Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


co do pierwszej części - podniosłość jest niejako uwarunkowana formą Epicedium. laudatio jest pochwałą zmarłego, jego zalet, etc. druga część, czyli comploratio jest opłakiwaniem postaci, która odeszła /stąd między innymi wulgaryzm, który ma podkreślać to zjawisko/. natomiast ostatnia partia tekstu, czyli consolatio jest pocieszeniem, wyrazem nadziei, etc.

dziękuję Ci za konstruktywny komentarz, interpretację, miłe słowa. jestem niezmiernie zadowolony, że chciało Ci się poświęcić czas, a także dlatego, iż tekst poruszył. jeszcze raz dziękuję
i
pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niestety człowiek jeszcze nie nauczył się odpowiednio podchodzić do pewnych kwestii. nie nauczył się szacunku, nie nauczył się okazywania uczuć, nie nauczył się radować i godzić.

dziękuję Ci, Sylwestrze, za wizytę i słowa zrozumienia.

pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pancolku, zdaje mi się, że Epicedium po prostu musi być silnie nacechowane emocjami /patrz: Treny Kochanowskiego; co prawda nie są to teksty w formie Epicedium, ale niezwykle doń zbliżone/. podział na części jest podyktowany formą Epicedium :P poza tym wiersz był napisany rok temu. od tego czasu udało mi się, jak mniemam, nieco rozwinąć :P niemniej jednak cieszę się, że coś Ci się spodobało. dziękuję Ci za wizytę i komentarz :)

pozdrawiam.
Opublikowano

o wierszu już powiedziano wiele, zgadzam się z opinią, że dobry.
Napiszę o odczuciu po przeczytaniu:
myślę, że każdy jest takim dziadkiem Rysiem i wnuczkiem - jednocześnie.
Kochamy kogoś i nas ktoś kocha. Wiersz oszczędny w słowa - poruszył mnie,
pomyślałam; co powinnam zrobić teraz, już, żeby nie żałować, że potem będzie za późno?
Co zrobić, żeby ci, których opuszczamy na zawsze cierpieli mniej? Jak ich do tego przygotować? Peel miał dobrego i mądrego dziadka Rysia. Dziadek - dobrego, kochającego
i myślącego wnuka.
Za wrażenia, styl i brak "nadęcia" - trzy plusy!
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niestety, ale podejrzewam, że każdy przez to przechodził, przechodzi czy przejdzie. śmierć, tęsknota, ból, żal, smutek są stałymi towarzyszami człowieka bez względu na wiek, sytuację, pozycję w społeczeństwie czy zdobyte doświadczenie. dziękuję Ci Kaju za wizytę i komentarz. cieszę się, że przypadł Ci do gustu.

pozdrawiam.

o ty pisałam 'nieraz' tu miałam na myśli że;
nieraz ktoś kogoś kocha i też odchodzi
piasłam ogólnikowo:)
Pozdrawiam milutko
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dziękuję serdecznie, Babo Izbo za rzeczowy komentarz. aż jestem pod wrażeniem, że tyle ich pod moim wierszydełkiem. to niemal niespotykane zjawisko :P

jestem niezmiernie zadowolony, iż test skłonił Cię do refleksji. naprawdę - to wiele dla mnie znaczy. to, że poświęciłaś czas i przedstawiłaś swoje przemyślenia jest pochwałą samą w sobie.

mam nadzieję, że dzięki temu będzie Ci nieco łatwiej w pewnych kwestiach. jeszcze raz bardzo mocno dziękuję Ci za wizytę, a także poświęcony czas.

pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niestety, ale podejrzewam, że każdy przez to przechodził, przechodzi czy przejdzie. śmierć, tęsknota, ból, żal, smutek są stałymi towarzyszami człowieka bez względu na wiek, sytuację, pozycję w społeczeństwie czy zdobyte doświadczenie. dziękuję Ci Kaju za wizytę i komentarz. cieszę się, że przypadł Ci do gustu.

pozdrawiam.

o ty pisałam 'nieraz' tu miałam na myśli że;
nieraz ktoś kogoś kocha i też odchodzi
piasłam ogólnikowo:)
Pozdrawiam milutko
ależ domyśliłem się, wierz mi bądź nie :P tak czy inaczej dziękuję Ci za ponowne odwiedziny.

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Radosław Zgrabny 5+
    • zima zaskrzypiała zajaśniała i przyszła podobnie do czasu  w długich błyszczących tiulach na pewno zauważyła że jestem z ptaków które zdecydowały że nie wylatują do krain wiecznie zgrzanych i dusznych lecz zostają by śpiewać   weszła rozkładając białe skrzydła potężne oblepione mgłami  ciszą marznącą oszronioną ale ja nie przestawałam nie jestem byle łąkówką która w zaspach sztywnieje bliżej mi do wytrwałego wróbla stroszącego się na zimno   choć przeszywa mnie na wskroś mroźna myśl o rychłym końcu moim w jej lodowatościach  o soplach zwisających z rynien i horyzoncie rozmytym to wciąż nowe nuty rozwieszam    w krótkie dni na długie noce podobnie lokalnym ptakom    wywołujemy wiosnę  
    • w tej apteczce nie ma już więcej wierszy   zaostał jedynie plaster    może pomoże  gdy serce krawi z braku poezji        
    • @infelia uwielbiam Stasia i Nel:)
    • Autor „W pustyni i w puszczy” opisał Romantyczną przygodę Stasia i Nel, Którzy postanowili uciec od rodziców I w tym celu ukradli słonia cyrkowego.   Opłacili koralikami marnej jakości Kalego, A Sabę pętem kiełbasy i ruszyli w świat Ku przygodzie przez pustynię bezkresną. Podziwiali dziką zwierzynę jak z bajek,   Spotkawszy żyrafę na sawannie, chcieli Pobujać się na jej szyi jak na huśtawce. A lew z wielką grzywą, na jedno tupnięcie, Uciekł poza horyzont, a ryk się niósł i niósł.   Razu pewnego stanęli na popas w oazie I w pniu dziurawym rozłożystego baobabu Zebrało im się na amory i przytulanki. W tej gorączce uniesień i całusków posnęli   Kąsani muchami tse-tse, co choróbsko przywlokły. Mea, wierna towarzyszka, pobiegła sto mil Z wiatrem w plecy do najbliższego dilera Specyfików, lecz sprzedano jej tylko   Podrobioną chininę i litr samogonu bez akcyzy Ze skorpionem zatopionym w środku... I tu niestety następuje luka w powieści, Gdyż ktoś wyrwał z książki znaczną ilość kartek.   Podejrzewam, że mrówki gniazdujące W drzewie przepędziły intruzów, a ci, Drapiąc się po tyłkach i brzuchach, pognali Pośpiesznie w nieznaną dal z nadzieją na CDN…   Ania Gaduła z klasy 5 b, najlepszej  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...