Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nalot przeczekam przy stole
później dokończę wycinać litery
paktu o nieagresji - Eisheautén
do siebie samego

dzyń, dzyń
friendly fire opanowują przedpokój
ciężka jazda rozkłada się przy stole
agenci coraz bardziej przypominają znajomych

teoretyczne modele sugerują
wojnę przeciw wojnie
algebra przecież musi działać
(al-jabr w języku wroga)

brak czystego nośnika wyklucza kapitulację
cały papier poszedł na zrzuty
ulotek z tapczanu zakrywając leje
dywanowych bombardowań niedopałków

w braku jasnego rozeznania kto kogo kiedy
dlaczego i po której jest stronie siedziba okupanta
protokół rozbieżności również nie powstanie
w trybie pilnym (bez siedziby nie powstanie wcale)

racja stanu uzasadnia pozbawione wiary
kampanie filozoficzne (teologia ogłosiła neutralność)
pogrążając strony w beznamiętnej ekshortacji
kto uczynił spór ich własnym

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




he, dobre, tego chyba jeszcze nikt nie zagrał; mieszać poezję z paktem o nieagresji.... nie wiem, czy Pozostałby Pan obojętny w dniu ataku Hitlera na Polskę, Polak mądry po szkodzie... wykazuje Pan postawę anarchistyczną (jak wyżej cytat, albo?) kiedy doświadczenie wojny jest Panu, mnie i wielu innym użytkownikom poezja.org, zupełnie obce.
Z dzisiejszej perspektywy też wybrałbym przeczekanie przy stole, pochwalam postawę, pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




he, dobre, tego chyba jeszcze nikt nie zagrał; mieszać poezję z paktem o nieagresji.... nie wiem, czy Pozostałby Pan obojętny w dniu ataku Hitlera na Polskę, Polak mądry po szkodzie... wykazuje Pan postawę anarchistyczną (jak wyżej cytat, albo?) kiedy doświadczenie wojny jest Panu, mnie i wielu innym użytkownikom poezja.org, zupełnie obce.
Z dzisiejszej perspektywy też wybrałbym przeczekanie przy stole, pochwalam postawę, pozdrawiam

oklepany już u Aureliusza motyw;) nie mam pojęcia co bym zrobił w razie ataku Hitlera, pewnie schowałbym się pod stół, kolaborował albo uderzył do ataku. Takie gdybanie jednak do niczego nie prowadzi;) i to bardziej pacyfizm jak anarchistyczna negacja istoty państwa;)

odpozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...