Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tak trudno pogodzić życie
i marzenia

jedno zawsze trzeba nagiąć
odstające przyciąć
niepotrzebne skreślić

modyfikacja rzeczywistości

wciąż nowe samotności
wystające na chodnikach
i upadłe anioły
zamknięte w pudełkach czekoladek

bo widzisz jesteśmy powoli
tylko
czas umiera za szybko

Opublikowano

Bardzo mi się podoba Twój wiersz Ateno, ale smutny aż mnie lekko zmroziło.
Mimo wszystko wierzę bardziej w marzenia niż w to, co mamy tutaj na ziemi.
A czas trzeba dobrze wykorzystywać i spijać z niego każdą kroplę, delektując
się jego smakiem, wtedy może nie będzie tak smutno? Uśmiechu życzę, niech
osłodzi Twoje dni. Napisz jakiś wiersz z uśmiechem, koniecznie, nawet na siłę.
To powinno pomóc, więc zamawiam ten produkt i czekam. Czy mogę?
Pozdrawiam

Opublikowano

A zgadza się drogi Podmiocie, zgadza się. Szkoda, że te Anioły się wdarły, chociaż swoją drogą ciekawe rozwiązanie z tym pudełkiem czekoladek (chociaż tutaj namolny "Forrest się kłania"). Mam nawet takie wrażenie, że tym dwuwersem Podmiot (czy Autor) chciał zdecydowanie usakralnić Swoją myśl.
Ale i tak wiersz dobry, warto było wejść.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




na ty polega życie,niestety.
podoba mi się taka modyfikacja.
pozdrawiam Waldemar


ta modyfikacja to chyba codzienność.
dziękuję, pozdrawiam Waldemarze
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Anno, szczerze mówiąc, miałam zamiar napisać o ... szczęściu. Samo mi zeszło na przemijanie. Ktoś chyba słusznie stwierdzil, że pisanie o tym co nas boli, co nas zajmuje jest o wiele łatwiejsze i może poniekąd bardziej poczytne niż wszelkie utory o przyjemnej tematyce. Jakby nie patrzeć jest ich o wiele mniej. A pisanie na siłę... nie wiem czy wyszłoby coś z tego dobrego. To co na papierze to we mnie, więc chyba pozostaje mi tylko czekać na te lepsze dni. Ech, chyba tylko narzekam, przecież wcale nie jest tak źle. Po prostu nie doceniam tego co mam. Taka ludzka przypadłość.
Dziękuję, postaram się zrealizować Twoje zamówienie:)
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w sumie te "-ości" też mnie zajmowały, ale stwierdziłam, że nie będę juz kombinować:)
dziękuję, pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ciekawie pomyślane z tym usakralnianiem, jednakże świadomie tego Autor nie uczynił;)
dziękuję, pozdrowienia
Opublikowano

lubię do Ciebie zaglądać Ateno. często mamy podobne tematy,
a i nasza poetyka czasami jest bliska siebie. bardzo ładny początek.
oj tam, ogólnie jest bardzo ciekawie. cieszę się, że znowu mogłem
Cię poczytać.

pozdrawiam.

Opublikowano

i wzajemnie Mr;) wydaje mi się, ze mamy podobny punkt widzenia na wiele spraw, a wynika to chyba z tego, ze przechodzimy przez to samo. Ja odnajduję siebie i swoje problemy w Twoich utworach, mam nadzieję, że mogę Ci służyć tym samym.
pozdrawiam
btw. wybierasz się może na POP II?

Opublikowano

Ateno!

tak trudno pogodzić życie
i marzenia


Marzenia mamy przez całe życie.
Czasem uważamy ,że są nierealne do spełnienia,
a czasem niespodziewanie spełniają się i prowadzą w nieznane.
Z plusem pozdrawiaM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czytając wiersz po raz pierwszy, widzimy tylko fragment — ruch, cień, barwę emocji. Nie zawsze rozumiemy, co autor chciał powiedzieć, bo słowa są jak rozproszone światło, które dopiero z czasem układa się w kształt. Pierwsze czytanie to intuicja. Pozwalamy, by obrazy przepływały przez nas, nie próbując ich uporządkować. Czujemy ton, rytm, niedopowiedzenia — ale znaczenie jeszcze się nie narodziło. Drugie czytanie to powrót z latarnią. Wtedy odkrywamy, że to, co wcześniej było mgłą, ma strukturę — że między wersami istniał zamiar, który wcześniej czuliśmy, a teraz go rozumiemy. Widzimy, że każdy szczegół miał swoje miejsce, a cisze między słowami nie są pustką, tylko przestrzenią sensu. Poezja dojrzewa wraz z czytelnikiem. To nie tekst się zmienia, tylko my patrzymy inaczej — z większą czułością, z mniejszym pośpiechem. Dlatego drugi odczyt to zawsze nowa rozmowa, a nie powtórka.  Dla Kai
    • Coz złego, że chcą zarobić,też zareklamowałabym jakiś proszek do prania :)) Żeby zarobić w miarę uczciwie. Tylko że tych filmów dobrych może widać mało, nie wiem, tak przypuszczam. Albo są, tylko tych dobrych nikt nie reklamuje :;    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Alu, przez cały ten twój wywód przewija się, według mnie, jakaś słuszna myśl. Myślę, że należy oddzielać literaturę od propagandy politycznej, od politycznych manifestów. Chodzi też o to, że to, co na co dzień nazywamy polityką, często jest pewną wierzchnią warstwą naszej rzeczywistości albo wręcz grą pozorów. Pod tą wierzchnią warstwą natomiast znajdują się pewne struktury cywilizacyjne, które na co dzień są mało dostrzegalne, i tu właśnie jest pole dla popisu dla literatury - czy to poezji, czy to prozy.
    • @Berenika97 Ciepły, wzruszający wiersz o pamięci, która nie gaśnie. Prosty, ale szczery — przemawia uczuciem. Pozdrawiam serdecznie.
    • @infeliainfeliai choć pierwszy ośmieliłem wejść do pierwszego wiersza, to choć i pod pierzynkę  skoczę gdy wolna, wygrzejemy się jak ww gniazdku pisklęta i pofruniemy po własne przygody był taki film wielki szu ciepłu_szek mi przypomina tę grę i sceny , wykantować poszewkę >w ruch pióra >rozegrać jak ostatnie rozdanie pokera ;)))))), wciąż trudno wieżyc w Twoje lata, skromnie, jeśli nie obrazisz się na swoje wiersze , w przyszłości napiszą byłaś zawsze najmilsza , obyś miała bliskich rycerzy jak król Artur ;))), masz moje serducho ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...