Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ma szorstki język
Kiedy wylizuje walerianę
Z kącika moich ust
Udaję że śpię

Szukała ciebie cały dzień
Kąsając mnie po dłoniach
Patrzyła na mnie
Pytajnikami bystrych oczu

Jej świat wyprysnął gdzieś za okno
Przechadza się po parapecie
Stąpając teraz jak twój cień
ponad krawędzią światów

Kończę myśleć ten wiersz
Przyrzekłam sobie spać
I trzymać się przyrzeczeń
Niech ona tylko tak nie miauczy

Opublikowano

Wiersz mi się podoba, choćby dlatego, że sama mam kota, dla którego gotowa jestem nieraz tak ostrożnie siadać na kanapie, by go nie obudzić ;-) w ogóle kotom na wiele się pozwala ;-)
chyba na więcej niż psom (wiem coś o tym bo też mam).
Koty zresztą żyją we własnym magicznym świecie, czasem łaskawie pozwalając komuś do niego wejść ;)

Jedyne, co mi się tu rzuciło, to: "pytajnikiem obu oczu"
wiem, że to takie może nawet małe czepianie się, ale chyba to "obu" niepotrzebne ;)

pozdrawiam serdecznie
M.E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Oczywiście, że wiersz nie jest tylko o kocie.
Kot to jakby element łączący dwoje ludzi.
Albo inaczej - kot wyraża sobą, w nieskrępowany
sposób, uczucia swojej pani, których ona sobie
nie uzmysławia lub chce je ukryć.

Myślałam, że to można wyczytać, ale może mi się tylko zdawało. :o)
Dzięki i pozdrawiam serdecznie wszystkich
Opublikowano

Nawet jak by był "tylko" o kocie - dobry on jest.
Wiersz jednak głębszy, mówi o relacjach wzajemnych ludzi,
również i o tym, że zwierzęta czynią nas wrażliwszymi,
że przyjaciół, nigdy nie za wiele, miłość ma taką cechę,
że im więcej jej się daje - tym więcej jej się ma.
Tak myślę, pozdrawiam serdecznie
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Adę! Wagino magini! Gamoni gawęda
    • @huzarc twardy wiersz o tworzeniu na siłę. Mądry. Taki strzał w potylicę dla otrzeźwienia.  Świetny i fragment :

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      sztos!
    • @Alicja_Wysocka–Dzięki:)–A tego, a juści, już świadom nie jestem, czemu do Ciebie, trafił zechciało. Jam jeno skromny autor i gdzie mi tam, do wywijasów myślowych:))–Pozdrawiam:)) *
    • @Amber–Dzięki:)–Parafrazując – są takie sprawy na świecie, które się światłu i cieniom, nie śniły. Z tekstami tak już jest. Ile czytań, tyle zrozumień i tak jest piękne:)-Pozdrawiam:)
    • Jedyne co pamiętasz to śmiech, szyderstwa i drwiny. I ta brudna, zatęchła klatka w której Cię wychowano. Nienawiść zwierzęca. Już nie pamiętam Czy kiedykolwiek byłem człowiekiem. Skatowanego prawie na śmierć. Leżącego we własnej, zaschniętej krwi. Odnalazł mnie demon. Nadał mi nową osobowość i imię. Przy dźwiękach obłąkańczych fletów i piszczałek, wzięła me ciało i uniosła ku wyższym wymiarom parada stworzeń koźlęca. I ułożyła moje martwe już szczątki na ofiarnym ołtarzu. W płonącym pentagramie.   Wbito w mój nieruchomy żywot czarne ostrze. Wtedy otworzyłem oczy i wziąłem pierwszy wdech. Wraz z nim, zeszła z gór pieśń przeklętych, bezimiennych bostw. Odpowiedział im wrzask znad fal sztormowych. Wszystkich oceanów. Dopóki płonie ogień wyznawców na wzgórzu. Dopóki ślepy Bóg pełznący przez mrok wszechświata, na flecie chaosu gra. Nie założycie bestii kajdanów Ona jest posłancem śmierci, bytów z ponurego Kadath i burzowego Hatheg - Kla   Zabić mnie może, jedynie przeznaczenie czasu. Gdy pewnego dnia, planety staną w ustalonej koniunkcji, na swoich orbitach. Istota, którą nazywacie ludzką straci życie. Zagryzie i wyrwie jej parujące trzewia, stróżujący, wściekły chart, Wtedy to po wieczność, w koszmarach o R'lyeh zaśniecie. Znikną, zmiecione wiatrem zagłady ognie na wzgórzu. W zimnych korytarzach, na szczycie góry. Umilknie fletu głos. Obróci się w nicość. Pełzający w chaosie bard.   Wiersz oczywiście w nawiązaniu do  "Widma nad Innsmouth", H.P.Lovecrafta oraz innych jego dzieł. Najdoskonalszej formy natchnienia.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...