Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

detox

Magnetowit_R.
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/75485-detox/

Rekomendowane odpowiedzi

Magnetowit_R.

Magnetowit_R.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kurwa, jaki jestem zmęczony..." pomyslał. Głowa małej bezwładnie opierała się na jego ramieniu." Pieprzone miasto pieprzone korki...żeby tylko w szpitalu trafić na normanych". Pogłaskał małą po zimnym policzku, pomimo już od wjazdu na chatę wezbranej złości i niechęci. "nie zasypiaj kurwa! Papierosa?! zapalisz se jak cię wypuszczą z detoksu, najwcześniej jutro" nie mógł uniknąć złośliwości."Wszystko sie pierdoli....w sumie to powinieneś już przywyknąć" z gorzką ironią zaśmiał się w duchu do siebie.Ciągnący się rozwód, oskarżenie przez ex o znęcanie, przesłuchiwanie córeczki na wniosek prokuratora, policja, sądy, psychiatrzy terapeuci...błędne koło.Nawet dawniej, jak potrąciłeś z kumplem człowieka to dziadka narzeczonej, jak sam przywaliłeś autem, to w radiowóz. Co, znów sobie powiesz że jesteś przechujem , bo mimo to nie pijesz? podratujesz ego? no nie pijesz...to 9 miesiąc od ostatniego cugu.tylko czyje były diazepaminy, którymi naćpała się mała? he? coś za coś, jedno lecz drugim, jak mawiał witkacy...zeżarła całą blaszkę,całą blaszkę pieprzonych TWOICH TABLETEK. A dopiero co byłeś po receptę. I co, powiesz magikowi "przepisz pan jeszcze raz, bo powiedziałem małej spierdalaj i łyknęła wszystko łącznie z witaminą C?". Że jedną wariatkę podszkoliłeś jak być twardym i z uśmiechem kopać po pysku,a teraz kończy cię na zimno, druga napatrzyła się jak odreagowujesz dupcząc co popadnie i nie wierzy w to, że teraz tylko ona? że POTRZEBUJESZ TYCH TABLETEK bo boisz sie że nie wytrzymasz, że komuś łeb w końcu upierdolisz? nigdy nie ufaj glinom i psychiatrom, jak mawiał Freud. Nie, nie ma mowy o szczerości. "Nie śpij kurwa! dojeżdżamy..."znów detoks, tylko w jakże odmiennym charakterze...byle nie ta cipa którą od pavulonów 2 lata temu zwyzywałeś wyrywając welflony z żył. "pana nie przyjmiemy, pan stoi na nogach" kurwa... Na spokojnie, tejked izzi, twardy kurwa jesteś...agresja w kieszeń, wypocisz na sali. pamiętasz maleńka jak, mówiłem "tylko sie nie zakochaj, bo ja zły człowiek jestem". nie wierzyłaś, ja też do końca nie . Naprawdę jestem zmęczony...Nie spij mała, kurwa nie spij... wysiadamy....

Jimmy_Jordan

Jimmy_Jordan

Opublikowano
Opublikowano

momentami za dużo mięsa nawet jak na subiektywną narrację...
początek zamieszany, momentami nie po polsku, ale biorąc pod uwagę związek formy z treścią - pośpiech, napięta sytuacja - to nie zarzut. Dobry tekst, a może raczej ciekawy
zdrówko
Jimmy

John_Maria_S.

John_Maria_S.

Opublikowano
Opublikowano

No, no....niezłe. Krótkie ale treściwe. Zastanawiałem się czy można wymyśleć taki kawałek ....bez żadnego doświadczenia życiowego w tym temacie. Wyszło mi, że można. Jak ktoś ma wyobraźnie, to...wszystko można. Pozdrawiam autora.

