Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nasz żagiel


janusz_pyzinski

Rekomendowane odpowiedzi

kiedy zamykasz miłość we mnie
otwartą dłonią chwytasz niebo
i cała ziemia drży podnietą
w niecierpliwości twoich palców
pospieszny oddech ostatniej stacji
z łoskotem wjeżdża na peron
smakiem morza zapachem malwy
dzieląc wędrowność warg
wypełnia przepaść podziemnych przejść
ciemnością rozumiejącą światło
muskularnych świec
więdną wśród dreszczy Mount Eweresty
odkrytych wzgórz
w dolinę schodzi lawiny krzyk
gdzieś poza krańcem
niebytu imię
przestrzeń i czas
wypalony ogień ciał
pozdrawia śpiewem strumień
o dwa wiatry
nasz żagiel oparty
odpływa w dal

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...