Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Świat zgęstniał i zabrakło mu płynności, a
wyschnięte na wiór drewno niebezpiecznie
pochłonęło nasze imiona
.

Zaczynamy kolejną grę pozorów; terpentyna
doskonale balsamuje nasze ciała i rozpuszcza
wrzody, wsiąka do obiegu krwi i kości. Coraz bliżej

środka, głośniejsze kołatanie zapomnianych
epizodów; miłości poznawanych samotnie
pod biurkiem, rozmów z wieszakiem i

starą sukienką, całkiem udanych, przebudzeń
w środku dnia. Rozdzieliły nas książki,
połamały pióra, rozpuścił tusz
.

Stęchlizna ze wszystkich stron. Czeka.
A świat gnije, zalewa go wódka, na zakrętach
rozszarpuje szkło.



[sierpień 2007]
Opublikowano

Chciałem tylko spytać o cel używania pochyłej czcionki?
Reszta bardzo mi się podoba, oczywiście, bo jak ktoś pisze takie wiersze, pewnie spodziewa się entuzjazmu dyletanckiej części orgu ;)) Cholernie nastrojowy.
+++ do ulubionych marsz.
Pancolek

Opublikowano

Witam.

Jeśli o mnie chodzi, w tym wierszu nie ma nic poza paroma przerzutniami.
Kursywa to zapewne albo cytat (tudzież parafraza), albo oznaczenie najważniejszych fragmentów.
Nie zaskakuje zupełnie, treściowo nijakie. Zapewne Szanowna Autorka jest ciekawa, które fragmenty są wg mnie nijakie? Cóż, kopiował całego wiersza tu raczej nie będę.

Niektóre miejsca niepotrzebnie rozwleczone ("wsiąka do obiegu krwi i kości."; wers 6.). Tak jakby za dużo powiedziane, zupełnie wystarcza, że "balsamuje [...] ciała i rozpuszcza wrzody...", reszty można się albo domyślić, albo nie jest niezbędna.

Są też, rzecz jasna, interesujące fragmenty, jak "kołatanie zapomnianych epizodów" (chyba nawet niepotrzebny przymiotnik st. wyższego "głośniejsze"), "Rozdzieliły nas książki, połamały pióra, rozpuścił tusz" (początkowo ten fragment też za bardzo "napompowany" treściowo wydawał mi się. Gdyby zakończyć wers po "połamały pióra" byłoby to takie nagłe i też zrozumiałe. A tak mamy po rozdzieleniu, połamaniu, jeszcze rozpuszczenie. Cóż, Europa kocha liczbę 3 i w wierszach też mamy tego przykład. Wszystkie wyliczenia zawsze mają trzy składniki.).

Oczywista, to tylko moje zdanie, wiersz może obiektywnie jest wspaniały. Mnie - niestety - nic w nim nie ruszyło.

Interpretować? Hm, swoją interpretację powyższego tekstu w głowie mam, ale nie wiem, czy jest potrzeba wylewać ją tu (o interpretację pytam dlatego, bowiem wyraziłem niepochlebną opinię o wierszu, a gdybym podał swoją wizję tekstu, Autorka zawsze mogłaby się nieźle bronić). Z drugiej zaś strony to sprawa indywidualnego każdego czytelnika. No nic. Zobaczę, co powie Autorka, najwyżej rozłożę tekst.

Pozdrawiam ciepło.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


1. wiór - drewno, chyba zbyt bliskie skojarzenia, są co prawda wióry metalowe, mydlane, ale ten wyschnięty (przysłowiowy) był z drewna właśnie; nie rozumiem też tego "drewna" w kontekście? że świat zgęstniał w drewno?

2. "gra pozorów" to frazeologizm, bardzo jednoznaczny, podkreślenie przez "kolejną" nadaje mu dodatkowego waloru infantylności; to się powinno wyczytać z tekstu - a nie otrzymać w stwierdzeniu odautorskim
3. Czytam to jako obieg krwi i obieg kości, gramatycznie i logicznie uzasadnione. Może biolodzy/lekarze wyjaśnią: czy w kościach są też "obiegi"?
Czy można tę historię odczytać jako zawód miłosny dwojga, którzy uwierzyli w literaturę/poezję?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie spodziewam się entuzjazmu, drogi autorze.
wręcz przeciwnie, kiedy się jest początkującym
każde 'czepialstwo' i uwagi może być przydatne.

dzięki za ula i pozytywa

pozdrawiam Espena :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



witam i odpowiadam :)
kursywy mają wyznaczać początek, środek i zakończenie
bardzo mi przykro, że niczego Pan nie znalazŁ, mimo wszystko
mam nadzieję, że nie zaprzestanie Pan tym samym zaglądać do mnie :P



tak się skŁada, że ja również najbardziej lubię cyfrę 3. jeśli chodzi o fragment
z tuszem, początkowo wers kończyŁ się na piórze, więc przemyślę i być
może naniosę zmiany. mimo wszystko - cieszy jakiś maleńki pozytyw.



jeśli chodzi o interpretację, to ma Pan rację,
chyba najlepiej jak każdy ma swoją w gŁowie.

pozdrawiam również - Espena :)
Opublikowano

Rozumiem, ze od autora piszącego dobre wiersze wymaga się dużo więcej,
ale jakoś nie przekonały mnie do końca "wykazane" wątpliwości w niektórych komentarzach.
Ja raczej życzyłbym sobie i temu portalowi więcej takich wierszy.
Pozdrowienia i gratulacje dla autorki. :)

Opublikowano

Espeno, zapis Twoich słów pokazuje bardzo dużo. W tytule zostawiłabym jedno słowo... blizny... przycięłabym też odrobinkę... nie gniewaj się, że poprawia Cię uczniak.