Rachel_Grass

Rachel_Grass

Opublikowano
Opublikowano

jest niezwykle prawdziwe, a to dobrze wróży. rzeczywiście od cholery mięsa, w niektórych miejscach, szczególnie na końcu, gdzie stężenie jest największe, wygląda śmiesznie. usunęłabym chociaż część wylgaryzmów. następny zarzut to dziwnie stosowana interpunkcja, np. spacja przed przecinkiem. trzeba upolszczyć.

ogólne wrażenie jest dobre, w tekście siedzi prawda, dziwnie niepodważalna.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/75485-detox/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bożena De-Tre
      Cisza

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Migrena …niestety stety tak

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Alicja_Wysocka
      Dziura żalu

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Miałam turkusową spódniczkę na szelkach, które krzyżowały się na plecach i zapinały na guziki. Była rozkloszowana, z ciemnego turkusu – a gdy się obracałam, unosiła się jak parasolka. Mama z babcią uszyły mi ją razem. Była niezwykła – miękka i przytulna jak brzoskwinia. Wtedy mówiłam, że „z meszkiem”, dziś już wiem, że to był aksamit. Dzieci lubią takie rzeczy. Może i dorośli. Do dziś nie znoszę materiałów, które gryzą. Ta spódniczka nie była na co dzień, nie do biegania po podwórku. Ale czasem udawało mi się uprosić mamę – jak tamtego letniego dnia. Sąsiedzi smołowali dach. Dla dziecka to było prawdziwe widowisko – ogień na dachu, dziwny, nowy zapach... Na dach nie wejdę, wiadomo, ale na podwórko sąsiadów? Już prędzej. Ciekawość zwyciężyła. I stało się nieszczęście. Chyba jakiś podmuch wiatru przyniósł ze sobą kroplę gorącej smoły. Spadła prosto na moją spódniczkę. – Ach! – Mama mówiła: „Nie kręć się tam, to niebezpieczne”… Pobiegłam do łazienki, zamknęłam drzwi na zasuwkę i rzuciłam się do ratowania mojej ukochanej spódnicy. Próbowałam mydłem, szamponem, płynem do kąpieli – nic. Plama nie znikała, tylko się rozmazywała. Ale się nie poddawałam. Pomyślałam: ten materiał ma takie jakby malutkie włoski... Może da się to wyskubać? Wyskubię – i będzie jak nowa. Skubałam więc. Palce mnie bolały, ale nic. Wtedy zauważyłam pumeks. Może tym? Siedziałam tam długo, coraz bardziej spanikowana. W końcu zaczęli się dobijać do drzwi. – Co robisz tak długo? – zawołała mama. – Nic. – Jak to nic? To wyjdź! – Nie… nie mogę! – Otwieraj natychmiast. Co się stało? Stałam bezradna. Chciało mi się płakać – już nie cicho, tylko głośno. W końcu otworzyłam. – Co się dzieje? Dlaczego…? Wystarczyło spojrzenie – wszystko stało się jasne. – Dlaczego nie przyszłaś z tym do mnie? Coś byśmy poradziły. – Jakie „poradziły”…? Nic nie pomaga, próbowałam wszystkiego. Została dziura. – Och, dziecko. Trzeba było przyjść. Ja bym sobie poradziła. – Ale jak? Czym? – Masłem. Tłuszcz rozpuszcza się tłuszczem. – Masłem?! – Tak. Ale teraz… już po wszystkim. Do wyrzucenia. – Nieee! – Chyba że chcesz w takiej dziurawej chodzić. Jeśli ci pasuje – proszę bardzo. I tak musiałam pożegnać się z moją najładniejszą i najmilszą spódniczką. Lata później jechaliśmy samochodem do Austrii. Upalny dzień, asfalt się topił i zostawiał na aucie smoliste kropki. Ale ja już wiedziałam, co robić. Masło, oczywiście. Po powrocie było trochę paprania, ale wszystko zeszło bez śladu. Wiem nawet, że jak zabraknie zmywacza do paznokci, to świeży lakier rozpuści stary. Już znam kilka sposobów na pozornie niemożliwe rzeczy. Ale... Jak się zakochasz, a ten ktoś odejdzie w siną dal – to co? Trzeba od razu zakochać się w kimś innym? No, jakoś nie działa. Dziura zostaje.    
    • Relsom
      Łzy które czekały

      Przez Relsom · Opublikowano

      Tylko tyle z tego wyniosłaś?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Migrena
      Cisza

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Roma bardzo dziękuję za piękne słowa.       @Bożena De-Tre kimkolwiek dzisiaj jesteś, zawsze jesteś Poetką. Bo wierszami nuci Ci dusza :)
    • Gosława
      Łzy które czekały

      Przez Gosława · Opublikowano

      Czyli te masochistyczne kochania mnie i podmiot liryczny łączą

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Lubię Twoje wiersze jest w nisz taka trochę szorstka męska wrażliwość   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...