Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

rzadko kiedy teraz w knajpie
spotykają się artyści
jeśli już któregoś najdzie
snuje o przeszłości myśli
w czterech ścianach szczelnych domostw
liczą grosze i wspomnienia
dziś szaleństwo jest zbyt słoną
łezką nie do wyrażenia

niby więcej teraz czasu
na tworzenie i rodzinę
lecz nie widać poematów
z których życia sedno bije
nie wypłynie na przestworza
twór co sam do próchna zdąża
kiedy nazbyt ciężka kwota
płyty – którą zwą – nagrobna

spotykają się czasami
ci co jeszcze chwilą żyją
zalewając frasunkami
kilka westchnień rwanych ciszą
tak bez wiary – nenufary
w myśli rosną tej ekipie
co się czasem jeszcze zbiera
- ktoś umiera i po stypie

Opublikowano

Witaj Adam ! nic dodac nic ujac naga prawde ukazales ):
"lecz nie widać poematów
z których życia sedno bije " - bo pewnie samo zycie jest poematem , jakiekolwiek by bylo !?
pozdr, zyczac by chmurne mysli sie rozplynely i slonce rozswietlilo twoj maly swiat, bo cos smutkiem i melancholia ostatnio
pachnie w twojej tworczosci..
pozdr, M+A

Opublikowano

...hm...
jesień to liście w odcieniach brązowo-złotych
kocham jesień i szelest spadających szepczących u stóp liści
wiele sentymentu i miłości mam do tych, co byli i są
dali mi tak wiele swoimi kreacjami
a że borykają się
artystom zawsze trudniej
całe ich życie to arena, którą sami chętnie w jupitery
broniłabym
mimo wszystko
za każde wzruszenie, za uśmiech i łzę
ja im pomnik
seweryna

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        kap kap kapie deszczyk fajnie uroczo na wdzianku szeleści    za kołnierzem kolejna kropla tak ich wiele że aż sucha nitka zmokła    a słoneczko nie może wyjrzeć biedne przez śliczne chmurki no gdzie tam ciemne      chociaż czasami promienie złotawe lśnią wokół ślicznie ogrzeją nawet    wirują liście z drzew oderwane szybują na ziemię no niezbyt chętnie     a jednak szeleszczą że kiedyś powrócą te same lecz nowe jeszcze piękniejsze      lecz jeszcze trochę jeszcze w nich chwilka tego ich życia popłynie w żyłkach       roześmiany w deszczu wciąż moknę wtem liść mnie walnął w ciemię okropnie    tak szaro buro uroczo przepięknie aż zobaczyłem gwiazdy jesienne     e tam co z tego chociaż mam guza to na przyrodę jaźni nie wkurzam   no może trochę gdy błota do izby niebawem naniosę     ciekawie wokół złotawa i plucha strumyczki piorą skarpetki w butach     no nie inaczej ładna ojczyzna cud widoczkami umysł użyźnia       jesień szara złota    co za różnica    patrzę chłonę gębę zachwycam      
    • @Simon Tracy   :((( proszę nie myśl tak !    świetnie piszesz ! A to już bardzo wiele ! 
    • Wszystko płynie i się rusza  a ja stoję i się wzruszam na myśl o tym co było  nostalgicznie wspomninam minone chwilę  i zamiast biec ze światem  siedzie i myślę  może to mi się wszystko śni  a jednak tu jestem i to jest dziwne i piękne 
    • pomiędzy nami spina się czasem lodowaty wiatr z delikatnym szronem na młodych liściach wtedy szukamy okrężnej drogi którą można wrócić do siebie rozniecać nowe ogniska zapalne
    • @KOBIETA   wiem.   każdy musi spać w nocy.   cherubinki też.   a niech Okruszek szczęściem  do gwiazd sięga !!!!!   niech jego śmiech będzie zwiastunem piękna większego niż ono samo.   bo ma Ciebie !!!!!!      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...