Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ty przychodzisz do mnie jesienią,
W liściach żółtych, czerwonych, zielonych.
Ścielisz dywan wspomnień nad ziemią,
Tkliwych uczuć, gdzieś w życiu zgubionych.

Przypominasz dawne miłości,
Sentymenty zostawione na drodze
Te zmartwienia smutki i troski,
Które przejął następny przechodzień.

Ty przychodzisz do mnie kasztanem,
Spadającym wraz z wiatru powiewem.
Żywym brązem zdobisz poranek,
Chcąc powiedzieć: "to piękno dla ciebie".

Mgłami snujesz przeszłe obrazy,
Do miejsc wracasz, gdzie chwile szczęśliwe,
Aby chłodno czyny rozważyć
I żałować, że młodość nie przyjdzie.

Ty przychodzisz do mnie kwiatami,
Kapiesz złotem z wazonu chryzantem,
Ciepłym słońcem w firance omamisz,
Podszeptujesz, że czeka świat tamten.

Opublikowano

jesień czasem jest tak przystrojona
że się ruszyć nie może bo ciężar
stoi sobie pomiędzy a ponad
nią się ziemia o słońce "okręża"
i się czasem wydarzy cud
meteoryt - jesienny but

MN
ps. Jacku - więcej dialo..., bo się zakopiesz w barwach
mówiliśmy o tym, wiersz dźwięczny, spiewający, wiesz
o co chodzi

Opublikowano

Ładne, nastrojowe... Toteż warto do pełni szczęścia pozbyć się nadmiaru czasowników, jak:
kapiesz, snujesz, przychodzisz, omamisz... Gdzieniegdzie
oddalają też nastój inwersje. I oczywiście tak zwane placebo:
ty przychodzisz zamiast po prostu przychodzisz
- użyte po raz pierwszy akcentuje wagę JEJ, użyte po raz kolejny sprawia
wrażenie "łaty sylabowej".

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no właśnie - wszędzie czytam , że zaimków należy unikać jak ognia, ale tutaj chciałem podkreślić: "Ty przychodzisz..." nie kto inny tylko ty a jednocześnie spowolnić tempo czytania wiersza.
Nawet nie wiedziałem o "łatach sylabowych".
Wydaje mi się, że to "Ty przychodzisz...." narzuca także pewien rytm
- ale to moje kombinowanie

jeśli chodzi o czasowniki to też można je (jeśli juz są wykorzystać pełniej) ale to widzę teraz drugiego dnia (średnio jeden na wers) a pozbywając się ich owszem - obrazek w formie białej

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiersz jest bardzo ładny, nastrojowy i na pewno kiedyś do niego wrócisz,
tu i tam przyłożysz jeszcze raz rękę.
Ja mogę najwyżej o swojej (powiedzmy, że Jesieni) dać ogłoszenie:

Odeszła... zaprzedała się kwiatom,
wazonowi złotych chryzantem...
I -------------------------------------------------- I
I Oddam wszystko za żywą lub martwą I
I lub zamienię ten świat na tamten. I
I -------------------------------------------------- I


Pozdrawiam ;)
Opublikowano

Bardzo ładne te Twoje wspomnienia, które jesień ożywia, robi się sentymentalnie i kolorowo.
Jeden drobiażdżek, który mi nieco zgrzyta, to wers: przywołujesz byłych bieg zdarzeń. Wiem o co chodzi, ale czy naprawdę konieczna jest tutaj inwersja, brzmi tak dziwnie.

pozdrawiam serdecznie:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W Częstochowie diabeł się chowie   Każdego swym bratem zowie   Tam każdy się z nim wita, z każdym jest pełna kiwta   Tam Gwiazda Jutrzenki świta   Bywają i nieposłuszni co przed jego krzyżem nie klękają i czarnego boga się nie lękają   O czarnych skrzydłach duch jego, twierdzi, że nie uczynił nic złego lecz nikt nie rozumie słów jego   Nosi nocami ornamenty jasne, bowiem świątynia Jego zawsze ciemna, a temperatura i wilgotność śródziemna,   Wiersze pisze o miłości, gdy fakty przypominają mdłości   Nie ma w Nim złości, Nie ma podłości,   Uśmiecha się na ulicy,  mówi o sakramentach z mównicy   Na ołtarzu jego martwe bestie lecz któż by tu chciał poruszać gorsze kwestie   On dosłownie i w przenośni  rozumie doskonale w szczęściu i radości żyje wspaniale   Kocha starszych Kocha dzieci, Bez min strasznych Zbiera śmieci   Dla dobra ogółu poświęca się codziennie wykonując czynności przyziemne   Z ambony mrocznej bowiem krzyczy i ryczy: "dajcie spokój pospólstwu, niech się ksiądz wybyczy, zmęczony on i zadręczony"   Jego słowa stoją, Jego uszy sterczą,   a myśl wędruje między gapiami   Co chwilę rodzi dusze nowe co chwila łamie sobie głowę "co z tymi barankami zrobię, chyba wezmę garść soli i połknę, poświęcę się twórczości"   ... bo to przecież pisze On, jak mówiłem - bez złości.   Bez zazdrości, bez miłości, w czystej niebiosom - ufności.  
    • już sierpień niestety spoziera zza rogu i jesień w promocji nam niesie ja nie dam się nabrać na takie numery przeczekam w kurorcie Las Palmas      
    • @piąteprzezdziesiąte dzięki również pozdrawiam  @Marek.zak1 jak każdy nałóg  Pozdrawiam również 
    • @Nela Myślę nad tym wierszem. Taką "córeczką" była kiedyś moja Mama. Jej ojciec po powrocie z wojny pił i traktował dzieci jak niewolników z przemocą włącznie. Jej matka odkąd moja Mama skończyła lat 9 traktowała córkę jak służącą w gospodarstwie rolnym ( np. ze złości spaliła jej lalkę, którą sama sobie uszyła), o posłaniu do szkoły nie było mowy. Jakie piętno do odcisnęło? Miałem najwspanialszą, mądrą życiowo, kochającą Mamę na świecie. Do końca swoich dni była dla mnie prawdziwym przyjacielem. zawsze cierpliwa, nigdy nie czyniła mi wyrzutów, nie miała pretensji. Tak wzrasta Człowiek, czego i tej dziewczynce z wiersza z całego serca życzę.
    • Ta kolei sakwa złota, to łza, w kasie lokat.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...