Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

mówiłeś
człowiek też ma skrzydła
ale nie każdy o tym wie


uwierzyłam
wysoko dalej horyzont
wyostrzone pragnienia i zmysły
pęd błysk sekunda ciemność
niebo z hukiem jednoczy się w gniewie
nie wszystkie burze przelecisz

odtąd szybuję
w rozległej surowej przestrzeni
one bywają
najpóźniej ostrzegamy siebie


nie boję się wichru lecz tego
by sił skrzydłom starczyło
żyć tylko na ziemi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


- to prawda

zazdroszczę skrzydeł
ostatnio zrzuciłem swoje, mam nadzieję że niedługo wyrosną jakieś ;)

wiersz zręcznie napisany tj. dobry
Pozdrawiam.
Miło, że pozytywnie odbierasz wiersz.
Co do skrzydeł: one wyrastają ponownie; w odpowiedniej porze,
temperaturze i okolicznościach. Kto raz zasmakował, nigdy nie zapomni latania,
tak jak pływania, czy jazdy na rowerze. Wymagają tylko równowagi. Najlepiej
wspierać się parami. Sprawdź, może już nowe u Ciebie pączkują?
Za obecność i komentarz dziękuję,
pozdrawiam cieplo
- baba
Opublikowano

niestety, w W nie czytałem,
okrutnie zmieniło się Twoje pisanie, bardzo
mi sie to podoba, a razem z "Shine On You Crazy Diamond" - mniam!
Zgadzam się z lubię latawce, żeby było więcej - i razem z tym:

www.youtube.com/watch?v=vyqgjCKm9nQ&feature=related

Pozdrawiam.

Opublikowano

raz: Ikar - to jasne
i dwa: "powinniśmy najpierw utracić to, co od życia dostaniemy" /J.T./

kłaniam ramiona

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Babo Izbo! ależ to jest temat na nowy, świetny wiersz!
napisz wkrótce, proszę plis :>

(ja też pamiętam z W i nie zmieniam zdania:
świetny utworek, i ta puenta, ach!)

pozdrawiam, angie
a ja lubię latawce i głaskanie. Podsunęłaś mi pomysł godny uwagi,
ale nie wiem czy sprostam. Na pewno spróbuję.
Dziękuję i cmokam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pieśni, niestety nie znam, ale cytat piękny.
Dziękuję Jacku, pewnie mi się trafiło, jak tej ślepej kurze,
a może coś pójdzie - na lepsze? Oby!
Milo mi, pozdrawiam serdecznie
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję ślicznie.
Wiesz, z dzieckiem ponad głową - masz rację, ono może zacząć latać!
Tylko my się tak bardzo boimy o niego, że czekamy aż dorośnie
i samo zacznie próbować! Gratuluję Ci siostrzenicy (siostrzeńca)!
Serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Adamie! Ty nawet z jednym skrzydłem polecisz, masz z kim
i dla kogo! Poza tym albatrosy Ci pomogą, w razie konieczności
nawet pożyczą skrzydeł.
Ja wiosną i jesienią obserwuję bieliki. Też są wspaniałe!
Pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję Wojtku za przeczytanie i wpis.
Nie można Ci ująć oryginałności wypowiedzi i wierszowania,
co do cytatu: może nie zawsze widzimy - co dostajemy - i mijamy - nie zauważając?
Pokłon ramionami, dał mi poczucie powiewu, sprawdź - pewnie
to jednak skrzydła!
Od baby wiosenne
- heeej!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka Użyłem "awersji na kluski" bo język pozwala na takie przesunięcia przyimka, gdy chcemy podkreślić reakcję na bodziec.   a co do reszty.    CZŁOWIEK pozostaje płomienny, a Migrena nie ulega drobnym złośliwościom.   przyszłaś się tutaj ogrzać, prawda ?   to teraz idź do baru mlecznego na kluski i nie truj dupy.            
    • @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...