Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ale mnie się podoba podobny zabieg, choć nie wiem na ile zamierzony.
bez tytułowego "baroku" wiersz również jest przejrzysty, wszystko w nim
zazębia się tworząc spójny obraz a nawet wiele obrazów. np. świetne:
"niedziela nastraja winyle" w kontekście historii. jeśli zaś chodzi o tytuł,
do architektury baroku doskonale nawiązuje końcowe "leniwe światło".
dla mnie to poezja ponieważ tekst dostarcza wielu skojarzeń i nie kończy się
na przeczytaniu bo raz pobudzona wyobraźnia robi swoje (czy chce się
tego czy nie). pozdrawiam i jeszcze raz zacytuję Eco, tym razem precyzyjniej:

Komórki wymyślają historię, która jest inna niż historia wszystkich ludzi. Moje komórki nauczyły się już, że można bluźnić tworząc anagramy z Księgi i wszystkich ksiąg świata. I tego samego nauczyły moje ciało. Dokonują inwersji, transpozycji, alteracji, permutacji, tworzą komórki, jakich świat nie widział, i komórki bezsensowne albo mające sens przeciwny do właściwego. Musi istnieć sens właściwy i muszą istnieć sensy błędne, w przeciwnym razie się umiera.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ale mnie się podoba podobny zabieg, choć nie wiem na ile zamierzony.
bez tytułowego "baroku" wiersz również jest przejrzysty, wszystko w nim
zazębia się tworząc spójny obraz a nawet wiele obrazów. np. świetne:
"niedziela nastraja winyle" w kontekście historii. jeśli zaś chodzi o tytuł,
do architektury baroku doskonale nawiązuje końcowe "leniwe światło".
dla mnie to poezja ponieważ tekst dostarcza wielu skojarzeń i nie kończy się
na przeczytaniu bo raz pobudzona wyobraźnia robi swoje (czy chce się
tego czy nie). pozdrawiam i jeszcze raz zacytuję Eco, tym razem precyzyjniej:

Komórki wymyślają historię, która jest inna niż historia wszystkich ludzi. Moje komórki nauczyły się już, że można bluźnić tworząc anagramy z Księgi i wszystkich ksiąg świata. I tego samego nauczyły moje ciało. Dokonują inwersji, transpozycji, alteracji, permutacji, tworzą komórki, jakich świat nie widział, i komórki bezsensowne albo mające sens przeciwny do właściwego. Musi istnieć sens właściwy i muszą istnieć sensy błędne, w przeciwnym razie się umiera.

Tak, to jest dialektyka:). Ale ja nie zamierzałem filozofować wokół tego tekstu.
Proszę pamiętać, że ja cały czas mówię o tytułowaniu. Tytuł jest dość istotny, bo jeśli nie jest, to można go sobie w ogóle darować. ;)
A co do tego, co poezją jest, a co nie, to ja napisałem o pewnej postawie, która niewiele wspólnego ma z poezją, nie o tekście. Zatem nadal nie wiem, z czym Pan polemizuje, poza kwestią, w gruncie rzeczy, gustu.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Publikuję pod trzema nickami i to jest wiadome, nie może mi Pan tego zarzucać, to jest co najmniej śmieszne, ocenia Pan tekst i już a złośliwostki proszę zachować dla Pani z marketu. do reszty komentarzy postaram się odnieść jutro. pozdry
Opublikowano

Proszę Pana, to nie jest śmieszne. Czy Panu się wydaje, że ja jakieś śledztwa przeprowadzam, kto pod jakim nickiem? To dopiero byłoby śmieszne. Wchodzę, komentuję, i nie bardzo mnie obchodzi czy to nick taki, czy inny.
Proszę wybaczyć, ale Pan mi nie będzie mówił, dla kogo mam zachowywać złośliwostki, bo to moje złośliwostki i ja decyduję, kogo nimi obdzielę.:)
Na koniec napiszę, że nie zarzucam nikomu publikowania pod wieloma nickami. Zwracam tylko uwagę na to, że nie każdy musi o tym wiedzieć.
Czepiam się szczegółu - tytułu. O co mi chodzi, napisałem wyżej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak, poniekąd odnosi się do Pana, bo Pan napisał ten wiersz. Cieszę się, że Pan to zauważył.:)


Przykro mi, ale nie mogę się przestać. Mógłbym ewentualnie przestać się wygłupiać, ale to też niemożliwe, bo nie wygłupiam się.


Nie czyta Pan komentów pod własnym wierszem? Czy zawsze interpretuje Pan zarzuty wobec wiersza jako niezrozumienie Pańskich zabiegów?
Bez odbioru.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ja nie mam zastrzeżeń. to znaczy - ufam Autorowi i zgadzam się na zasugerowaną
przez niego grę skojarzeń w obrębie takiego właśnie a nie innego tytułu.
zostańmy tym razem przy baroku, pomijając anagramy: dlaczego odbierać Autorowi
prawo do takiego a nie innego rozumienia jego odbioru? np. barokowe malarstwo
charakteryzuje kontrast - gra świateł i cieni. podobny kontrast,
pomiędzy tym co realne a nierzeczywiste, można wyczytać w tym wierszu:

- niebo (powietrze) i ciało (z mgły)
- mroźny wieczór i niedziela (kojarząca się z pogodnym nastrojem)
- święto (niedziela) i winyl, czyli coś sztucznego stworzonego przez człowieka
- światło i ślina (coś wiecznego i krótkotrwałego co się miesza, zapętla z sobą)

jak dla mnie wiersz operuje podobnymi środkami stylistycznymi jakie można
napotkać w barokowych obrazach, i moja intuicja akceptuje taki zabieg.
pozdrawiam
Opublikowano

