Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wybacz ale
upiłem się butelkową nieważkością
i jest mi wszystko jedno

w piątki
psują się narządy artykulacji
prywatne myśli uciekają w zdania

bełkoczę coś o jakiejś zajebistości
i podpalam twoją twarz

w soboty
zmieniam się w wariata

mówiąc że mam gdzieś
ciekawskie drzwi i okna
śpiących wędkarzy

a po chwili
za lewym uchem słychać
zegar w ustach przechodnia

ławka łapie oddech
nim zdążę zostawić paznokcie
w twoich ramionach

zamykam to i zaczynam od nowa

Opublikowano

ogólnie_ciekaie być mogło. zamieniłbym na inne takie frazesy jak: butelkową nieważkością czy też bełkoczę, o zajebistości. Proponuję wziąść do słów krawmistrza, tj. do poprawki, a czuję że będzie dobrze. Przekaz jest bardzo czytelny, tylko źle dobrane słowa. z autopsji wiem, że albo to pośpiech albo samouwielbienie. pozdrawiam i życzę powodzenia

Opublikowano

hmm, tak mi się wydaje, że taki lekko nie -Twój...
może przyzwyczaiłam się do troszkę innych textów, na pewno wiele słabszy od innych, które miałam przyjemność czytać..

mogą się obronić następujące fragmenty:

wybacz ale
upiłem się butelkową nieważkością
i jest mi wszystko jedno

mówiąc że mam gdzieś
ciekawskie drzwi i okna
śpiących wędkarzy

a po chwili
za lewym uchem słychać
zegar w ustach przechodnia

reszta troszkę chyba słabsza jak na Ciebie Poeto :-) bo ogólnie nie jest źle, zbyt duże oczekiwania mam ? :-)

pozdrawiam cieplutko :*
Marta.

Opublikowano

Twój peel to dosyć charakterystyczny osobnik i jeżeli to ciągle ten sam, którego spotykam w Twoich wierszach, to muszę przyznać, że zaczyna mi się jawić coraz bardziej wyraźny jego obraz.

Jak zawsze, przeczytałam z przyjemnością.
pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

przeczytałam z dużym zainteresowaniem,
jest w nim jakaś prawda, to nie jest po
prostu tekst, oderwany od Ciebie samego.
i zdecydowanie lepiej napisany niż poprzednie.

pozdr. a

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...