Poczytaj coś o środkach artystycznych wiersza, to rada od serca.
Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Za komentarze zupełnie nie na miejscu typu ,,1000 krotna reinkarnacja z biedronki w krowę a następnie w człowieka'' nie dziekuję /Prawdopodobnie, Twoja wypowiedź ,,Panie'' Ilionowski, w dwóch miejscach łamie regulamin niniejszego serwisu poetyckiego. Ale znaj moją łaskę. Nie jestem człowiekiem mściwym ani małostkowym i nie będę tego zgłaszał./

Za wszystkie mniej czy bardziej konstruktywne uwagi dziękuję z całego serca.

Za chęć pomocy H.Lectera bardzo dziękuję i nie omieszkam w przyszłości skorzystać z Twojej rady.


Pozdrawiam serdecznie:
Wojtek

  • 6 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...