Autor ma prawo do każdych skojarzeń.
Polemizuje Pan ze mną na gruncie bardzo uznaniowym, jednocześnie dokonuje nadużycia pisząc, że odbieram autorowi jakieś prawa. Ja piszę z punktu widzenia czytelnika. Jednego z możliwych punktów widzenia. I tyle. Nie wiem, co Pan chce mi udowodnić. Że się czepiam dla zasady? Nawet gdyby tak było, to czy czytelnicy nie są też tacy?:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to jest podobnie jak z cytowanym tu "Rejsem". akurat leciał w telewizji a ja
chciałem rzucić rzucić po raz kolejny okiem i przepadłem. gdzieś w połowie napatoczył się jakiś
kuzyn i mówi: "to najgłupszy film jaki widziałem w życiu i w ogóle nic się na nim nie dzieje"
wyłączyłem telewizor bo co, miałem uchodzić za czarną owcę w rodzinie z prowincji?
a do czego zmierzam? otóż podobnie jest z wierszami: dla jednego coś się w nich dzieje,
dla drugiego nic a potem, przy innym wierszu jest zmiana :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


i tutaj wróciliśmy do cytatu z "Wahadła":

Musi istnieć sens właściwy i muszą istnieć sensy błędne, w przeciwnym razie się umiera.

my jesteśmy wyrazicielami takich dwóch stron, czyli wiersz jest... po prostu JEST.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W koszu świat się mieści - myśleliście, że śmieci !
    • @Marek.zak1 Marku, to nie tak... w naszym pięknym kraju jest teraz jeszcze większa bieda niż materialna. Bieda moralna. wchłaniamy jak gąbka wodę wartości,które zawsze nam były obce aby dogonić zachód. Ale w czym jesteśmy gorsi ? że nie mamy związków partnerskich i legalizacji aborcji na życzenie? Lewandowski jest nielubiany nie za to,że strzela bramki za granicą a za to,że nic wielkiego nie zrobił dla polskiej naszej reprezentacji. Jako kapitan zawiódł na całej linii. Odmawia gry w ważnych meczach Polski bo jest zmęczony a przecież jego koledzy też grają za granicą i też mogą być zmęczeni ale grają...W naszym kraju jest wiele do zrobienia i nie do naprawienia metodami tego rządu, który burzy to co poprzednia władza zrobiła przez 8 lat.Bo rewitalizacja to nie burzenie tylko ratowanie dobra. Reanimacja to nie dobijanie pacjenta. Mimo wszystko pozdrawiam ciebie serdecznie
    • Wróciłem. Nie jak człowiek jak język ognia wracający do żrenicy popiołu. Nie do miejsca, do ciebie, do skóry, która mówi moim dłoniom, jak rzeźbić ciszę w temperaturze krwi. Byłem tam, gdzie tlen ma smak piasku, gdzie wiatr uczy języka rozpadu, a noc trzyma za gardło i nie puszcza. W górach, gdzie człowiek oddycha szczelinami płuc, a gwiazdy są jak porzucone oczy co widzą wszystko, nie pokazując nic. Ale wróciłem. Na kolanach snu, do ciebie, do wnętrza twojego zapachu, który przesiąkł mi w paznokcie i nie chce odejść nawet w ogniu. Twoje spojrzenie rozkłada mnie na części, na mięsień po tęsknocie, na kość po dotyku. To nie wzrok, to skalpel, którym rozcinaz przestrzeń miedzy naszymi ciałami. Nie chodzę już unoszę się, bo grawitacja twojej obecności to język bez słów. Każdy mój krok to ułamek ciebie naciągnięty na stawy. Nawet milcenie między nami jest wilgotne jakby ktoś wyjął głos z gardła i zanurzył go w tobie. Oddycham tobą. Nie jak powietrzem jak modlitwą kradzioną podczas wstrząsa. Każdy twój oddech to żyła, którą moje ciało próbuje odnaleźć językiem. Gdy mówię, słowa mają twoją temperaturę. Gdy milczę, to tylko dlatego, że chcę, by cisza stała się kolejnym narządem między nami. Nie potrzebuję twoich słów potrzebuję twoich nerwów. Chcę mówić przez twoje pory, chcę zapamiętać cię od wewnątrz, tak jak lustro pamięta twarz nawet po stłuczeniu. Kocham cię jak rana kocha palec, który w nią wchodzi, żeby sprawdzić, czy boli. Nie z czułości z konieczności trwania. Nie proś mnie, żebym się zatrzymał. Zrobiłem z twojej obecności dom, z twojej skóry  instrument. na którym nie da się zagrać bez krzyku. Nie musisz mnie kochać. Wystarczy, że przy mnie oddychasz ciepłem po burzy. A ja będę kochał cię tak długo, jak długo świat nie nauczy się mojego imienia bez twojego oddechu.  
    • @Alicja_Wysocka mam nadzieję, że dobrze się spało :) w tym wierszu już nie będę nic zmieniać, ale na pewno przyda mi się to na przyszłość, bo szukam właśnie takich rymów, które współgrają, ale nie brzmią prawie tak samo. A mi bardzo trudno takie znaleźć, także dzięki za ściągę :)  
    • @Jacek_Suchowicz Święte słowa :) Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...