Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

odkrywanie tajemnic


znów byłem tam gdzie rośnie cisza i drzewa
szumią najbezpieczniej. pod gruszą cień znajomy
usiadł i rozmawiałem z nim jak dawniej

ukryte ścieżki pod łopianem i wierzby w chmurach
krążą ptaki: "hej nic nie mam nic nie mam woda mi zabrała
a tylko mi dziewczyna na lądzie została"

lecz zniknął kamień co przez lata strzegł progi domu
przed złym losem. już go nie chroni płot i brama
furtka na haczyk zamykana wzniosły się
krztusząc żrącym dymem

beżowe kafle potrzaskane i rozsypana sterta cegieł
odsłania splot kamieni polnych wianuszkiem w murze zatopionych
okrągłych jak orzechy włoskie

widziałaś - zobacz skąd się wzięły (ciekawy powód ich istnienia)
czy miały równać otwór szybra. nikt nas nie słyszy
cienie znikły i milczą gruzy

ty zamyślona robisz zdjęcia

Opublikowano

Ładny i wzruszający wiersz. W swoich włóczęgach po Polsce widziałam wiele podobnych, opuszczonych domów - bardzo smutne widoki.
Czy tutaj chodzi o dom, który spłonął lub zabrała go powódź? Może jedno i drugie?

Opublikowano

A ja wiem, tytuł jak tytuł, prawdziwy.....

proponowałbym "strzegł próg domu'

zamiast "strzegł progu domu"... rytmicznie lepiej i powtórzenia asonansowego unikamy...

Wiersz dobry....

To "pstrykanie z rozrzewnieniem" trochę zbyt sentymentalne, ale całość dobra.

Opublikowano

a co z tym "klikaniem" czy za parę lat ten eufemizm jeszcze będzie rozumiany?

A tak żartem, może by tak z czeska "focić"

Focisz, zamiast "robisz zdjęcia"....

To ostatnie to oczywiście nie na poważnie....

Ja bym użył normalnego i bardziej tradyzyjnego zwrotu, zamiast owego klikania, bo ono może równie dobrze oznaczać: "przeglądasz zdjęcia w komputerze", co robi się coraz mniej poetyckie....

Pozdrawiam i jak zwykle czekam na coś następnego....

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Dziękuję wszystkim czytelnikom. Zgłoszone poprawki i uwagi zostaną przemyślane i ewentualnie zastosowane w nowej wersji. Dziękuję jeszcze raz. Pozdrawiam:-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mam nadzieję, że takich obaw Ci moje opowiadanie nie dostarczyło. Pozdrawiam. 
    • Rozkopana ziemia ujawnia swoje największe tajemnice.   Stado dzików tędy szło szukają pożywienia zostawiły pobojowisko.   Leśna droga do nikąd prowadzi usunięto z niej znak  abyś błądził niczym w ciemności.   Wyolbrzymiam fakty i wszystko widzę w ciemnych barwach, lepiej nie pytaj mnie o radę.    Nie wiesz o czym myślę nie pytaj bo nic nie powiem,  swój problem rozwiążesz sam.   Po środku pola stoję  w strumieniach deszczu szukam pomysłu na jutro.   W zaroślach skaleczyłem  nogę  idąc boso chociaż dokładnie zaplanowałem gdzie ją postawić.    Bezradny jestem bo nie umiem rozpalić ognia, nękany przez siebie  jest mi obojętne co dalej będzie.   Niebu patrzę głęboko w oczy w rozkopanej ziemi nic nie znalazłem   odchodzę więc bez słowa.
    • @violettaBardzo dziękuję! Oczywiście, że tak. Ależ z Ciebie pozytywna kobietka! :))) Pozdrawiam.  @Annna2Bardzo dziękuję! I pewnie już nic tego nie zmieni, a raczej się będzie pogłębiało. Pozdrawiam :)))) @MigrenaBardzo dziękuję! Technologia tak "pędzi",że już teraz niektórzy ludzie nie zauważają np. zmian pór roku. Pozdrawiam. :)) @TylkoJestemOna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @UtratabezStraty@Rafael Marius@JWF@Wiesław J.K.@Andrzej P. Zajączkowski Serdeczne  podziękowania!     
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Prawdziwa gwiazda.     To dobrze.
    • @Migrena  przypomniałeś mi  przyrodników  Simonę Kossak i Lecha Wilczka- bo taka miłość nie zdarza- a pokochał ją od pierwszego wejrzenia. Zawsze razem dwoje przyrodników- a potem gdy jej zabrakło "Dziś mogę już rozmawiać o swoim życiu z Simoną. Jeszcze niedawno byłoby to niemożliwe" I cisza jak tu Kiedyś wydawało mi się, że w jej głosie słyszę „do zobaczenia”, ale echo powtarzało tylko: „nigdy, nigdy, nigdy”.     Piękny
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...