Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w cieniu drzew
obłupionych z liści
chrupiących
nagimi konarami
na mrozie
zastygła
bezzębna cisza
świszcząc
zdyszanym oddechem
zbierała
siły do ciosu
złowieszczo
zerkała na brzozy
zaplątana
w ich kruche gałązki
biczem wiatru
chłostała na oślep
dziękując
za schronienie

Opublikowano

Jean-Baptiste Grenouille napisał: "pozwoliłem wymienić sobie co banalne
jakaś ciekawa pointa może by ratowała całość
ale płacenie złem za dobro to najgorsze z możliwych rozwiązań
nic ciekawego nic nowego"- pointa?-zdaje się, że Pan ją znalazł -tak mniej banalne byłoby "nadstaw drugi policzek-, cóż przedstawiłam fragment rzeczywistości mijanej co dzień w drodze "z i do" -brzozowy zagajnik, który zawsze wywołuje u mnie dreszcz przerażenia. Pozdrawiam.

M. Krzywak Pani czytała to na głos?- tak czytałam-pozdrawiam

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Włodzimierz_Janusiewicz-"Nie dziękuje się na oślep. Nie wiem, jak można by poprawić ten wiersz. Po prostu nie wiem."- taa... co racja to racja tak na prawdę w życiu tylko "coś za coś", po cóż być miłym? tylko dla gestu??? a co z tego będę miał - ot współczesna filozofia... miłe to nie ma co.
A co można poprawić - ten zagajnik to nie buda dla psa tylko dzieło Stwórcy...pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Od urodzenia, aż do ostatniej godziny Dana odgórnie lub przez dziedzictwo rodziny, Jednemu sprzyja, drugi trochę mniej dostaje, Czy zawzięcie pracuje, czy w pracy ustaje.   Od wieków już wiadomo, że przez życie całe Towarzyszką wierną, zaś zasługi niemałe, Bez których tak trudno, a nawet niemożliwe Życie wieść dobre bez udręk i trosk, Choćby dobrobyt był i układy szczęśliwe Bez jej pomocy stopią się jak wosk.   Na całe życie przypisana do osoby, Więc powinna pomagać stale, każdej doby – Nie zawsze, są przypadki znane I w księgach przodków zapisane: Gdy staramy się za mało Życie będzie nam kulało.   Więc zmienna i kapryśna: raz jest, raz jej nie ma, Rozgniewana, bez żalu człowieka porzuci, Na lodzie zostawi, dobra do śmieci rzuci. Zawieszony człek między stronami obiema Jak w wahadle w stronę to w jedną, to znów w drugą Bez ustanku się buja i do końca nie wie Czy on Doli służy, czy Dola jego sługą.   Egzemplarz się trafi co pomaga leniwie. Niezdarne też zdarzyć się mogą – przyznać trzeba – Nie pomogą, gdy zajdzie pomocy potrzeba. Jak nie w parze nazywamy niedobranymi: Rolnika przypada kupcowi i odwrotnie, Rolnik nie zbierze choćby wysiłki stokrotnie Przewyższały starania sąsiada. Z innymi Dolami już bywa, że wysiłek największy Dóbr zainteresowanego nie powiększy: Kartofle zamiast do ziemi urosną w bok, A on nie zbierze nic, choć czekał cały rok.
    • Z rondelka z wodą dla ptaków — moment — połknęła wiewiórka. Tak wolno szybują ptaki, tylko by wyschły im piórka. Wilka, co nosił — ponieśli, ostrząc swe zęby powietrzem. Dzikom zbyt ciasno już w lesie, w łunie latarni: chrum — weź się. Śmieje się ten, kto ostatni rozgrywa przy wielkim stole, nam los zaś zesłał podatki, fundusze dał narodowe.      
    • @Berenika97 Okna są różne a my ... guru spojrzał przez zupę żurek jak małpa także to żenujące  ma pewnie swoje okno    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia  @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...