Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Biorę zapałkę , w ciemności decyduję sie na jeden ruch
zapalam ją , jasny promień światła oświetla pewne granice ciemnego pokoju i mojej duszy , jak mały promień nadzieji , który pomaga mi w najgorszych sytułacjach. Patrzę w milczeniu na zabawne płomienie , które niebezpiecznieszybko dążą ku mojim palcom. Przypatruje sie jak ten barwny promyk zamienia drewno zapałki w popiół. Jedna chwila światła , choć tak skromnego , daje wiele. Rozpala w tobie wiarę i nadzieje.Kołysze kołysanką zapału.Pomaga ci zrozumieć swiat. Nadszedł ten momet. Nabieram powietrza w pluca i gaszę zapałkę. Koniec jasności. Jednak nawet w mroku który wypełnił miejsce dawnej jasnosci, widać jedna iskierkę , która zalęgła sie w mym sercu i pozostanie w mej duszy na zawsze.

Opublikowano

merytorykę można wytłumaczyć tym, że masz tyle lat ile masz, więc można Ci wybaczyć ten tekst, mam nadzieje że bedziesz sie rozwijać w odpowiednim kierunku i że Twoja wrażliwość pozwoli Ci z czasem pisać lepsze teksty. Natomiast błędów takich jak 'mojim' czy 'nadzieji' nie da sie wytłumaczyć tym, że masz lat 12, bo w tym wieku wypadałoby już umieć poprawnie pisać, zwłaszcza jeśli sie chce upubliczniać tekst.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie mam ochoty nic już dodawać do UFOwego komentarza, po prostu tak się niesamowicie zmęczyłam tym tekstem, że... nie wiem sama, zastój. sugeruję słownik języka polskiego, bardzo przydatna książka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
    • Gdy będę zasypiał zdmuchnij z włosów ptaki Omieć rączką swoją myśli nieborakie Uśnij oczy moje w głębię się zanurzą Odczaruj powoje co me myśli burzą Wyrwij korzeń z głowy rozpal rozum iskrą Upuść na mnie wrzosy poezją rozbłysną. Pocałuj mnie w usta zagryź wargi swoje W piąstce ściśnij prochy odsącz soki moje Ponad głowę podrzuć co ze mnie zostało W trawie ukryj dłonie wrośnij w brzozę białą Całą sobą poczuj drzewo rozedrgane Dusze zawirują ponad naszym gajem. Samotność Cię straszy całą bezwzględnością Nie miej na nią czasu zajmij się miłością Bo choć niepozorna jest ta Pani duszy Oddaj jej marzenie to kamień rozkruszy Zawezwij ptaszęta ukwieć nimi włosy Wstąp na nasze pole... widzisz sianokosy?!    
    • Dla mnie poezja bez rymów jak muzyka bez melodii, więc wiem, że taka jest, ale nie czytam i nie słucham. Pozdrawiam
    • Smutne, ale jak to jest, że mimo wszystko, w Polsce dzieje się lepiej, niż u wszystkich państw dookoła, oprócz Niemiec, ale to raczej na ich zachodzie. Czesi, zwłaszcza Węgrzy i Słowacy zostali w tyle i nam zazdroszczą. Zdanie, że Polska udaje, że jest państwem jest bardzo niesprawiedliwe, bo nigdy w historii naszej długiej, w Polsce nie żyło się lepiej, nie było nowocześniejszej gospodarki i niższego bezrobocia, a stało się to w jednym pokoleniu. Jednym z przyczyn jest pompowanie złych wiadomości, które się sprzedają najlepiej, a których taki obraz powstaje. Nikogo nie interesuje to, że powstało 10 fabryk, a tylko to, że jedna padła, z czego wniosek - nie ma przemysłu. Nawet to, ze Robert Lewandowski był najlepszym strzelcem w najlepszych klubach wywołało jedynie falę hejtu i zawiści. Jest wiele zła, spowodowanych w dużej mierze powszechnym alkoholizmem i innymi używkami, ale też frustracją powodowaną ogromnymi oczekiwaniami, niemożliwymi do szybkiego osiągnięcia. Marazm i beznadzieja były za komuny, za której w ostatnich jej 10 latach doszło do bankructwa państwa, tak więc zaczynaliśmy transformację bez kapitału z węglem, jako najważniejszym produktem eksportowym. Teraz jest inaczej i szkoda że wielu tego nie widzi.  Pozdrawiam
    • @Groschek Pierwszy raz skumałam Twój wiersz. Nie wiem, kto bardziej się postarał, Ty czy ja :)  Jest chaotyczny i piękny jak sen dziecka, które widziało za dużo bajek. Wszystkie te bajki znam – i chętnie ich słucham do dziś, bo czegoś uczą. Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...