Osad

[Konrad Ciok]

Od kilku dni wstaję zbyt wcześnie,
by móc powiedzieć po co. Wracają detale -
miękkie dłonie, włosy. Brąz
podkreślony podkładem, wtedy
jeszcze Margaret Astor. - Delikatne.
Jakieś.

Brakuje miejsca. Przypuszczalnie
czegoś więcej. Odnajduję się w porankach
i na pomarszczonych kopertach.
Wypełniam. Dymię leżąc jeszcze.
Słońce wsiąka w zasłony. Pachnie.
Wczoraj kupiłem samochód.

Pomyślałem, przewiozę siostrę.
Pokocham. Jechaliśmy nad wodą,
było miło. Mała kręciła radiem.
Jadła chipsy i uśmiechała się do mnie.

Delikatne cmoknięcie. Jutro pokaże mi,
gdzie widzieli, z jakimś Maćkiem, dziwne
kwiaty - jak lustra. Pojedziemy tam?
Pojedziemy.

Tak też bywa: wróciliśmy. Czegoś
szukałem. Znalazłem fotografie i
wykruszyłem się przy nich. Potem
parzyłem kawę. Skończyło się
na piosenkach. Na słowach.

Od kilku dni wstaję zbyt wcześnie,
by móc powiedzieć cokolwiek.
Opisać pokryte szronem ptaki. Osuszyć.
Pojąć.

[Joanna_W.]

Od kilku dni wstaję zbyt wcześnie,
by móc powiedzieć po co. Wracają detale - to mi się podoba.

Muszę pomyśleć głębiej. A.

[Konrad Ciok]

no, to fajnie, że chociaż tyle

pozdrawiam

[Konrad Ciok]

skoro tak uważasz...