Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no więc zgoda, niech będzie,
połóż kawę na ławę
w pierwszym, powiedzmy, rzędzie.

możesz rymem ozdobić,
niech nie będzie zbyt słabe
to, co winno ją słodzić.

tak podana smakuje
jak francuska, wykwintnie,
jeden tylko warunek

jeszcze trzeba wypełnić:
gdy przy kawie zamilknę
to mnie słuchaj z pamięci.

:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jak ten kiciuś, nie mogę
zawsze na cztery łapki,
łasisz się byle zchłeptać
zrymowanej śmietanki

ale dobrze, już dobrze
niech raz kawa, raz ława
raz się milić i kleić,
a raz kaktus udawać

toż się muszę uwijać,
by nadążyć, połapać
lecz nie przesadź z drapaniem
ładnie proszę, na zapas

:)
Opublikowano

Bóg dał Ci wielki talent. Dobrze, że potrafisz go wykorzystać. Troszeczkę, może troche więcej niz troszeczkę, zazdroszczę ludziom, którzy mają dar łatwego pisania. Czy wydałaś już tomik poezji? Jeśli tak , to gdzie go mogę kupić ? Powtórzę się po raz kolejny - jestem pod wrażeniem. Pozdro :) :) :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ewo, ja też zazdroszczę wielu poetom, ale moja zazdrość, mam nadzieję nie jest zawistna, jest raczej twórcza, chciałabym co niektórym dorównać ale wychylam się za nimi
tylko przez okienko marzeń :)
Tomik wydalam, w niewielkim nakładzie, niestety nic z tego już nie zostało.
Ale przy następnym, będę o Tobie pamiętała.

Pozdrawiam serdecznie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...