Smaki z młodości

[Konstantinodos]

lato skończyło się wieczorem
wygiętym na naszym trzepaku
obok którego oparty rower
skradły pierwsze dziewczyny

o zmierzchu gasnącym jak wolny papieros
piliśmy wino - fale zmywały ostatnie skorupki
i pył, biały pył zlatywał z jabłoni i gruszy
w podbrzuszach ich spałem, a one kwitły

tak oto niewinność spłynęła nam słodko
jak smak jabłecznika z włosów mej matki
w usta dziewczyny co zdjęła sukienkę
nad rzeką w niedzielę i czas stanął w miejscu

lecz wcześniej gdy jeszcze nie miałem zegarka
wskazówki trzymałem na wieży kościoła -
komunia miała smak anioła co z krzyża spadł
jasnością błysnął w oczy, zniknął w świadomości

i stada jednorożców biegnące do szkoły
świat bajki wchodzący w świat nauki
gdzieś tam po drodze wiatr wyrwał nam lęk
gdzieś w naszych sercach rozkwitły nam kwiaty

dalej bezpowrotnie uciekłem na wschód
ubrany w rodzinną rentę o deszcz nie wołałem
a słońce nad ranem wstawało jak śpiew
głodnych jaskółek krążących przy drodze

najbardziej jednak pamiętam smak mgły
która sarny spłoszone za sny poniosła
ranek był inny, pachniał echem świata
i brzask, co przestrzeń tą rozdarł na pół

[Bogdan Zdanowicz]

Bardzo fajne, momentami popracowałbym nad rytmem.
pzdr. b

[zdzisław dyrman]

Najpierw chciałem się przyczepić do ostatniego wersu. "Tą" jest niepoprawnie, ale przeczytałem go w wersji z "tę" i nie będę się upierał. Tak jak jest, brzmi lepiej.
Pan też wstydu nie ma; następny, co zawyża poziom.:D

Pozdrawiam

[Justius Kroom]

Miła w odbiorze, miejscami głeboko-refleksyjna sinusoida o zmiennej amplitudzie, barwie i temperaturze - w zasadzie typu "konstans" - bo to przecież wspomnienia (poczucie utraty, żalu, bezpowrotności)

Justius