Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

teatr uczuć


Amstaff

Rekomendowane odpowiedzi

To samo lustro, w którym co dzień widzę swą twarz
Zmęczoną...Smutną...Złą...Cierpiącą...tak bliską a jednak odległą
Czasem wydaje mi sie ona obca...Czasem nie wiem czy jest ona moja
29 marzec 2008
................................

W klinczu z moim marzeniami męczę sie czasem
Z uczuciami w zwarciu w uczuć teatrze
Czasem z dystansu na siebie patrze
i myślę: ale biedak się męczy
Panie sędzio niech pan przerwie walkę
Czas blizny wyleczy
Blizny na duszy i ciele sie zagoją
Nie tylko serce jest moją ostoją
Zycie w końcu nie jest TEORIĄ!
Choć czasem dosc "werteryczny"
....do głębi sie wydaje.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"jeśli ci walka na pięści zbrzydła, poezji rozwiń skrzydła" (E. Niziurski) i jeszcze nick...no wyobraziłem sobie hoolsa ABSa piszącego wiersza;)

a co do wiersza - prolog to proza.

W klinczu z moim marzeniami męczę sie czasem - po co "moim"? (chyba moimi winno byc). jeżeli czasem - czasem sie nie męczysz w klinczu, czyli walce, z marzeniami?

Z uczuciami w zwarciu w uczuć teatrze --------to powtórzenie wg m,nie nic nie wnosi
Czasem z dystansu na siebie patrze - znow czasem
i myślę: ale biedak się męczy
Panie sędzio niech pan przerwie walkę
Czas blizny wyleczy
Blizny na duszy i ciele sie zagoją------jak wyleczy to się zagoją, naginanie pod rym
Nie tylko serce jest moją ostoją
Zycie w końcu nie jest TEORIĄ!
Choć czasem dosc "werteryczny"
....do głębi sie wydaje. - kto się wydaje?komu? strasznie niejasna ta końcówka. i znowu "czasem"

w klinczu z marzeniami
w zwarciu z uczuciami w emocji teatrze
patrze na siebie z dystansu
Panie sędzio niech pan przerwie walkę
Czas wyleczy
Blizny na duszy i ciele

dalej nie mam pomysła.


pzdr i powodzenia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Lukier i lura w kawiarni na Dibuła    Polityka nastolatek osmalił synagogę ambasador rabin politycy Lewi osmalił Palestynę pies z kulawą nogą   Pogoda co roku konwalie coraz bardziej żelazne   Zdrowie szczepionka na raka coraz bliżej   Religie Jezus ukrzyżowany na t-shircie nie zbawi świata   Sport to nadal zdrowie   Związki hutnicy obudzili się wiosną   Miłość hutnicy obudzili się wiosną   Mój pies skrzydlaty ciągnie mnie do piekła   Nie moja wina nie moja bardzo wielka wina      
    • Chciałeś refleksyjnego wieczoru z mniejszą intensyfikacją wydarzeń ażeby wszystko było inaczej. Za późno chciałeś, acz po prawdzie wcześniej nie szło się połapać. Marniałeś wszędzie tam gdzie nie idzie o żadną prawdę, a szczerość i prostota są tylko durnym i zidiociałym błazeństwem, a wielu tak chce ciebie odbierać. Potem jeszcze ich przepraszałeś i chciałeś wytłumaczyć. Lubią słuchać tłumaczeń oczywistości. Robiłeś to na próżno, bo oni (oni są) i tak niczego nikomu nie wybaczają, a najmniej fakty o sobie. Poza tym wzbudzające gremialny śmiech chcenie nie idzie tutaj po medal. Zresztą sam fakt spaceru po medal jest w istocie czymś niepragmatycznie dość zabawnym i w gruncie rzeczy osobliwym. No a potem 2 piwa i 12 papierosów i odzyskujesz przynajmniej względny spokój wieczoru. Seranon, 02.05.2024r.    
    • dotykaj jasnoróżowych czubków azalii niczym moich piersi pod kostiumem motyla ramiączkami i spódnicy baletnicy  delikatnie przeświecasz przez baldachim łączący z polnymi kwiatami drzewami idziesz bo kocham ci pokazywać      
    • Zdążyć przed zimą.   Ostatnie lato było zbyt intensywne. Nawet herbata straciła swój poranny smak. Zastąpiła ją kawa. I te znaki krzyża na czołach bliskich zawstydzały coraz bardziej.   Kto dziś pamięta? - myślała czasem, patrząc, czy zjawi się sąsiadki kot. Przygotowała to nic (coś) dla niego. To ich rytuał był.   Kto dziś pamięta o porach roku? Rytmicznie wyznaczał je czas. Majowy mróz 24 pościnał liście. Reakcji brak, relacji brak.   Ktoś zakpił – myślała, a wzrok już poza horyzontem był i to lękliwe spojrzenie. Kto zakpił? - a przecież to mój jest czas. Łódka (łódeczka) dziurawa, ale dryfuje… Płynie do Oceanu - po łaski , po blask.   Płyniesz do tamtej strony światła. Z tej ziemskiej strony cienia, gdzie karty rozdaje ślepy los, a trudno jest płynąć pod prąd. I lichą masz wciąż nadzieję, że tu jest szczęście twe, a ziemia cię błogosławi i cichą masz nadzieję: życie nie skończy się. Licha jest ta nadzieja, oddalasz wizję zaświatów, nie chcesz zadręczać się, choć wiesz, że pyłem jesteś. Wierzysz w swą ludzką moc i szukasz odpowiedzi.   Kiedyś trafisz tam. A kiedy trafisz tam, a Wielcy  cię odprowadzą - wygrałeś swój życia los.   DANTE przewodnik zostawił: porzuć wszelkie nadzieje. Piekło ma kręgów 9.    Spójrz w wodę i rzuć kamieniem. Kręgi zatacza swe.
    • @Giorgio Alani pisząc ten wiersz raz mi przemknęła myśl o twoim utworze sprzed roku lecz niestety żadnej inspiracji tu nie poczyniłem. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...