Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


... nie wierzę... ;)... zawsze jakieś kilka słów można od siebie dorzucić, przecież autorzy cenią sobie każdą wypowiedź. Miłego dnia... :)
dorzucam:
marchefke
  • 13 lat później...
Opublikowano

Grzegorz, gdy poczytamy wiersze z forum, to w co drugim szarości, depresje, poszukiwanie miłości...

widać coś "nie trybi" w tym współczesnym świecie, albo tak bardzo nas przeprogramowali...

Dziękuję za dokopanie się do tej treści.

Pozdrawiam w teraźniejszości.

Opublikowano

@Nata_Kruk przeważnie piszę się szczerze i z pasją o tym co boli. Zawsze tak było i we wszystkich epokach w podobny sposób słowo pisane służyło do interpretacji lęków i cierpienia, rozczarowań i tęsknot, doświadczalnych poprzez istnienie. 

Opublikowano (edytowane)

huzarc... w każdym słowie komentarza masz rację. Ludzie od 'daaawna' przelewają na papier swoje obserwacje lub doświadczenia w temacie lęków, rozczarowań,  tęsknot... itp. 
Najgorsze jest to, że od wieków tematy powielają się, czyli... życie wielu.. tak różne,

a zarazem tak bardzo podobne. Dziękuję za refleksję.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Brzmi ciepło.
    • Płomień chwili niesie, a świt — rozpala dni i nie wiem co przyniesie, może Ciebie — mi.   Płomień chwili niesie, coraz większy szum, w podtopionym świecie, nadbodźcowych dżum.   Płomień chwili niesie, sens i wiatr dla słów. Serce - żagiel, rwie się, tam gdzie pełnia — ust.   Płomień chwili niesie, w coraz płytszy czas, w nadchodzącą jesień,  jeszcze w błękit szans.
    • @Somalija księżyc muskający ciało... srebrzystą poświatą rozwidniającą oliwny gaj zapomnienia, tchnieniem owiewającym skronie, spadającym tak lekko na usta, na szyję, na...     
    • @Annna2   Aniu. "A jeśli i ta miłość jest tylko złudzeniem, co dalej?"   nie wiem !   dziękuję bardzo.       @Marek.zak1   i masz Marku rację - wszystko się powtarza !   dziękuję!       @KOBIETA   Dominiko. dziękuję za podobanie :) dziękuję, że jesteś :)       @viola arvensis Wiolu :)   już pisząc Twoje imię uśmiecham się.   z sympatii wielkiej :)   dziękuję pięknie!!!       @huzarc jeżeli kochać... jeżeli kochać... to już tylko ile sił w człowieku.   bo miłość to coś takiego jak cały świat. tylko, że jest jej więcej.   dzięki wielkie :)       @Robert Witold Gorzkowski Robert. dziękuję !    
    • Konik kulawy   Pewna zabawka stała raz na półce, Jednak jej mechanizm jakby ktoś porzucił. Był to drewniany nakręcany konik w kurtce, Co na swoim wozie ludzi podobnych sobie woził. Gdy chciało mu się po obszarze brykać, On nie mógł,bo nie miał go kto nakręcić. Jedynie przekręcił swoim po pokoju okiem, by kogoś do czynu poszukać, Jednak nikogo nie mógł swoimi łzami zachęcić.   Stangret aż dostał z kurzu czapę, A kurtka stała w puchu srebrno-białym. Nagle coś wskoczyło na pobliską szafę, To mały koteczek o futrze szarawym. Zauważył on konika i na półkę wskoczył,  I swoją łapkę w jego stronę wystawił. Popchnął go i on się na dół potoczył, On upadł- a wóz do góry kołami się wywrócił. Ludzie zdezorientowani z wozu powypadali, A co z konikiem-zapytajmy? Podróżni co prawda w ogóle się nie zlękli, Jednak ich koń nie został przez los ocalony. Kotek z powrotem na grunt drewniany wskoczył, I połamanego konika ciekawsko powąchał.                                                22.10.2025r.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...