wytępić poetę

[Rachel_Grass]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W sobie, tak? Czy... nie daj Panie Boże, jakiegoś zewnętrznego biedaka? :)
Nie wiem, czy ingerencja zewnętrzna pomoże cokolwiek, bo


Publiczność poety to noc za oknem,
szklanka wystygłej herbaty na stole.
Pamięć, co jest mu zarazem suflerem
a jednocześnie gra jego role.

Co dzień jest to samo, grane inaczej.
Publiczność ziewa, lecz czeka do końca
aż on się spełni, dopije herbatę
w blasku kurtyny rannego słońca

i sufler widząc, że sen go morzy
głosem kukułki z zegara zawoła:
"Jeszcze pożegnaj się z publicznością!
Nie, nie do jutra... znowu do wczoraj."


chyba raczej wersja "nie daj Panie Boże" ;))

[Boskie Kalosze]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W takim razie... to gorzej :))

[adolf]

Co dzień jest to samo, grane inaczej.
Publiczność ziewa, lecz czeka do końca
aż on się spełni, dopije herbatę
w blasku kurtyny rannego słońca





:)))))Jak to powiedział Umberto Ecco, każda książka snuje opowieść już opowiedzianą ;))

[adolf]

Co dzień jest to samo, grane inaczej.
Publiczność ziewa, lecz czeka do końca
aż on się spełni, dopije herbatę
w blasku kurtyny rannego słońca





:)))))Jak to powiedział Umberto Ecco, każda książka snuje opowieść już opowiedzianą ;))

[Boskie Kalosze]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak. I wszystko tak naprawdę odnosi się do wczoraj.
Pozdrawiam, Adolfie :)