Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

na glinianych nogach

janko
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

janko

janko

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

poprzecinany labiryntem korytarzy i poczekalni
z krzesłami odwróconymi plecami. cóż za wygoda
nie oczekiwać trudnych pytań nie patrzeć w oczy
tym kobietom w perukach albo tej dziewczynie

w chustce i ciemnych okularach. one lecą do światła
jak ćmy i promieniują bladością. w otwartych oczach
czai się niepewność z wygranej. to tylko pierwszy
etap morderczego wyścigu. ale można biec dalej
tylko samotnie choć inni też biegną obok

manekin w białym kitlu nie podnosi wzroku. wskazuje
krzesło przy brzegu biurka zasypanego dokumentami
liczy się papier. trzeba zapisać każdy wynik
pod odpowiednim numerem. najważniejsze paragrafy
i statystyka. taka do pięciu lat

i ta ponad normę. można wtedy odpuścić kolejną dawkę
patrzeć w lustro jak kiełkują cebulki i ścinać żółte żonkile

Ilionowski

Ilionowski

Opublikowano
Opublikowano

sporadycznymi, w zasadzie milenijnymi są takie kawałki prozy, które poszatkowane w wersy czynią wiersze. w tym konkretnie przypadku, nalezy anulować owo poszatkowanie, niech to będzie prozą, jak było.

Bogdan Zdanowicz

Bogdan Zdanowicz

Opublikowano
Opublikowano

Głupie to, ale po raz pierwszy muszę się zgodzić z przedmówcą w całej pełni ;)
W wierszu brakuje napięć, a nawet oddzielenie dwóch wersów na końcu niczego nie ratuje. Rozumiem, że ten opis miał być taki beznamiętny, żeby zagrać z "powagą sytuacji". Ale nic z tego. Jest blado, w dodatku takie kawałki:
"to tylko pierwszy
etap morderczego wyścigu. ale można biec dalej
tylko samotnie choć inni też biegną obok"
które mogą ujść w prozie (ta figura życia) - w wierszu tracą rację bytu. Więc niech to będzie zwykły zapis, ja w dzienniku. A końcówka, podana wierszem (!) - da kontrast.
Oczywiście to tylko moja opinia i (co bardzo prawdopodobne ;) mogę się mylić.
pzdr. b

janko

janko

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kiedyś pokusiłem się o podobną opinię tekstu
znanego poety. Wiersz o przedwiośniu na wiejskim podwórku
z grządkami, skibami i kurami grzebiącymi pomiędzy.

Wielce mi pasował na prozę. Tak sobie myślę, że niektóre,
dobre wiersze(!) można zapisać... prozą, i nic na tym nie stracą,
jak również "poszatkować" prozę. I powstanie wiersz.

Założenie jest jednak takie:(!) Aby proza stała się
wierszem, nie można z jej treści wyrzucić żadnego słowa,
jedynie możemy "grać" graficznie na różne sposoby.

Dla mnie przykładem takich tekstów, są niektóre wiersze Jacka P.
www.zb.eco.pl/zb/85/wiersze.htm


Kawałki można doszlifować i po bólu:-))

"to tylko pierwszy etap
morderczego wyścigu. ale trzeba biec dalej
samotnie, choć inni też biegną obok"

Pozdrawiam,

Ps. ja nawet prozą nie potrafię pisać komentarzy;-)
janko

janko

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Może i racja z tym manekinem (zbędne dopowiedzenie, że dzieje się to wszystko jak w zaprogramowanej maszynie; użyjmy więc określenia: "kobieta w białym kitlu" Czy to zadowoli Czytelnika?

Pozdrawiam
Bogdan Zdanowicz

Bogdan Zdanowicz

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gdyby tak było, jak się niektórym (zwłaszcza młodym i spółczesnym do bólu) wydaje, to można by o kant sosny (kozienickiej ;) rozbić cała tradycję liryki.
Piła łańcuchowa nie wystarczy, żeby z prozy powstała poezja - ani "Kropelka" (klej), żeby vice versa.
Nie mówię o wierszu. Eposy mają długą tradycję, jak i inne formy narracyjne.
Skoro jednak to ma być poezja - to trzeba "grać" tym, co się ma; kto powiedział, że poezja nie może być zapisana w sposób ciągły?
Zawsze jednak chodzi o efekt, estetyczny - i o czytelnika.
pzdr. b
PS. Co potrafi "janko" dobrze wiemy - znamy się nie od dziś ;D
janko

janko

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gdyby tak było, jak się niektórym (zwłaszcza młodym i spółczesnym do bólu) wydaje, to można by o kant sosny (kozienickiej ;) rozbić cała tradycję liryki.
Piła łańcuchowa nie wystarczy, żeby z prozy powstała poezja - ani "Kropelka" (klej), żeby vice versa.
Nie mówię o wierszu. Eposy mają długą tradycję, jak i inne formy narracyjne.
Skoro jednak to ma być poezja - to trzeba "grać" tym, co się ma; kto powiedział, że poezja nie może być zapisana w sposób ciągły?
Zawsze jednak chodzi o efekt, estetyczny - i o czytelnika.
pzdr. b
PS. Co potrafi "janko" dobrze wiemy - znamy się nie od dziś ;D


O mammamija! piła kant sosny i klej a gdzie tartak?;-D

Ja nie mam zamiaru zmieniać zasad, ani wprowadzać jakichkolwiek kanonów. Teksty mogą oscylować w różnych kierunkach i przyjmować taką formę, jaką zakłada autor, wg jego najlepszej wiedzy i rozeznania w temacie. Zróżnicowanie, tylko wychodzi im na korzyść.
Różnorodność zabija nudę, i nie tylko w poezji. Tematy "ciężkie" powinny (msz) otrzymać taką formę, aby nie wystawał z niej zakalec;-)) A zresztą! Staram się jak potrafię, a że nie wszystkich zadowala ten czy inny tekst, to nawet dobrze, bo przynajmniej słyszę co w trawie piszczy. ;-) Ależ się nawymądrzałem...

Pozdrawiam i dziękuję za komenmtarze.
czarna porzeczka

czarna porzeczka

Opublikowano
Opublikowano

znowu dyskusja:

proza czy wiersz

a mnie się wydaje, że nie ma to większego znaczenia
znaczenie ma dobór słów i klimatów

i proza i wiersz są przekazem
od autora do czytelnika

więc pytanie brzmi czy do czytelniczki czarna porzeczka przekaz dociera?

zdecydowanie tak
:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • homanronet
      Ślepy Tor

      Przez homanronet · Opublikowano

      Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • yfgfd123
      Epitafium dla Kielc

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • Robert Witold Gorzkowski
      Przenikanie

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • Migrena
      Przenikanie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • Roma
      niewiersz

      Przez Roma · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...