Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

czasem noc krzyczy dobranoc
śpij
Jednak Ty dalej drażnisz zmysły
i otwierasz siebie

kopiesz w ból ażeby poczuć
choćby smak łzy

dym szybuje lecz ciężko opada
każdy płaci cenę wolności
większą niż mnie i ciebie stać

bezdomność doprowadza jednak do jej sedna
żyjesz bez pętli bez okręgu po którym
biega czas

Skończysz na pewno gorzej niżej brudniej
ale czy zostaniesz
kto ci podpowie
skoro bóg tylko płacze

Opublikowano

Na początku postaram się mniej więcej omówić kwestie tematyki tekstu Otóż, drogi Macieju, tytułu nie jestem w stanie rozszyfrować Podejrzewam, że nikomu się to nie uda, a przecież winien on być informacją dla odbiorcy, często wręcz kluczem do odczytania przesłania

Jakkolwiek podmiot liryczny zwraca się do konkretnej osoby, przynajmniej w pierwszej strofie, gdzie podkreśla osobę liczby pojedynczej, czyli adresata wypowiedzi Peel wydaje się być senny, ale bardzo bliska mu osoba nie pozwala mu oddać się w objęcia Morfeusza /fragment od drażnieniu zmysłów zdecydowanie o podtekście erotycznym; aczkolwiek z drugiej strony może to być np poważna rozmowa, dzięki której zakochani dowiadują się bardzo dużo o swoich emocjach, etc/ W drugiej strofie peel opisuje zachowanie swojej partnerki, która wraca do bolesnej i przykrej przeszłości Trzecia zwrotka nieco moralizatorska, jakby podmiot liryczny starał się pocieszać adresata Przecież mają siebie, razem uda im się ułożyć życie Czwarta strofa niewątpliwie najlepsza 'Bezdomności' staram się nie czytać dosłownie; kojarzy mi się ona raczej z samotnością; kolejne frazy mówią o charakterze, stylu bycia partnerki podmiotu lirycznego - stara się ona czerpać z życia, brać zeń jak najwięcej tylko można, wiem bowiem, że śmierć może nadejść bardzo nieoczekiwanie, bądź taki ma po prostu charakter Zwrotka ostatnia, o wydźwięku egzystencjalno - filozoficzno - refleksyjnym Peel zastanawia się czy aby tryb, jaki prowadzi jego wybranka jest słuszny Oznajmia także, iż Bóg\bóg nie istnieje dla niego, należy zatem liczyć jedynie na siebie

Pomimo tego, co napisałem, zdaje sobie sprawę, że wiersz niekoniecznie adresowany jest do konkretnej osoby Często zmienia się sposób mówienia podmiotu liryczny Myślę, że utwór poniekąd możne być o wymowie uniwersalnej, na potwierdzenie pozwolę sobie zacytować parę wersów: 'Kopiesz w ból...ażeby poczuć choćby smak łzy' /nieraz przecież wolimy wracać do przygnębiających momentów, chociażby po to, by sobie z nimi wreszcie poradzić, czy przeanalizować dane sytuacje, czy coś w tym guście/, 'Bezdomność, doprowadza jednak do jej sedna'

Tyle odnośnie treści, teraz zajmę się warsztatem Postaram Ci się przedstawić wersję nieco poprawioną pod kątem interpunkcji od razu z uwagami co do opcjonalnych zmian:

Czasem noc krzyczy dobranoc, śpij -> Spójrz, Macieju, zaczynasz z dużej litery, ale na końcu frazy nie ma kropki Dlaczego zatem kolejny wers również z dużej litery ? Poza tym, moim zdaniem, skoro już dokonujesz personifikacji nocy, a potem ona zaczyna wymieniać pewne czynności, do których skłania ludzi, to należy postawić przed tym zabiegiem dwukropek

Jednak TY dalej drażnisz zmysły
i otwierasz siebie.
-> Uważam, że nie ma potrzeby aż tak podkreślać osoby adresata /o ile w ogóle ma ona być widoczna/, dlatego 'TY' z małych literek

Kopiesz w ból...ażeby poczuć
choćby smak łzy
-> Wielokropek w tym miejscu zdecydowanie niepotrzebny Wg mnie niczego nie wnosi

