Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

czuję że jestem krucha
próbuję zapanować
i kameralnie
zatopić strach by był
już tylko okazem do oglądania
między wierszami.

czuję się jedyna
na linii bycia
i prawie końca świata.
tragedia-nietragedia
kłuje w umysł i żebra

Podarowałeś mi bicie
serca..
Jeszcze w milczeniu
siadam twarzą do ciebie




Inspirowane przez H.Lecter.

Opublikowano

Dobra inspiracja to dobre efekty;) Teraz wiersz jest jeszcze lepszy! ale jak to zrobić żeby było twarzą do słońca i tym samym twarzą do ciebie... w każdym razie kupuję obie wersje i daję tak jak poprzednio dużo plusów za wiersz, jeszcze więcej za optymistyczne nutki.
Mam nadzieję, że zagoszczą do ciebie na stałe ;) Pozdrawiam deszczowo, tęczowo :)))

Opublikowano

mam wątpliwości co do postawy podmiotu lirycznego wobec osoby do której, i o której mówi. przyjmę jednak, że przeżywa ona /zakładając, że peel to kobieta/ aktualnie cierpienie, smutek po rozpadzie znajomości.

peel stara się opanować ogrom emocji, jakie weń tkwią, niestety nie zawsze udaje mu się to czynić tak, jakby tego chciał. woli przebywać w samotności /przynajmniej do momentu, aż uda mu się postawić nogi na gruncie/.

w drugiej strofie podmiotowi lirycznemu udaje sie nawet dostrzegać pewne, pozytywne aspekty zerwania. z pewnością związek dał mu doświadczenie; jakkolwiek ból jeszcze długo nie minie.

peel dzięki tejże drugiej osobie wręcz odżył, jego życie nabrało nowych, pogodnych barw. teraz jednak, kiedy już jej nie ma, trzeba radzić sobie samemu, jest źle, przygnębiająco. ależ dziwić się nie można, że podmiot liryczny wciąż darzy uczuciem adresata; zdaje się jednak, że wie, iż i tak doń nie powróci.

cóż, tekst jest dość przyzwoity. wiem, że ciężko może przyjść pisanie tekstu pod wpływem tak silnych emocji, ale Tobie udało się uniknąć banału /może poza ostatnią strofą, to jest jej pierwszymi dwoma wersami/, co zasługuje na pochwałę. zostawię swobodnego plusa, trzymaj się,

pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



myślę że mam takie same odczucia jeśli chodzi o utrzymanie obu obrazów..
doszłam jednak do tego że 'ciebie' może być dedykowane tajemniczemu podmiotowi,
czyli zostawia miejsce na wyobraźnię..
dzięki za wizyt,
pozdr..
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zdradzę ci pewną tajemnicę, wszystkie moje utwory tworzą nieprzerwany ciąg związany z jedną tematyką. ten utwór jest na tyle otwarty że można to zinterpretować w ten sposób..
w domyśle podmiot do którego krucha peelka kieruje swoje myśli to Stwórca,
który przeprowadzał ją w pobliżu utraty życia, przeżyła pewne zawachanie na linii bycia i prawie końca (jej) świata..
czy to przez chorobę czy przez nagły wypadek.. nieważne..
to doświadczenie sprawiło że peelka czuje się krucha.. widzi jak łatwo mogła
stracić całą siebie, czy to ciało czy teraźniejszość.
więc 'podarowałeś mi bicie serca'-(to co w twoich oczach otarło się o miłosny banał) można wytłumaczyć jako:
'sprawiłeś że moje fizyczne serce nadal bije.. nie zabrałeś mi tego nagle..'
peelka jeszcze w szoku, nie wie co ma zrobić nie wie jak ma się zachować
wie już że krzyk o tragedii nie przyniesie dawnego efektu, nie przyniesie ulgi..
decyduje się wyjść, iść dalej, usiąść jeszcze w milczeniu przed przyszłością.

jak już powiedziałam utwór bardzo otwarty. opowiada pewną historię na wiele sposobów..
ty przedstawiłeś jeden z nich i dziękuję że jesteś,
pozdr. i do następnego.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeju cóż to za wieloznaczny koment..
Pozostaje mi zaprosić do reszty utworów z profilu autorki nawet troszkę starszych..
( siadania na twarzy nie ma, ale są igły w brzuchu jeśli mogłyby zachęcić)
dzięki za odwiedziny
pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...