Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

na wspak


Rekomendowane odpowiedzi

kręgosłup odwrócił się ode mnie
kleszczami opada zniesmaczony
czeka na nowe ciało
wydaje się lżejsze
stąpanie po powietrzu

*

twarz wydłubana przez sępy
wypluta na oślep
szukam

mojego pola widzenia
pilnuje
plaga kruków z ran
wykluta

pośród spalonych ptaków na wietrze
zapach jedynie chować

do urny z niechlujstwem
co przeżywa brak tchu
może się nawróci

intensywność wrażeń

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tomku, spróbuję zinterpretować tak jak to odbieram (bardzo subiektywnie!) /
wydaje mi się, że peel przeżywa psychiczny kryzys, jakieś duchowe zmaganie (może z przeszłością, z jakimś złem, którego nie może zapomnieć), może walczy z pokusami

twarz wydłubana przez sępy
wypluta
na oślep szukam

mojego pola widzenia
pilnuje
plaga kruków z ran
wykluta


odczytuję (myśląc wspak) rozpaczliwe szukanie, pragnienie wyrwania się z niewidzialnego potrzasku

pośród spalonych ptaków na wietrze
zapach jedynie chować

do urny z niechlujstwem
co przeżywa brak tchu
może się nawróci

intensywność wrażeń


wiersz, wbrew pozorom, odbieram jako nasączony nadzieją /
mocne słowa podkreślają intensywność zarówno zmagania jak i szukania /
życzę peelowi, aby wreszcie odzyskał to, czego tak pragnie /
:)
cieplutko pozdrawiam
-teresa

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Co tak skromnie, pani Lauro? Według regulaminu: można pisać ostre erotyki, a nawet przeklinać - używając przekleństwa jako środka retorycznego (ekspresji), otóż to:   Panna Anna   Kiedy wieczór gaśnie I ustaje dzienny znój - Panna Anna właśnie Najwabniejszy wdziewa strój. Palce nurza smukłe W czarnoksiężkiej skrzyni mrok, I wyciąga kukłe, Co ma w nic utkwiony wzrok. To - jej kochan z drewna, Zły bezmyślny, martwy głuch! Moc zaklęcia śpiewna Wprawia go w istnienia ruch. On nic nie rozumie, Lecz za niego działa - czar... Panna Anna umie Kusić wieczność, trwonić żar... W dzień od niego stroni, Nocą - wielbi sztywny kark, Nieugiętość dłoni, Natarczywość martwych warg. "Bóg zapomniał w niebie, Że samotna ginę w śnie! Kogóż mam prócz ciebie? Pieść, bo musisz pieścić mnie!" - Pieści ją bezdusznie, Pieści właśnie tak a tak - A ona posłusznie Całym snem omdlewa wznak. Śmieszny i niezgrabny, Swą drewnianą tężąc dłoń, Szarpie włos jedwabny, Miażdży piersi, krwawi skroń. Blada, poraniona Panna Anna bólom wbrew Od rozkoszy kona, Błogosławiąc mgłę i krew! Poprzez nocną ciszę Idzie cudny, złoty strach... A śmierć się kołysze Cała w rosach, cała w snach. Potem nic nie słychać, Jakby ktoś na dany znak Nie chciał już oddychać - Byle istnieć tak a tak... A gdy świt się czyni - Panna Anna dwojgiem rąk Znów zataja w skrzyni Drewnianego sprawcę mąk. Sztuczne wpina róże W czarny, ciężki, wonny szal - I po klawiaturze Bładząc dłonią - patrzy w dal... Dźwięki płyną zdradnie, Płyną właśnie tak a tak... Chyba nikt nie zgadnie - Z kim spędziła noc i jak?   Bolesław Leśmian 
    • Nie odpowiada mi spójnik podrzędny w drugim wersie u pierwszej zwrotce    Łukasz Jasiński 
    • Sam tak sobie idę, idę, idę  idę, idę i idę: nucę cicho - barytonem -   eli, eli, eli - eli, sabachtani, eli - beatus i tenorem i basen i tenorem   i nadchodzi ten dzień, eee, tam, eee...   Łukasz Jasiński 
    • @andreas Miło mi, dziękuję :)  D.  @Nata_Kruk :)
    • @Nata_Kruk Wydałem onegdaj tomik,który zawiera ponad 700 limeryków i jeśli mi się skojarzy z tematem to komentuję w limerykowy sposób.Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...