Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pamięci kolejnych 30 tysięcy dzieci,
które najedzą się dzisiaj po raz pierwszy - u Pana.

--------------------------------------------------


Haiku modlitewne –1

Zwróć swoje, zmęczone oczy
Proszę Cię Panie
Na - tak już spracowane – ręce dzieci

* * *


Haiku modlitewne –2

Zwróć swoje, jeszcze wilgotne oczy
Proszę Cię Panie
Na – cichy płacz maluśkiego – przy wyschłej piersi matki

* * *


Haiku modlitewne –3

Zwróć swoje, dziś chmurne oczy
Proszę Cię Panie
Na nas – sytych i tańczących – to nie mieszkańcy Sodomy!

* * *

Opublikowano

Marku, popieram Ann - sądzę, że chodzi nie tylko o liczbę sylab ale o istotę haiku. Z cała pewnością nie jestem ekspertem w tej dziedzinie, ale sądzę, że po prostu nie każdą miniaturę poetycką składająca się trzech wersów można nazywać haiku. To fajny zabieg z Twojej strony, takie serie, lapidarnych myśli spiętych wspólnym mianownikiem (poprzednie też mi się podobały), ale zgadzam się z Ann, że to nie haiku. Zresztą pamiętam, że kiedyś już zwracałam Ci na to uwagę.
Bardzo pozdrawiam - Ania

Opublikowano

OK, dziewczyny! Zawiązałyście Spółkę przeciw mojej rogatej duszy.
Dobrze - od dzisiaj będę takie rzeczy nazywał - Miniaturkami, bo zależy mi na Waszych recenzjach.
Ale i tak tu je będę zamieszczał.
Mam zresztą teraz coś innego w głowie - więc trochę poczekacie:))

Pozdrawiam - M.

  • 4 tygodnie później...
Opublikowano

:) oj te sztywne reguły jakiż świat byłby piękniejszy bez nich , w ogole po co je ustalać tak zasadniczo przecież o wiele ważniejszy jest przekaz i nasze emocje, czyż nie?
Dzieki za pierwszy komentarz...myśle ,że Ty piszesz w powiedzmy podobny sposób tzn. podchodzisz do tego bardziej emocjonalnie i byc może egzystencjalnie...czytałam troszkę i myśle, że coś w nich jest głebszego...
Pozdr Asia;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Cudowna jest świadomość, że panoszymy się we wszechświecie Gdy jednak nie-ludzki bóg mnie wyśle na potępienie, wysłucham, i sami wiecie:   już więcej się nie spotkamy - ni tu, ni "na tamtym świecie" Odlane z wosku życie - nie zawsze w ciepłym płomieniu Modlimy się różnym Bogiem - i zawsze ''po naszemu'' Leżymy, w splecionych dłoniach ... Nie wiemy, gdzie jest ludzkość. A może ziemia jest, tylko ... pusta? Pomiędzy oceanami: zaklęte w ustach usta. Okręcasz mnie niczym globus Zbudziłeś Himalaje. Sądzisz, że w czymś mi pomożesz ... ? Na tej mapie nie ma raju.
    • @Roma Romeczko, nie wiesz jak mi tłucze się serce, to chyba nie dla mnie, więcej strachu niż radości, a Ty? Jesteś Milusińska, ja to wiem i za to dziękuję, ale powiem szczerze, prawdziwie - nie wierzę, nie widzę siebie, moje lusterko mnie nie widzi, niczego nie odbija.  Serdeczki :)
    • @Jacek_Suchowicz mnie to trzeba przez palce czytać :) Dzięki Jacku za komentarz, a co do tego czego można się nasłuchać, to rzeczywiście masz rację, słabo to wygląda. Ale peelka i jej kompan od lirycznienia mają swój mały świat i na resztę są głusi, trzeba im to wybaczyć :) Dobrej nocy. @Lidia Maria Concertina @sisy89 @Rafael Marius@Leszczym dziękuję pięknie :)
    • Skrępowany Chrystus na ścianie małego pokoiku. Bez ścian.  A za nimi - starszy człowiek, który szczęśliwie go przeżył. Bóg Ojciec?  Cień w kształcie odwrónej klepsydry. Piasek wysypał się z niej gdzieś na nowej drodze życia. Skręcił. Zostańcie w domu, czekajcie na czarne gwiazdy wtopione w przezroczysty proporzec nadziei! Otwórzcie okna i wyrzućcie przez nie wszelką wątpliwość. Jesteśmy. I nie żyjemy. Niby nadal pożeramy łapczywie wszystkie łuki triumfalne, spijamy całe Niagary, prujemy do celu drogą 66 w stanie beznadziei ...  Dzwonię po szeryfa. Teraz - nikłe światełka listopadowych gwaszy malują zimę w gawrach ludzkiego strachu. Zardzewiała igła adapteru zszywa analogowe myśli.  Babel i Krzywa Wieża. Zamówisz pizzę? Może lepiej, żeby nam było wszystko jedno. Na czubku iglicy będzie za mało miejsca, by ktoś to sprawdzał... Pójdę po rozmówki. Monolog w esperanto. Zaniemówienie Boga. Odwracam się  ... do przodu Świat macha białą flagą. Wyjmuję własną, czerwoną: przez nadchodzące lata nie wypływajcie w morze. Zanosi się na złą pogodę.  Tornada, tsunami, cyklony.  Zanosi się na ...  Płacz.    Wymazuję kratery łez z obojętnej twarzy.  Ludzkie tornada i osuwiska - w jednym wielkim kotle: chciwego przesycenia znanego pod nazwą GŁODU...   "A może dokładkę?" 
    • Delikatnie i czule... wracaj częściej, bo chce się czytać takie wiersze :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...