Świat zgęstniał i zabrakło mu płynności,
a wyschnięte na wiór drewno niebezpiecznie
pochłonęło nasze imiona.


Zaczynamy kolejną grę pozorów; terpentyna
doskonale balsamuje nasze ciała. Bliżej
środka, coraz głośniejsze kołatanie zapomnianych
epizodów; miłości poznawanych samotnie
pod biurkiem, rozmów z wieszakiem, ze starą
sukienką, całkiem udanych przebudzeń.

Rozdzieliły nas książki, połamały pióra.
Stęchlizna ze wszystkich stron.
Świat gnije, zalewa go wódka, na zakrętach
rozszarpuje szkło.


W każdym razie za wiersz plus, pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



już odpowiadam

ad. 1 - wiór podkreśla wyschnięcie, może korespondować z pierwszym wersem,
jednak autorka bardziej je rozumie jako pozbyty emocji podmiot zbiorowy.

ad. 2 - hmm, autorka myślaŁa o zaznaczeniu, że kolejny. przecież mógŁo być
'pierwszą grę' albo 'ostatnią'.

ad. 3 - obieg krwi istnieje, obieg kości to przenośnia, można rozumieć
jako kościec, w sensie ich poŁączenie.

można odczytać jak się chce, każda interpretacja dobra.

dzięki za czas, pozdrawiam Espena :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ja też sobie zdaję sprawę, że po dwóch latach od debiutu
na forum wymaga się więcej niż na początku [nie mówię
tylko o innych, również sobie]. jak widać, mnie też niektóre
nie przekonaŁy, choć przemyślę wszystkie, jak zwykle.

dzięki za pozytywa

pozdrawiam Espena :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to ja zaprosiłam ją do tańca to ja umiłowałam jej twarz pierwsza wreszcie spuściłam się z kagańca moja twarz coraz krwawsza jej stopy zbliżają się do moich a moje biegną do niej   pierwsze kroki jak w walcu z gracją, uczuciem, napieciem jest moim promieniem… brzydkim uczucia oddaniem  albo wiecznym schronieniem? jej dłoń koścista ściska moją a moja ściska jej   powoli krok za krokiem powoli nic popłochem jej twarz emanująca zimnem zawsze była moim życzeniem  coraz szybciej coraz zgrabniej jej usta bliżej moich moje usta bliżej jej     i tak w naszych szaleńczych tańcach nawet nie zorientowałam się kiedy to ona zaczęła prowadzić  i już niczym nie różniłam się od niej i nagle zaczęłam żałować mojej propozycji żałowałam że to jedyny taniec którego się nauczyłam Umarłam w żałosnym popisie umiejętności ruchu
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozostaje pozostać  na nieokreślonej krzyżowce :)
    • @Leszczym  Michał ująłeś kłusownictwo z innego punktu widzenia i ma ono pełne uzasadnienie. Kłusownictwo obok nielegalnego polowania na zwierzęta to również naruszanie własności intelektualnej, którą mogą być dzieła sztuki, przekraczanie ustalonych reguł w biznesie, to wszystko mieści się w ramach kłusownictwa. Dziękuję za ciekawe podejście do tematu. Trzymaj się cieplutko.:)
    • Podobał mi się ten rok  Był łatwy trudny mądry bzdurny Zimny gorący senny męczący Szczery kłamliwy odważny wstydliwy Pełen pozornych kontrastów    Podobał mi się ten rok  Gdzie jawa spotkała się ze snem  Gdzie dusza opuściła ciało  Gdzie myśli nigdy nie wyszły  Przez zaciśnięte w bólu zęby    Podobał mi się ten rok  Nie chcę cię, wypuść mnie ze szponów Wpuść mnie, rozerwę cię na strzępy Daj mi się, przestań w końcu cierpieć Pragnę cię, stańmy się jednością    Stoję przed lustrem, to nie ja  Nie poznaję tych krzywych z rozpaczy oczu Tego wysuszonego zdechłego spojrzenia Tego pełnego syfu niby półuśmiechu  Tej duszy wołającej o pomoc    Stoję przed lustrem, widzę siebie Poznaję te stare, zmęczone oczy To stęsknione uczuć odbicie źrenic Tę duszę pokrytą ścierwem blizn Podobał mi się ten rok. 
    • @Christine Widzę, że się uniosłaś. To dobrze. Gniew dobrych ludzi potrafi zmienić bieg historii.  Jednakowoż, nadal podkreślam, że to nie oskarżenie tylko przyjacielska rada dla ludzi, którzy niespecjalnie dobrze piszą i chociaż przez chwilę chcieliby się ogrzać w cieple pozytywnych komentarzy. Niech wiedza o możliwościach gpt zagości tu na stałe. Wyrównajmy szanse dla mniej zorientowanych technologicznie żeby też zaznali chwały.  Wierzę, że kiedyś zrozumiesz, że to, co się tu dzieje, jest projektem na wskroś humanistycznym. Ale jeszcze nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze i nie popojutrze (licence: Raz Dwa Trzy, chyba).
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...