Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Miradas


Rekomendowane odpowiedzi

Są takie puste przestrzenie godzin,
kiedy się słowa zmienia w pejzaże;
wzrokiem na ścianach pisze się wiersze -
- o braku czegoś lub o nadmiarze.

Są takie płytkie kałuże spojrzeń,
gdzie grzęźniesz w mule mętnego wzroku;
wstępujesz w powiek błotniste brzegi
i w dno zapadasz się krok po kroku.

Są takie śliskie powierzchnie znaczeń,
gdy sens zanika w meandrach treści;
muskasz palcami słów gładkie brzuchy,
nie wiedząc co się w ich wnętrzach mieści.

Cisza ugina się pod twym głosem,
ale nie pęka, ale nie znika;
na tafli ciszy wspomnienia tupią,
niczym obcasy o grzbiet chodnika.

Spijasz więc echa stuków i szmerów,
karmisz się ciszą, a to wciąż mało;
trudno zapomnieć, że się pamięta..
pamiętać, że się już zapomniało.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...