Dym szybuje ale ciężko opada,
każdy płaci cenę wolności
większą niż mnie i ciebie stać
-> Przed 'ale' i po 'wolności' powinny być przecinki

Bezdomność, doprowadza jednak do jej sedna
żyjesz bez pętli bez okręgu po którym
biega czas.
-> Nie mam pojęcia dlaczego po 'bezdomności znajduje się przecinek' Jeżeli chciałeś ją podkreślić, to można np zrobić zeń oddzielny wers Po 'sedna' przecinek, przed drugim 'bez' również przecinek, przed 'po którym' przecinek

Skończysz na pewno gorzej, niżej, brudniej
ale czy zostaniesz?
kto ci podpowie?
skoro bóg tylko płacze.
-> Powiedzmy, że do tej strofy mogę ostatecznie nie mieć większych zarzutów, chociaż na dobrą sprawę można by podumać czemu po znaku zapytania nie ma wielkich liter; a i ten bóg wydaje się być nieco wytarty

Generalnie jednak radziłbym Ci się pozbyć wszelkich znaków interpunkcyjnych, jeżeli jednak nie, to rozważ moje sugestie

Trochę pojęczałem, teraz moja wersja:

czasem noc krzyczy
śpij
jednak ty dalej drażnisz zmysły
znowu otwierasz się na ból

każdy płaci cenę wolności -
większą niż mogłoby nas stać

bezdomność doprowadza jednak do jej sedna
żyjesz bez okręgu po którym biega czas

skończysz na pewno niżej
skoro bóg tylko płacze


***
Domyślam się, że moja opcja prawdopodobnie nie przypadnie Ci do gustu, ale starałem się wyciąć to, co zbędne i przypominające wyglądem kliszę Życzę powodzenia, dużo cierpliwości i spokoju Masz potencjał, należy go tylko rozbudzić

Pozdrawiam

Opublikowano

Bardzo dziękuje za to wspaniałe podsumowanie dało mi ono wiele do myślenia nad tym tekstem.
Co do interpunkcji - chyba jednak usunę ją w niepamięć
Co do Twojej interpretacji - powiem tylko "brawo"(parę zagadek mojej pokręconej osoby ukryłem jeszcze w choćby: 'TY" pisanych z dużych liter, oraz w "bogu" pisanej z małej.)Poza tym jest jeszcze jeden sposób odczytania tych myśli.


Jeszcze raz dziękuje i pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jak cicho więdną, na oknie żółte kwiaty, tak milcząc, dzień wygasa gdzieś na tle. Czy odejść na czas pewien coś mi każe, czy raczej zostać i podziwiać ciało twe ?   Z nagości kształtów czerpać jak ze źródła, co łzą rozkoszy, kolorem lśni i tchnie ? Pożądać, wielbić tak, by jasne skrzydła chroniły nas przed jawą lub przed snem ?   Nie minie chwila, gdy głowę będę wtulał, w twe piersi, co przybiorą poprzez noc. I wszystkie drobne oraz ważne sprawy, gdzieś się rozpłyną i stracą swoją moc.                    Uśmiechasz się przez włosy rozsypane,  przeciągasz się pod dłonią tak jak kot. Uwielbiasz, gdy cię pieszczę tam łakomie, nim się dopali, świec żółtych jasny knot.                     Choć nie wiem, dokąd drogi zaprowadzą,   czy zwiedzie nas iluzja, czy fałszywy głos, to pragnę widzieć, patrzeć gdy bez wstydu, jak Ewa leżysz, nieuchronnie kusząc los.                      Skuszony, może pójdę w noc gwiaździstą, i nie dostrzegę w samą porę, że już brzask. Zmęczony, może zginę pośród śmiechów, gdzie łatwych dziewcząt wabi oczu blask.                    Niechaj zwątpienie nie zagości ani chwili, jeśli serc naszych, porani grzechów cierń. Powrócę, byś w ramionach mych zakwitła, byśmy złączeni, zapadli w wieczny sen...     YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Prawdziwe piękno wydobyłaś :-) Może być i 3-Majowo, maryjnie. Pzdr.
    • @Rafael Marius @Leszczym @Konrad Koper Dzięki 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Wiesław J.K. wiadomo :) Dzięki, również pozdrawiam        @Starzec ;) dokładnie. Dzięki, również pozdrawiam:)         @MIROSŁAW C. @Leszczym Podziękowania:)      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...