Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

na wpół i przed a być może daleko

piotr patt
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

piotr patt

piotr patt

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

… ktoś gasi światło i mówi że jestem
dorosły

(…) instynkt

bibelocik albo nozdrza
czasami przerasta by wypluwać oceany
przez ten chrapliwy oddech wydrapywany
z chrząszczy

niczym nieznana obcość

pękających serc

(…) odwilż

kiedyś to inne ciała że odległe
jak pierwsza intymność co wychodzi
bokiem

lub przeszywa bólem

(…) odór

to szósty miesiąc i świat
upchany w kieszeniach są rzeczy które
dzieją się nadal

tymczasem reszta wychodzi

sama

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Echo zero

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Migrena Strach to najpotężniejsze narzędzie władzy, a gdy nie ma się żadnych sukcesów ani pomysłów na nią to pozostaje taką retoryka. Śmierci widziałem wiele… i nie oznacza to też, że żyjąc z dyktatorami po sąsiedzku nie trzeba być czujnym, choć jak uczy historia to raczej przyjaciele chętniej nóż wbijają znienacka niż oni. Zwierzęta potrafią przeczuć zagrożenie i my też podświadomie to czynimy, dostosowując język ekspresji o tym do swego gatunkowego idiomu. Nie strach dla mnie jest kluczowy, bo śmierć jest wpisana w cykl, który trzeba akceptować aby nie popaść w obłęd, ale czymś innym jest rodzaj obawy przed lekkomyślnym zniszczeniu świata jako znanej nam całości. 
    • Gosława
      wczoraj zabiłam brata

      Przez Gosława · Opublikowano

      @Amber nie.. młodszy 
    • Nicość674
      Modlitwa

      Przez Nicość674 · Opublikowano

      Dobry Boże Daj odwagę, bo unieść tego nie mogę. Za grzech Cię przeproszę, wiem, że tu jesteś, lecz ja już tak dłużej nie mogę.   Wybacz mi, proszę, o przebaczenie proszę. Ciało moje spada, ciężar bólu je przytłacza.   Daj odejść, bardzo Cię proszę, zanim zło mnie pochłonie.  
    • Robert Witold Gorzkowski
      Pięć sekund czasu VII

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Annna2 Mateńko Najświętsza pozwól proszę, by na tym świecie nadal dało się żyć. Też kocham Maryję i dla niej kapliczka i album. Dziękuję że wskrzesiłaś mój wiersz a może go tutaj zamieścić. Teraz chyba jest pora stosowna na taki wiersz i może go bardziej docenią niż na beju?
    • Migrena
      Ratuj mnie, zostaw mnie…

      Przez Migrena · Opublikowano

      @KOBIETA   ulala.   piękny wiersz.    przytłaczająca, dwoista natura miłości, która jest jednocześnie przyczyną cierpienia i jedynym ratunkiem.   relacja, którą opisujesz jest mroczna i niebezpieczna, ale ostatecznie okazuje się niezbędnym elementem istnienia.   Dominiko. Twój wiersz rozdziera duszę. Jego piękno tkwi w plastyczności i obrazowaniu które przenikają do ostatniej cząsteczki DNA.   super, piękna Dominiko :)    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...