Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wzorzysta kostka obcasami stuka.
Zamknięta przestrzeń kamienic cieniem,
Z których już żadna nie pomni biskupa,
Co wstrzymał słońce i poruszył ziemię.
Mnóstwo wydarzeń, które zapomniano
Usłyszysz pewno przed Wysoką Bramą.

Tam tramwaj stoi łypiąc okiem lampy,
Co to już dawno zapomniała świecić,
Bo tkwi od roku na specjalnej rampie
Gdyż ludzie zdjęli szyny oraz sieci.
Ugrzązł na dobre przy bramie na dworze
I tylko patrzeć jak zapuści korzeń.

Potężna brama, w biodrach rozłożysta,
Czerwona jakbyś malował ją kredką,
A tramwaj przy niej znalazł cichą przystań
To go polubiła - traktuje jak dziecko.
Gdy noc wypełni granatowa cisza,
To jakieś głosy wokół bramy słychać.

I choćbyś oczy do końca wypatrzył
Nikogo wokół z żywych tu nie zoczysz,
To brama szeptem maleństwu tłumaczy
Pradawne dzieje - każdej ciemnej nocy.
Właśnie klaruje o dość trudnych sprawach
O rzeczach które lubią się powtarzać.

„Ten wielki: strateg, astronom i medyk
Niestety nigdy biskupem nie został.
Bowiem w czystości odpowiedniej nie żył,
Złożono donos - ot i sprawa prosta.
W dziejach ludzkości niejeden mąż przepadł
Bo go powaliła „czcigodna kobieta”.

Ludzie, po dziś dzień patrzą w swe łożnice,
Sprawy spod kołdry wyciągając nieraz.
Gadają bzdury, ekscytując lica,
Media zaś wrzeszczą: nowa sex afera”.
Romantyk tramwaj (zasnęła w nim dziewka)
Chciałby noc spędzić w ogródku w nagietkach.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak, ale najlepiej leczy pomarańczowa odmiana:)))
wiersz się podoba i fajnie się czyta; no i treść " jak nie patrzeć - nawiązuje":)))
Pozdrawiam serdecznie:))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Milczy. Barowa śpiewaczka. Choroba zmogła jej synka. Leżał w łóżku na piętrze. Sny mu opowiadała z marmuru doniczka. Na niemoc duszy nic nie pomoże matczyna troską. A głos dusz już woła do siebie. Na zapomniane przez Boga moczary. Kwiatu nie powąchasz. Wina czary nie uchylisz. Z mołodycią nie zaznasz już młodzieńczego spełnienia. Kostucha już Ci zamyka oczy i ciemne zakłada okulary. Anioł spłynął z fresku na ostatnią spowiedź. Z pergaminem boskiego wykładu. Męczennicy chłoszczą się, wersetami z Biblii i Koranu. Słychać tylko płacz, miast świergotu ptaków. Olejki pachną sosną i esencją rumianu. Może Cię wskrzeszą słowa uroków. Echo ostatniego tchnienia. Tylko dla natury słyszalny odgłos. Mogiła jeszcze świeci pustką. Oparł się krzyż o mur ogrodowy. Krąży noc po włości. Skrzydła rozwinął Tanatos. Idą w orszaku przyjaciele, rodzice i wdowy. Znaleźli jeszcze pożegnalny list. Dla samobójcy tylko klątwa zostaję i na mogile demonów msza. Rozbierze Cię z tego grzechu robactwo i masa glist. Przemielą młodość na kompost. Triumf śmierci Cię synu rozgrzesza.  
    • @jeremy   Tak ... teraz rozumiem.   Powroty ...sentymenty..rozczarowania :)    "Kropla drąży skałę nie siłą lecz ciągłym padaniem".  Czasami warto być kroplą :)    Pozdrawiam jeremy :) 
    • @infelia   Fajnie :) infelia będzie po nas zmywał ;))) potrzebujemy jeszcze kogoś do sprzątania.?  ;)))    i oczywiście !!! Violetto !!!  jesteś pięknym człowiekiem :))) 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - cieszy mnie że poruszył - czyli zdał egzamin - dziękuje -                                                                                                               Pzdr.   Witaj - fajnie że ładnie - dziękuje -                                                                 Pzdr.                                                                  Witam - miło mi że obraz czytelny i emocjonalny - dziękuje  -                                                                                                          Pzdr.  Witaj - tak wyszło - a z tym blaskiem może masz racje - dzięki że czytasz -                                                                                                       Pzdr.                                            Witaj - ano taka jest - ale jest miła -                                                                 Pzdr.serdecznie. Witam -    Witaj - masz rację  - czasem trzeba bo można poczuć ulgę odnaleźć się -                                                                                                               Pzdr.serdecznie. @Kwiatuszek - @Posem - @Simon Tracy - @huzarc - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...