Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

haha, dzisiaj prima aprilis!:D faktycznie...i się na dodatek dałam wkrecić dzisiaj:Dhehehe

dobra- wysyłam wszystkim co sie odezwali...teraz...to nie żart:D

ps. jeżeli do kogoś nie dojdzie to poproszę o zawiadomie mnie :) (posłałam)

Opublikowano

Świat oczami współczesnych poetów.
:o)

Temat raczej przerasta możliwości licencjata. ;]
Bo co to jest "świat" i kim jest "współczesny poeta".
I co to są "oczy poety"? To ostatnie Cię rozłoży.
Temat tak rozległy jak świat i do końca życia można pisać,
a już na pewno nie w pośpiechu do końca semestru.

Poezja oczami współczesnej licencjantki. Kończy się w czerwcu.
Ot, co. :o)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Okres czy co? Proszę o pomoc, jak pani nie chce pomagać to nie, ale po co to uszczypliwości? nie mam zamiaru pani udowadniać i kłócić się. Ja nie studiuję polonistyki tylko etnologię- i tak- to ma dużo do rzeczy.
Miłego pisania haiku życzę.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pani Ann- ja studiuję etnologię.Zna pani tę naukę na tyle żeby wiedzieć jak traktuje się tam tematy, z której strony "etnologicznie" można to ugryźć?To nie polonistyka, czy biologia. Mamy swoje metody, które są bardzo specyficzne, nie mam zamiaru ich teraz tłumaczyć. Doskonale wiem ile mam czasu. Wiem również jak ma to wyglądać, gdyby pani miała "oczy poety" to nie byłaby pani na tyle zgryźliwą, żeby pisać takie rzeczy.
Opublikowano

No dobra Anka, dziewczyno kochana, za uszczypliwosc przepraszam,
chcialam Ci jedynie uzmyslowic, ze bardzo ambitnie zakreslilas sobie temat.
Wyrwalo mi sie.
W sumie dobrze, ze piszesz o tym, co lubisz - przyjemne z pozytecznym,
choc nie bedzie to z pewnoscia praca naukowa na temat poezji wspolczesnej,
ale po prostu praca nt. Twoich badan nad jednym portalem poetyckim.
Trudno to uogolniac na podstawie np. 20 ankiet.

Czesc piesni! Jak odkryjesz cos ciekawego to napisz. :o)

Opublikowano

to jest właśnie praca naukowa...jak np. ktoś (socjolog czy etnolog) publikuje swój artykuł napisany na podstawie badań to myślisz że ilu miał respondentów??? no i skąd wiesz ile będę miała tych badań? Nie lubię kiedy ktoś wypowiada się na temat, na który mało wie i jeszcze jest uszczypliwy. Od trzech lat co tydzień zadają nam na ćwiczeniach ok 200-300 stron tygodniowo do przeczytania na temat tego co mamy robić i jak wygląda praca etnologa/etnografa, uczymy się metodyki- gdyby moje badania nie były wystarczające wiedziałabym o tym.A co do tytułu pracy- wymyślił go mój promotor na podstawie mojego planu pracy- i jest on bardzo ogólny i prawdopodobnie się zmieni. Elastyczność to podstawa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ŚLADAMI  PRZESZŁOŚCI   śladami przeszłości w kolorowych bucikach  czas czasami dojrzewa wyrozumiałością  chodząc po zielonkawych nadziejach   wiatr unosi szeleszcząc jesienią  sny co w spełnieniu pozostały nawet o tym nie wiedząc    bawią się myśli w piaskownicy bytu szaro-kolorami na sztaludze życia  otwartymi wrotami rajskiego ogrodu   którego wciąż  nie widać        _____________________________________________
    • @iwonaroma Myśl filozoficzna... Zapraszam...  
    • Berenice, autorce wiersza "Malarz i ona"     Paweł kończył portret młodej kobiety. Malował go już ponad tydzień. Robił to, jak zwykle, na zamówienie. Portret, który miał być urodzinowym prezentem, zamówił mąż kobiety, starszy od niej, zamożny dyrektor filii zagranicznego banku. Pomimo komercyjnego charakteru zamówienia, Paweł wkładał wszystkie swoje umiejętności w to, aby końcowy efekt stał się arcydziełem malarskiej sztuki. Siedząca przed nim kobieta była ładna, miała inteligentną, pociągłą twarz. Zgodnie z sugestią malarza pozowała do portretu sama, zamiast, jak czyni to wiele innych osób, zwyczajnie przynieść swoje zdjęcie. W trakcie pracy poznawali się coraz lepiej. Przez kilka dni siedzenia przed malarzem kobieta mówiła o sobie, o swoim życiu prywatnym, pracy, mężu. Każdego dnia, po kilkugodzinnym pozowaniu oglądała postępy w pracy artysty. Nie wyrażała przy tym żadnych uwag. Umawiali się na dzień następny i żegnali. Tego dnia wszystko potoczyło się zupełnie inaczej. Kobieta stanęła za sztalugami, spojrzała na niegotowy jeszcze portret i wpatrywała się w niego przez chwilę. – Musisz coś zmienić – powiedziała do malarza. – Portret jeszcze nie jest skończony – odparł. – Nie o to chodzi. Jestem inna, niż mnie namalowałeś. – To znaczy…? Kobieta spojrzała na Pawła. – Jak mnie malujesz, musisz wiedzieć, że myślę tylko o jednym. – O czym? – Że chcę się z tobą kochać. Kobieta zbliżyła się do mężczyzny i pocałowała go w usta. Objęła go, a następnie rozpięła górny guzik koszuli, a potem następny i jeszcze jeden. Po chwili znaleźli się na kanapie, a Paweł, patrząc na twarz leżącej i uśmiechającej się do niego kobiety, mógł dojść do wniosku, że malowany portret istotnie nie oddaje tego, kim jest w rzeczywistości. Kilka dni później oddawał ukończony portret kobiety jej mężowi. Miał mieszane uczucia. Żaden malowany obraz nie był nawet w części tak udany, jak właśnie ten. Najbardziej podobał mu się sam, lekko widoczny, uśmiech. Z każdego miejsca wydawał się inny. Odnosił wrażenie, że zarówno wzrok, jak i uśmiech skierowane są tylko do niego. Mąż patrzył na portret żony z uznaniem. Zamówione dzieło podobało mu się, tak jak podobała mu się jego kobieta. Malarz dobrze uchwycił wszystkie cechy zarówno fizjognomii, jak i charakteru malowanej osoby. Zadowolony wyjął z portfela umówioną kwotę i wręczył ją artyście. Ten zapakował gotowy obraz i przekazał go nowemu właścicielowi. Pawłowi nie było żal oddawać swojego najbardziej udanego dzieła. Wiedział, że będzie jeszcze nie raz je widzieć, podobnie jak jego właścicielkę.     /Gwałt w Nowym Jorku i inne opowiadania/
    • Ciekawy temat malarza i malowanej kobiety. Subtelny dialog emocji, bo obraz to nie tylko ciało, ale próba sięgnięcia głębiej. Napisałem króciutkie opowiadanko "Lisa", dokładnie o tym, ale takie męskim okiem, z większa dawką erotyzmu, zresztą znasz mój styl:). Pozdrowionka 
    • @iwonaromaNo nic innego, prócz uśmiechu,  a głuptasku mnie rozczuliło :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...