Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Na odejście pięknych saren


Rekomendowane odpowiedzi

jeżeli po śmierci miłość istnieje to na pewno
jest to wiosna, światło, które tak silnie świeci w tobie
istnieje na zewnątrz rozległe i wolne, kiedy umierasz

kochając mocno - dlatego kwitną kwiaty, pąki
na wzniesionych w górę drzewach, larwa, która była ciszą
krzyczy nagle pękając na wietrze, jak nietoperz co się budzi znikąd

więc teraz odchodzisz w pyle puszystego mleczu, gdy topi się słońce
na zboczu wzgórza znikasz, a trzciny wygięte są wiatrem, i patrzę
na ciebie znad zamkniętej księgi; ten deszcz, który pada

to twój pocałunek nadający tempo ziemi, i tak musi być zawsze
rodzimy się po to, żeby kochać, w miłości umierać, przenosić
tę miłość na drugą stronę: wciąż zielenić lądy, rodzić

nagi świt; jak sarny, które w tym świecie posnęły, lecz nagle
ktoś zawołał, więc wyszły na skraj nieba (głodne, rozkochane)
i czekają na kwiat wiosny by na ziemię wrócić

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

tytuł mnie przeraził, nie będę ukrywał. wchodziłem tu pełen obaw i przeczuć najgorszych. i nie wiem co sądzić, za dużo miłości i umierania, to wciąż ciekawe tematy, ale jako mantrowane słowa klucze są już IMO wyświechtane. można raz, dwa, ale tyle w jednym wierszu?:). ogółem nie jest to chyba text zły na moje oko, ma bardzo fajne momenty, choć chwilami trąci mi - mocno - banałem, za dużo cukru. powtórzę, żeby nie było: na [u]moje[/u] oko tylko:)
pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...