Prawda

[Anka1510]

Biała pierzyna tuli świat.
Pokrywa szczelnie zakamarki,
a drobinki lodu
dodają pewnej magii.

Siedzisz przy kominku,
spoglądasz za okno.
Widzisz świat,
tonący w mroźnym śnie.
Ludzie się uśmiechają -
to fakt.
A gdzie prawda?
Nigdzie jej nie widać.

Tak, tu jest.
Ukryła się pod kocem.
W przytulnym kącie na strychu,
w miejscu gdzie straszy.

[Mr.Suicide]

widzę, że dopiero zaczynasz, dlatego postaram Ci się przedstawić moją wersję, coby unaoczniła, które fragmenty są nieciekawe, czy po prostu zbędne albo banalne, a także dać kilka uwag. oto i ona, tudzież one:

biała pierzyna tuli świat
pokrywa szczelnie zakamarki
a drobinki lodu
dodają pewnej magii -> otóż 'magia' wydaje się być zbyt dosłownym określeniem. nie ten okres w literaturze, w którym mogłaby ona zaskakiwać. radzę zatem albo pozbyć się tejże frazy albo nieco zakamuflować.

tonący w oschłej/beznamiętnej apatii/nostalgii -> czy coś w tym guście. w każdym razie wcześniej pojawia się 'lód', dlatego wypadałoby sprawić, aby te dwa słowa nie zlewały się ze sobą. co do 'snu' - wydaje się po prostu zbyt oklepany.

natomiast strofa druga w moim mniemaniu winna się prezentować następująco:

siedzisz przy kominku
za oknem świat
tonący w beznamiętnej nostalgii
ludzie się uśmiechają -
to fakt

a gdzie prawda

być może strofa trzecia najistotniejsza, mnie jednak w ogóle nie poruszyła. niepotrzebnie dopowiadasz do samego końca, zabierając tym samym możliwość odbiorcy na samodzielną interpretację. należy wierzyć w inteligencję czytającego. poza tym myślę, że sam wolałby pogłówkować gdzie owa prawda znajdować się może ;)

tyle. mam nadzieję, że na coś się przydałem. życzę powodzenia podczas poetyckiej podróży. nie przejmuj się zanadto nieprzychylnymi komentarzami, staraj się z nich wyciągać jak najwięcej. trzymaj się,

pozdrawiam.