Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w jamach czaszki strutej próchnem
co przeżera kolejną apokalipsę
pusta przystań co drugie spojrzenie
urwiska pełne obaw o bliski koniec
horyzontu

co targa większy niż ludzki strach-
-sztandar podległych skrajności
rozjuszony w codziennym zgiełku
pożera naszą zawiść
ocieka jej flegmą miażdżąco umierając

honorem wznioślejszym niż żołnierz
w każdym ekstremum
jednym czołem i czułkiem

osadzona w nas kolekcja zwierzęcych instynktów

Opublikowano

a mnie się zdaje, że Autor napisał
o wszelakich zakrętach mózgu ludzkiego
który nie dorównuje sile wyższej
i może to właśnie jest punkt zwrotny:
"co targa większy niż ludzki strach"
(mogę się mylić)
pozdrawiam ciepłoniaście

Opublikowano

pierwsza do kosza bezwzględnie;) roi się w niej i straszy. jeżeli w następnych chciałeś napisać o tym, że nie honor czy sztandar determinuje ludzi do zabijania się nawzajem, to wg mnie powinieneś to zrobić inaczej.bo jeżeli to ta myśl, to zamotana strasznie.
strach też jest instynktem. pzdr

Opublikowano

'osadzona w nas kolekcja zwierzęcych instynktów' -> jednakże nie zawsze muszą być one o nacechowaniu negatywnym czy też, na tej płaszczyźnie, źle świadczyć o człowieku, bądź prowadzić go do czynów niegodnych pochwały, zatrważających i haniebnych.

tekst pokazuje, jak dwuznaczne mogą być czynniki zwierzęce, kształtujące osobowość jednostki oraz ich wpływ na zachowanie wobec innych ludzi, a także ważne dla procesu egzystencjalnego, na którego influencję ma wiele zjawisk.

dostrzegam tu także wołanie i smutek, żal /by nie powiedzieć: rozpacz/ podmiotu lirycznego. obawia się, może nawet doświadcza pewnych niekoniecznie typowych rodzajów postaw środowiska. jakkolwiek mówi także, iż odczuwa, widzi nadzieję na - opcjonalnie - zmianę na lepsze.

podoba mi się ten tekst. jest malowniczy, plastyczny jak na taką tematykę; która w takim ubraniu jak najbardziej do mnie przemawia. poza tym niewykluczone, że duży wpływ na moją ocenę może mieć fakt, iż czytałem przyzwoitą ilość Twoich utworów. jakkolwiek ode mnie plus.

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy  bo człowiek jest piękny. W nas jest wszystko- i wielkość i małość. Zdolni jesteśmy do najwznioślejszych czynów, i podłych
    • Jeśli myśl stała się słowem a ono zakiełkowało i przeistoczyło się w ciało, które pod wpływem złych duchów i omenów, zrodziło najgorszą z plag. Owoc grzechu - człowieka. Jego wszelkie upodlenia i niedoskonałości. Braki i ograniczenia. Zaściankowość i pychę. Nienawiść i podłość.   Alchemiczny wzorze,  czarnomagicznych rytuałów. Myślałeś, że Diabeł ukorzy się przed Tobą, strażnikiem bytów Miasta Umarłych i Ib. Namaści, Twoje skronie, laurem Edenu  i koroną z klejnotem boginii Isztar. Lecz tym razem pycha Cię zdradziła. Konałeś w szponach  zawezwanych olbrzymów. Złorzeczyłeś gdy wyrywano Ci członki i serce, na ołtarzu księżycowym. A ślepi bogowie, tańczyli wśród zamieci na szczycie góry. Ujrzałeś jedynie oczy tego, który pełza przez nieskończone korytarze eonów. Zasnąłeś w ramionach śmierci.   Obudziłeś się o 4:20 w swoim domu  w Nowej Anglii. Byłeś zlany potem i cały we krwi. Nie swojej.  Obok Ciebie spoczywało jej ciało w zwiewnej, letniej, nocnej koszuli barwy kremowobiałej. Teraz jednak szkarłat krwi,  zdobił jej piersi, brzuch i usta. Miecz z pieczęcią i imieniem strażnika do połowy klingi, spoczywał w jej sercu. Jej rozwarte szeroko, błękitne oczy, zwróciły się na Twoim obliczu. Trup przemówił,  głosem nieludzko zdeformowanym.     Idż luby drogą Królowej Potępionych, przekrocz w dniu przesilenia, północną bramę i oddaj cześć Tiamat. Zaprowadzi Cię ona do świątyni. Tam w odmętach starożytnych korytarzy odnajdziesz gniazdo Matki Tysiąca Młodych. Nakarm, koźlęta swą krwią i wyryj na piasku pieczęć tego, który wędruję na prastarym słońcu. Przeklnij, zaklęciem, duchy Pierwszych. Po siedmiokroć, wychwal imię Kutulu. I odbierz strażnikom pieczęci. Wtedy dopiero uciekaj w pełzający  w chaosie byt a flety i piszczałki zagłuszą Twe kroki i zmylą Ślepe Bóstwa ze szczytu śnieżnej góry. Tak oto przebudzi się święte miasto na dnie. Powrócą oni.   Ciało na powrót zamarło w sztywnym skurczu pośmiertnym. A ja w totalnym szoku i desperackim odruchu. Doczołgałem się po omacku do nóg, hebanowego biurka.  Ledwo wdrapałem się na oparcie krzesła i roztrzęsionymi rękoma otworzyłem księgę, oprawioną w za dobrze mi znaną skórę. Odnalazłem bez trudu stronę z zaklęciem pierwszej bramy. Usypałem szybko pieczęć z soli  wokół mojego krzesła. Już dużo spokojniej odłożyłem zawiniątko z solą na stół i sięgnąłem po mały, czarny sejf  stojący w rogu biurka. Wprowadziłem hasło  i wyciągnąłem z niego rewolwer. Spokojnie odwróciłem lufę w swoją stronę. Czułem podświadomie, że ona stoi nade mną i czeka na dogodny moment. Rzuciła się na mnie jak zwierzę i wbiła kłami w odsłonięta kołnierzem szyje. Wtedy rozległ się strzał. Szkarłat krwi, zabrudził stronnice, przeklętego dzieła, szalonego Araba. Lecz jedynie przez moment tkwiły na pergaminie nieruchomo. Pieczęć przyjęła i spiła całą ofiarę. Rytuał się dopełnił.    
    • @Berenika97  wojna to tysiące ofiar, nie bezimiennych. Każda z nich to imię, nazwisko, dramat. Piękny
    • @Berenika97  i historia może się powtórzyć @Berenika97 dziekuję @Simon Tracy, @Robert Witold Gorzkowski dziękuję
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Gdzieś tam Cię poniosło, woda bywa, że niesie. Pzdr :)     Bardzo dziękuję za próbę interpretacji.  Pozdrawiam :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...