Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

To tylko czy aż

Waldemar Talar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Rafał_Leniar

Rafał_Leniar

Opublikowano
Opublikowano

Hm. Mógłby z tego być sympatyczny utwór, ale trochę forma go kładzie. Pomysły proste i w tym może leżeć ich urok.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Gdyby dodać subtelny opis tego poranka, pokombinować z grą świateł, określić temperaturę, czyli stworzyć nastrój - wiersz zyskałby nieco (zazwyczaj opisów nie lubię. Szczególnie, gdy cały wiersz jest tylko opisem, ale przesadna prostota w nakreślaniu sytuacji liryczniej również mnie nie przekonuje).

Tytuł nawet sympatyczny. Trochę bym jeszcze nad tym posiedział.

Pozdrawiam.
Jego Alter Ego

Jego Alter Ego

Opublikowano
Opublikowano

a mnie ta prostota nie przekonuje, chyba że by go jeszcze zminiaturyzować

może w kierunku:

choć tylko blat stołu
rankiem nas dzieli
jak ocean...

z tym że ocean mnie drażni...może faktycznie czymś zastąpić

aha:

więc uśmiecham się
do niej i proszę
o rękę

;)))

pzdr
/m.

M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Waldemarze - "ocean" jest wielki, dlatego traktuje to jako pleonazm ("wielki ocean").
do niej/swoją - bez tylu zaimków, już pierwszy wprowadza w sytuacje, wystarczy.
Dalej - bez uwag, utwór jest zwięzły, 1 strofa bardzo dobra, delikatny retusz wiele by pomógł.
Pozdrawiam.

melllow

melllow

Opublikowano
Opublikowano

Uśmiechnęłam się czytając Twój wiersz. Nie uważam się za specjalistkę, dopiero zaczynam w temacie poezji, ale skoro już jesteśmy na forum dla poczatkujących.. Treść jak najbardziej na PLUS, tylko mam wrażenie, że jego budowa szwankuje.. To tylko moje zdanie;)

Pozdrawiam Cię serdecznie!:)

Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
Opublikowano

do mnie przemawia swoją prostotą,
"do niej"albo "swoją", moim zdaniem za dużo.

"więc uśmiecham się "więc uśmiecham się " więc uśmiecham
się do niej i proszę i proszę się do niej i proszę
by podała swoją dłoń" by podała swoją dłoń" by podała dłoń"

ja tylko tak, dla zobrazowania, mnie lepiej "leży" ta środkowa.
Cieplutki wiersz!
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Brevkbevt
      Zasięg 2

      Przez Brevkbevt · Opublikowano

      @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kamil Olszówka
      Odmówiono Im minuty ciszy...

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • Gosława
      Lana

      Przez Gosława · Opublikowano

      muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Gosława
      Nie jestem super

      Przez Gosława · Opublikowano

      Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Gosława
      Zasięg 2

      Przez Gosława · Opublikowano

      Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...