Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tyci tyci


Judyt

Rekomendowane odpowiedzi

wróbelkowi co zjawia się nieprzywoływany

zajrzał na chwilę
jedną przywitał

czy oby nie zgubił czegoś
przez parapet jak
przejrzyste w punktach
pomarańczowe światełka

niepokoje zamknięte
to tylko obłędny żar
że tak jest

za czasem czas
rysa do pół biustu podobna do
drutu choć nie prosty

wygina się

pozamazywane drobiny
wystarczy okrojone pół godziny

i półmrok w podawaniu prognozy
na jutro przyjaciela


dla A.M.

28.09.07r
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

:) dziękuję Wam: Stanisławo: drocz się z misiem;),
egzegeto: a co tam, Marlett: bierz co chcesz,
Tomaszu:samogłoski wystają jak nogą pies trącił;)
te " a" i " i" to co ...mmmm,
coś tam się wyskrobie,
wieczności a oby
mniej mnie i
czasu na gadanie
mniej
pozdrawiam i dziękuję
Każdemu Bardzo

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

przeczytałam wiersz, cały czas mając na myśli
onego wróbelka i muszę przyznać, że udała się sztuka
wyśmienicie - piszę tak bo wróble czasem odwiedzają mnie
w pokoju i mam klopot na końcu wizyty z pokazaniem im
któtędy się ode mnie wyfruwa:))) Pozdrawiam serdecznie:))) EK

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

wróbelek! prawie jak pancolek! ;)
Czytam już 3 raz i ciągle nie mogę wszystkiego rozkminić. Chyba zacznę więcej czytać ;))
Podoba się, ale zajrzę jeszcze parę razy, bo muszę jakoś bliżej zgłebić Twój tekst. Na razie zostawiam mało konstruktywny komentarz-taki intuicyjny :)
Wiel/uśmiechu, Judytko!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • List do człowieka.   I nawet kiedy milczysz i robisz to nazbyt skromnie, wiem co czujesz, co myślisz i daleko Ci do mnie. I oddaliłeś się już.   Chciałbym tak po prostu wiedzieć, czy mój świat Twoim jest wciąż. I zrobić z tym nic nie mogę. Dzieli nas boska dłoń, Ty milczysz wciąż.   Jesteśmy z jednej gliny - to przyznam i Ty wiesz. Życiowe koleiny wytarły prawdy treść. I uśmiech swój zgubiłeś. Za dużo wokół zła. Już nie umiesz byś miły. Nie chcesz. Mówisz - nie warto tak, nie wartościując. Wsłuchujesz się w marzenia, a przecież nie ma ich już. Szukasz własnego cienia i wciąż nie czujesz nic.   Zbyt wiele smutku obok. Granice zniszczył czas. Zamykasz się na ludzi. Nie lubisz wtedy nas. I milczysz.   Tylko ten kot ci wierny, choć mówią, że swoimi ścieżkami chadza wciąż. On siedzi przy twej nodze i patrzy bez refleksji. Skąd taki człowiek się wziął…miau
    • @iwonaroma Kto niby pisze wiersze na siłę? Przecież z tego tylko wychodzą gnioty.
    • -Mistrzu, wiedz, że mam wszystko, co chciałem osiągnąć, a nie wiem czemu szczęścia nie zaznałem dotąd. - Wielu tak ma i myślę, że może ze względu, że Pan Bóg im poskąpił do szczęścia talentu*.   *wg W. Tatarkiewicza "O szczęściu"  
    • @agfka podoba, pozdra! (daję ci pomimo serducho)
    • W noc samotną cisza milknie i zostawia czas na gniew. Nagle tracisz w sobie siłę, gdy jest jasno, wchodzisz w cień. Szukasz drogi lecz mgła gęsta wściekle Ci odbiera wzrok I im bardziej pragniesz przestać, tym Cię głębiej wciąga mrok.   Gdy na oślep rzucasz słowa  aby ktoś im nadał sens, Wciąż zagłusza je od nowa stukający w szyby deszcz. Może niebo także płacze? Może ma wszystkiego dość? Patrz, pojawia się tam tęcza, jak łączący przestrzeń most   Czym naprawdę jest odwaga? Czy nie siłą, aby wstać? Tak nieustraszenie walczyć,  gdy się wokół sypie świat. Aby nie przestawać tańczyć, kiedy z oczu płyną łzy. Przecież płakać możesz wiecznie, a raz tylko możesz żyć...    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...