Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przez kryształowe okno
sączy się złocisty napój
słyszę już stłumione kroki
marzeń mych pragnienia

Łyk rozbudza zmysły
senna mara znika
świeca cienie kołysze
w kącie bojaźń przycupła

To tu ścieżki tajemne
kamienie strugą oblewane
drzewa w skałę wrośnięte
śnieg w załomach blady

Wszystko to znajome
supełkami rosy ubrane
dotyk rąk pamiętaja
i spojrzenia łaskawe

Zrywam zasłonę z oczu
by zobaczyć więcej
nie pominąć niczego
co ślad pozostawia

Teraz wiem na pewno
wszystko w nas zapisane
kto odczytać zechce
temu przyniesie radość


[sub]Tekst był edytowany przez zbigniew wilk dnia 22-05-2004 00:26.[/sub]

Opublikowano

Więc jesteśmy jak nagrana w prawieku płyta?
Przepraszam, że tylko tak na temat przesłania. Jednak wymowa tekstu, jakby bez grama nadziei na wolność, zastanawia mnie mocniej niż forma, której mogłabym to i owo zarzucić.

A.

Opublikowano

bladzisz po sladach Zbyszku, szukasz a jednak zrywasz zaslone z oczu?!
"Teraz wiem na pewno
wszystko w nas zapisane" - to jest tak blisko, bo w nas ...
ladny wiersz,lecz trzeba sie zastanowic i pare razy przeczytac (((:
pozdr M+A

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rozumiem, że przesadziłam, mówiąc o fatalizmie/ determinizmie/ etc.
Może to tylko spojrzenie za siebie, bez patrzenia przed ?

Równie serdecznie jak Ty mnie, pozdrawiam Ciebie. A.
Opublikowano

Mario, sprawiasz mi radość swoją wizytą na mych stronach. Tak przyznaje trochę zamotałem to wszystko, może zbyt mocno, może to przez ten złocisty napój i świece, które zawsze nakręcają mój nastrój. Może odkryłem to wszystko co jest głeboko w nas wyryte uczuciami? Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Macieju, dziękuję za słowa otuchy, tak masz rację, odkryłem to co jest w nas zapisane uczuciami, tylko trochę trzeba się postarać aby to odkryć i przeżyć. Z ukłonami przesyłam pozdrowienia.
[sub]Tekst był edytowany przez zbigniew wilk dnia 24-05-2004 00:09.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Wiesław Jasiński... jak miło, że to właśnie przeczytane... :) Dziękuję.
    • Na zima kedy ciamno i tajamno je, to sia człoziekoziu z psirzów wylyźć nie chce. Zgniły nimk siedzi abo co. Po Nowam Roku, jek pozietrze dopasowało, to łu noju zawdy sia draszowało. Dnie i zieczory na Warniji to fejn só. Kele psieca siedzić, cejtunki cytoć, godać, abo patrzypyski przedować, coby na niebzie ziórozie łoboczyć.     Tyle marzeń już śpi nieżywych. Chmury są takie same jak na Fidonisi. Tyś tą jedyną z moich Ziem szczęśliwych. mitycznych nurtów, dziś jakoś dziwnie cisi. Tam Leuke znów klangoru chce jeszcze, żurawi krzyku niczym herosi. Pierwszy skrzydłami tnie powietrze, szyk V ułatwia innym szybowanie. Lecąc tuż za sobą złagodzą świata małość. Za tęczowym mostem znów sny uspokoją. Z nimi tylko Victorii doskonałość. A potem pójdę tam gdzie Isztar szła spać, wszystkie czary napełnię miłością. Tylko nie wiem, czy na sen mnie stać.                         ziórozie- żurawie draszować- młócić zgniły- leniwy cejtunki- gazety patrzypyski przedować- patrzeć bezmyślnie (gwara warmińska)                        
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      :) "Ostatnio", ponieważ jakiś czas temu wysłałem książkę do kilku wydawnictw (ok. dziesięciu :)) i czekałem na jakąkolwiek odpowiedź. Choćby odmowną. Niestety, cisza... chociaż odmowne odpowiedzi już mi się kiedyś zdarzały :))))), więc ostatnio. Nie wiem, ale wydaje mi się, że bez własnego wkładu finansowego ciężko jest cokolwiek teraz wydać... szczególnie jeśli jest się nieznanym nikomu grafomanem ;)   Pozdrawiam. 
    • Refleksyjnie, a to jedna z możliwości, jak będzie. No i ta nicość, która już niczego nie może, oprócz może wywołania smutku u tych, którzy zostali. Pozdrawiam
    • @viola arvensis Oj Violka, w sercu nie ma gratów, tam jest tylko to, co żyje. Pozdrawiam poniedziałkowo :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...