Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zakurzony w oczywistej niestałości
Każdy świeci znowu blaskiem chorych serc
Zapuszczony w kolokwialnym micie złości
Który zniknie wraz z blednącym chórem świec
Niestrudzonym dyrygentem wszystko szyte
Choć czas i tak rozedrze z nas wszystkie te szwy
Pozostaniemy parą znaków w skoroszycie
I odrobiną życia w umysłach cudzych
Chyba nie warto broczyć w tnących ciągle myślach
Bo ktoś i tak nam w końcu nada życia kres
Więc zabij strach swym ironicznym ostrzem wyznań
Grzebiąc łopatą ignorancji każdy cierń

Opublikowano

Zakurzony w oczywistej niestałości
Każdy świeci znowu blaskiem chorych serc
Zapuszczony w kolokwialnym micie złości
Który zniknie wraz z blednącym chórem świec
Niestrudzonym dyrygentem wszystko szyte
Choć czas i tak rozedrze (z nas) wszystkie te szwy => to po polsku? ;p nawias ciach
Pozostaniemy parą znaków w skoroszycie => dobre.
I odrobiną życia w umysłach cudzych
Chyba nie warto broczyć w tnących ciągle myślach
Bo ktoś i tak nam w końcu nada życia kres
Więc zabij strach swym ironicznym ostrzem wyznań
Grzebiąc łopatą ignorancji każdy cierń

Jeden wers super, zaznaczone bardzo nie tenteges, reszta średniawa, bo wchodząca w strefę niepotrzebnego uwznioślenia. Jednak widać przebłyski i pewne niekonwencjonalne rozwiązania.
+/-

Pancuś

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Poezja to życie Jest w codzienności . Dostrzec Jego... to jak dostrzeganie piękna świata, życia. Nie każdy potrafi.    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • kiedyś… zostanie garść popiołu to ciało   a dusza  dusza nie będzie  długo samotna tam ...  w krainie szczęśliwości  dostanie ciało  o jakim marzyła na ziemi     przekona się…że to ziemskie  które nie zawsze...  było jednak całkiem całkiem   warto się nim cieszyć  póki jest    3.2025 andrew Sobota. Już weekend  
    • A jednak żeby żyć pełnią życia, potrzeba odwagi, zarówno w stosunku do przeszłości (rachunek sumienia) jak i przyszłości (właśnie należy się wychylać, a nie pozostawać w krzakach). Inaczej, zamiast być w jakimś miejscu drogi (dokądkolwiek) pozostawalibyśmy w martwym  punkcie.
    • @Jacek_Suchowicz Nie mam pewności, ale może w szukaniu Boga i w błądzeniu, gdy chce się odkryć prawdę, jest więcej wiary i tworzy się głębsza relacja niż w nawykowej rytualizacji. W końcu podmiot liryczny chce czegoś żywego i autentycznego.   Dotkliwa jest za to jego samotność, bo chrześcijańska koncepcja miłości bliźniego wpisuje się w niepodważalne stwierdzenie, że człowiek jest istotą społeczną. Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię moje, tam jestem pośród nich , powiedział Chrystus, czyli nie istnieje kościół bez wspólnoty. Na marginesie - dotyczy to każdej religii, jako zjawiska grupowego. Za to wiara jest jednostkowa - czy z tej perspektywy idea prywatnego kościoła nie jest całkowitym nonsensem?  
    • Dziś urodzaj na modlitwy. Zazwyczaj unikam oceniania tekstów typowo religijnych pod kątem czysto poetyckim, tak jak nie dyskutuje się o walorach artystycznych modlitw, pieśni, litanii, choć niektóre bywają wybitne także pod względem środków wyrazu. Ale modlitwa ma charakter performatywny, dzieje się w niej coś ważnego między wypowiadającym  ją a adresatem Nie mamy tu  już reprezentacji w postaci podmiotu lirycznego  lecz wkraczamy w obszar, gdzie słowo nie tylko modeluje rzeczywistość, ale jest jej integralną częścią. Doceniam odwagę i szczerość tego wiersza, ale całkowicie w oderwaniu od kryteriów ars poetica, które tutaj są zupełnie nieadekwatne.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...