Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Nie lepiej byłoby - odtrącony?
Obrazek Ok, ale jakoś bym go przebudowała.
Pozdrawiam serdecznie
"odtrącony" oczywiście może być jeśli lepiej pasuje Ci do Twojej interpretacji, ale ma jednak nieco inne znaczenie. "Zepchnięty" bardziej mi się kojarzy z użyciem siły fizycznej lub argumentów. Teraz myślę, że dodatek "na bok" nie jest właściwie konieczny, bo czy na bok, czy na drugi plan to zawsze jest po prostu brutalne zepchnięcie - tego, kto trzyma bukiet lub tego, któremu go niesie.

pozdrawiam również - Ania
Opublikowano

To może odepchnięty? Zepchnięty to może być np. ze stołu.
A i to dziwnie wg mnie brzmi brzmi.
Po prostu nie pasuje mi to, że jednocześnie jest "zepchnięty"
(niefortunne moim zdaniem słowo) i jednocześnie jest w czyjejś
dłoni. Ale to moje odczucie, mogę się mylić. Pozdrawiam :o)

Opublikowano

Owszem, mam w ogródku, skąd wiedziałaś;> hehe. Głowa mnie od nich nie boli, wręcz przeciwnie, nie mogę sie nimi nasycić;) kocham ich zapach i kształt

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Skoro masz takie odczucia to znaczy, że moje haiku nie wyszło tak jak chciałam. W teorii przeczytałam, że w haiku mogą, a nawet powinny być, dwa dopełniające się lub kontrastujące obrazy. Moje miały być dopełniające stąd słowo "zepchnięty" wcale nie dotyczy bukietu. Bardzo dziękuję, że poświęciłaś czas o tej porze - Ania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



P.S.
Pierwszy mój odczyt to był "potrącony" np. przez kogoś (tłum) lub coś,
ale pomyślałam, że dwuznaczność kosza będzie odpowiedniejsza
dla tego haiku.
Opublikowano

Dwuznaczność kosza jest bardzo w porządku, w pierwszej chwili o tym nie pomyślałam. A w mojej wersji ze zwiędniętym bukietem konwalii miało być dziecko pierwszokomunijne ... A zepchnięte na bok - albo ono, bo nie ma takiej siły przebicia do pierwszych rzędów jak rówieśnicy, albo - samo Sacrum - bo nie wytrzymuje w tym dniu konkurencji z czekającymi w domu prezentami i jest zepchnięte na drugi plan. Ciesze się, że dzięki Wam odkryłam nowe znaczenia - Ania

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pierwszokomunijność niewidoczna
poleciałabym bardzofajnym skojarzeniem Jasnej

bukiet konwalii
zmięty w spoconej dłoni
i znowu kosz


wtedy masz wymiętoszenie kwiatów ze zdenerwowania albo przejęcia. masz zmięcie go póxniejw gniewie lub żalu, ciśnięcie do kosza i masz odkryty powód tej sytuacji, jako kosza danie

czułki :)
Bardzo mi się podoba Twoja wersja - dla uniknięcia niezdyscyplinowania mogłoby być:

bukiet konwalii
zmięty w spoconej dłoni
kosz zaliczony

też oddaje ten sam sens - ale chyba to jest jednak zbyt swobodne sformułowanie - jak myślisz? Ania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dzień długi, kolejny. Bez tytułu, smaku, treści. Smutny, ciasny, tłoczny  ode mnie samej. Wisi jak mgła między ścianami.  Leżę. Siedzę. Nie ruszam w dal. Czas przemyka bokiem,  nie pytając, czy go potrzebuję. Wczoraj? Jakby było tym samym, co dziś i jutro. Bez znaczenia czasu, godziny, pory. Ciężar ciała?  Bardziej myśli. - Zamykam oczy, w głowie tysiące miejsc, zdarzeń, twarzy. Jestem wszędzie jednocześnie,  lecz niespójnie, chaotycznie, bez porządku zdarzeń, lat i ludzi. Bywam w miejscach,  gdzie działy się początki przygód, gdzie coś się zaczynało lub kończyło. Przemyślam, rozmyślam, wymyślam wersje, które mogłyby się zdarzyć. Jeszcze bardziej  budując korek w głowie. - Znam wielu ludzi. A może ich nie znam? Twarze obce, choć znajome. Bliskie, lecz z innych światów. Nie do mnie, albo ja nie do nich. Nie pasuję. Lub nie chcę pasować?  Chcę nowych słów. Spojrzeń. Dotyku. Braku lęku. Ciszy bez chaosu. Lecz jestem sama, ze świadomością, że nawet wśród ludzi czuję się inna, obca. - A ja? Szukam. Lecz nie wiem czego. Może siebie? Czasem... Czasem czuję delikatną woń w mgle szarej, przebłysk różu w płomieniach ognia, na głębokim morzu. Śmiech. Taniec. Muzykę. Smak ciepła -  ciepła bliskich. Jeszcze chwilę tu pobędę. Daj mi chwilę. Poszukam. Pomyślę.
    • @Jacek_Suchowicz... wywala mnie z mojego okienka.. nic nie rozumiem. a kleiłam wersy...         chłop w podwórzu - kulturysta ? - w klatce kury gania       to dlatego ciągle brudna no i fetor.... "leci"... ;)       w wyobraźni przędzie nici - by tak przepiórzyca jakaś       ale całkiem na poważnie - woli kury macać   czas ucieka, ale idźmy z nim.. w parze... :) pisząc np. riposty na nasze wierszyki... mnie nie zawsze myśli po torze rymów idą. Jacek, dzięki.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... i mnie się taki podoba.
    • Dołączam do pochwał.
    • @Migrena dodam jeszcze- czy mogę. Często ludzie muszą wybierać np. ludzie starsi- kupię leki, albo zapłacę rachunki, a gdzie jedzenie? Albo ktoś leżał w szpitalu i wypiszą bo podleczą- a każą dobrze się odżywiać. Jedzenie to też forma terapii- a za co? A to nie tylko dotyczy starszych ludzi- a jak ktoś ktoś nie może pracować bo zachoruje?    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...