Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

"U-kocha-ni-Mi"


Kreska Kropka

Rekomendowane odpowiedzi

Ocieramy się o śmierć

z zawiązanymi
oczami gramy
w ciuciubabkę

namacalnie próbujemy
czmychnąć

pytamy Bezsensu
dlaczego drzewa stoją nieruchomo
w tym samym miejscu
dumnie wypatrując gwiazd

zasuszone niewyspaniem
z podkrążonymmi oczami
szukają prawdy

zasypane iglilwiem korzenie
wypukłe
przypruszone wspomnieniami
z wnętrza ziemmi

spróchniałe kory zmarszczek
rozsianych po twarzy
jak ziarna doświadczeń

to wybite ślady po
przeterminowanych pieczątkach
zapomianych nazwistach

magistrów i doktorów

Teraz owoce nasze -
Dokumenty tożasmości
jak na dłoni nagie
bez makijażu

przytakują głowami na tak

Bo tak

chce ci powiedzieć "dziękuję"
ale boję się że wypłowieje
za szybko

więc lepiej chwycę
cię za rękę
tak najdelikltniej
jak potrafię

zamknę w tym geście wszystko
Tamto i To
i jeszcze Tutaj też się zmieści

Bo zupełnie nie wiem kiedy
Tutaj stanie się wczorajszym
dziś

Wpatruję się w ciebie jak
w starą fotografię
czarno-białą mgłą zasnutą

Twoje oczy mówią za dużo
kruche słowa nie nadążają
z nimi
brak im tej samej
świeżości umysłu

Patrz na mnie dalej
przenikaj

bo już wiem, że

Jesteśmy oboje z jednego materiału
wycięci
choć niedopasowani z początku
utarliśmy się tak zgrabnie

wcale nie że tak wypadało

gdyż znamy się w przekroju
i pod kątem płaszczyzny też

szeptem bierzesz
mnie pod ramię
jak kiedyś

czuję dziś mocniej
nasze zeschnięte dni

na koniuszkach rzęsach

nasze dni
zeschnięte światłem


(dla moich dziadków)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dzięki Iwonko. No tak, tylko od rodziców mamy tę bezwarunkową. Uściski i dla Ciebie tuż przed dniem matki :-) (Mamy zawsze są potrzebne, nawet jak już myślą, że nie) :-)
    • Niezmiernie się cieszę, że spodobało się komuś :-) Dzięki @Andrzej_Wojnowski :-)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ślicznie  
    • 'kto matkę ma ten może czuć istnienie nienachalnie ' - super    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Domyśliłem się, że Ciebie to nie męczy, ponieważ kiedyś napisałeś mi o swoich psychologicznych zainteresowaniach. Co do Internetu, albo ogólnej nieczytelności przekazu, mam tak z rozmowami telefonicznymi, których po prostu nie cierpię. Są straszliwie nieprzewidywalne i zazwyczaj wymagają natychmiastowo podjętej decyzji. Wolałbym się zastanowić nad tym, co powiem rozmówcy, a prawie zawsze spotykam się z reakcją typu: "Jest pan tam?" W ogóle fajnie byłoby, i to zapewne pomogłoby bardzo osobom w spektrum, gdyby przed wykonaniem telefonu nadawca wysyłał do odbiorcy tekst z tematem, na który chce porozmawiać. Odbiorca miałby wtedy czas, by chociaż częściowo przygotować się na rozmowę.   Powyższy paragraf podsumuję zdaniem, że generalnie cieszę się, iż mam to już za sobą. :-)   Tu nawet nie chodzi o sugestię, ponieważ to bardzo logiczne zdanie.    Właśnie o coś takiego mi chodzi. O savoir-vivre, czy ogólnie pojętą etykietę wspomnianej przez Ciebie arystokracji. Popatrz, jakie to było proste. Z góry było wiadomo, jakie zachowania robiły z człowieka gbura i barbarzyńcę, a jakie nie. Gdyby dzisiaj obowiązywały wspomniane zwyczaje, studiowałbym je po nocach, jeśli nie miałbym jeszcze żony. To było cywilizowanie człowieka, tak jak cywilizuje np. sztuka.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...