Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

- będę dzisiaj u ciebie - napisał.

W klatce zadrżało głupie serce.
Zredukowałam je do zera,
przecież nie ma nic do powiedzenia.
Wykoślawione nie złapie chwili
a ja mam tyle do zrobienia.

Wypieniłam się w wannie maskując twarz
doskonałym specyfikiem wymodelowałam uda
się może pozbyć nadmiaru
słodyczy myśli rozwiązłe
nabalsamowałam

Co raz w judaszu wymiernie do oceny
własnej wartości
oczekiwania mierzę czas.

Upiekło mi się niezłe ciasto,
gdy doczytałam:
- pod wierszem

Wspięłam się na karpatkę
i padłam grymasem z podkówką.
Bez odgłosu.

- figlarna odlotka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zastanawia mnie Stasiu jena rzecz:
Wykoślawione nie złapie chwile Nie powinno być chwili? Może to tylko literówka, ale dlatego o tym mówię, bo bardzo mi się podoba ten moment.
Co do białkowania pajęczyn nie mam na razie pomysłu, bo można zmienić zarówno białkowanie, jak i pajęczyny... chociaż pajęczyn bym nie wyrzucał. Z kolei, co byś z nimi nie zrobiła może zabrzmieć podobnie do białkowania, co wskazywałoby na niechlujność peelki - czego nie podejrzewam. Pajęczyny z reguły się pozbywamy w całości. A tu może się to nie udać, bez względu na dobrą wolę.
Dla mnie smutny wiersz. Podoba mi się w nim ta krzątanina i mimo powierzchownie małej wiary w siebie, ładnie zakamuflowany pozytywizm myślenia. Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Bardzo dobry klimat:

Wpieniłam się w wannie maskując twarz
doskonałym specyfikiem wymodelowałam uda
aby pozbyć się nadmiaru
braku słodyczy myśli rozwiązłej
nabalsamowałam

Może jakoś w tym kierunku? Co do reszty - nie mam zarzutu. Jeden z lepszych, jakie ostatnio tu czytałem, Pani Stasiu. I nie słodzę :)

Pancuś

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mleko, olejki i szap - pan - Kleo... w wannie, a gdzie pan? co doceni ,
przemasuje, spije, dopieści i ureguluje?

p.s
wariacje dot. li, tylko peelki,

pzdr; zmysły i ciao ! zw - sze :) a.m.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rak oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
    • Życia gasną jak żarówki. A ja tylko spaceruję po pełnych bólu i zapomnienia. Teraźniejszości Himalajach. Usiadłem pod półką szkieletów. Stąd prowadzą w przyszłość drogowe krzyżówki. Za każdym zakrętem czyha strach.   Trzeba nauczyć się żyć i zdychać jak bezdomny pies. Siedzieć cicho, gdy czeszą pod włoski. Czerpać ostatni dobytek z pustych kies. Wrosnąć jak pleśń w ten krajobraz miejski.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...