Jałta

[Jakub Sajkowski]

To ma wyglądać w ten sposób: będziesz czytać Czechowa
i nagle staniesz się tą damą z pieskiem - miało być za późno,
lecz spotkałaś mężczyznę, który w danym momencie
był znudzonym Onieginem i musiał się tutaj przenieść

(taki żarcik Wolanda). I wszystko, wszystko, wszystko
zaczyna się łączyć - coś popchnęło Annuszkę,
ten cypelek oleju (tak, to był cypelek) sprawił

straciłaś grunt - tramwaj nagle przyspieszył i rzuciło na Krym,
ulicę, gdzie wreszcie jest dialog, melodia, że krok dalej

inny stan skupienia. To daje, zdaje się, szansę.
Napiszesz jedyną w życiu powieść, z mnóstwem odniesień,
i tylko on ma powiedzieć, że wszystkie rozumie.

[Tomasz_Piekło]

Źle trafiłeś, bo tu wszyscy zonedy teraz piszą:) Z tymi nawiasami, to chyba jakaś moda ostatnio. Językowo - bardzo sprawnie, ale nie powiem, że rozumiem te odniesienia;)

[M._Krzywak]

Dowcip Wolanda to pewnie rozmawia z Ha-Nocri, a sens znika jak ludzie z Sadowej 302A ;)
Ciekawe spojrzenie przez literaturę (że tak napiszę), na stosunek "ona - on". Zresztą czytał pan Newerlego (Igora), który wspominał, co kiedyś o tym Onieginie wypisywano. Bardzo dobry wiersz prowadzący do wyśmienitej puenty, się podoba.
Pozdrawiam.

[Taumantis Regna]

wszystko na plus- treść- puenta, tylko te enjambementy troche mi nie pasują.

pytanie ogólne, czy to jakaś charakterstyczna forma liryczna? tzn. ten układ wersów?

[Bogdan Zdanowicz]

Za poważny wiersz, jak dla mnie teraz ;)
Ja bym tu widział jakieś "klucze" z Mistrza i Małgorzaty (?).
Podoba mi się "inny stan skupienia" (i nie zarzucę autorowi plagiatu, choć sam użyłem tego dawno temu ;), nie podoba mi się zestawienie "w danym momencie" (brzmi bardziej urzędniczo, nie widze drugiego znaczenia "danego").
pzdr. b