Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Już braknie mi życia
wody cierpliwości,
łuski o milczenie
wszystkie odskubałam.

Nie cierpisz przepychu
tronu ni korony,
a z uczuć nadmiaru
zbudowałam pałac.

Nie zamykaj oczu
nie wypuszczaj rybki,
jestem taka mała
no i złota, psia krew!

Nie każ mi rybaku
tego co jest piękne
rozwalać, odmieniać
tak po prostu na chlew.

Opublikowano

"Nie da się żyć, zwariuję jak nic..." - tak mi się luźno skojarzyło:)
Fajny, jak zawsze u ciebie - leciuchny, że prawie sam lata:) I ze swadą.
Zastanawiałem się nad zapisem - to jakiś specjalny gatunek wiersza,
czy twoja inwencja? Przy pierwszym czytaniu trochę się w palcach rozłazi,
ale już za drugim razem wszystko wskakuje na miejsce:)

"odskubałam" - czemu nie np. "wyskubałam", albo ew. "oskubałam"?

Plusisko.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Gatunek? Nie, chyba nie. Nic mi o tym nie wiadomo. Mogłam umieścić dwanaście sylab w jednym wersie, wtedy byłyby dwie zwrotki.
A ja wolę 'zwężone' wiersze, łatwiej się czyta, oczy mi się nie gubią, a wersy nie uginają pod ciężarem sylab. Wymyślam, nie ?
'Odskubałam' - wydało mi się lepsze, ładniejsze, neologiczne :P

Hejka :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Gatunek? Nie, chyba nie. Nic mi o tym nie wiadomo. Mogłam umieścić dwanaście sylab w jednym wersie, wtedy byłyby dwie zwrotki.
A ja wolę 'zwężone' wiersze, łatwiej się czyta, oczy mi się nie gubią, a wersy nie uginają pod ciężarem sylab. Wymyślam, nie ?
'Odskubałam' - wydało mi się lepsze, ładniejsze, neologiczne :P

Hejka :)

Faktycznie, wydawało mi się z początku, że zmieniłaś układ rymów w drugiej połówce
wiersza, ale nie - głuptak ze mnie:)
Do zmiany neologizmu cię nie namawiam, choć uważam, że można by się obejść bezeń:)
Pa.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bardzo mi się podoba. :) Jest nad wyraz szczery i emanuje - moim zdaniem młodzieńczą świeżością. Tym, co zmieniłabym w nim jest słowo, a raczej forma słowa "odskubałam", jest zbyt konkretne i kolokwialne nie pasując tym samym do kontekstu. Również słowo "chlew" jest swego rodzaju "wstrząsem": pozostawia nieco nieprzyjemne wrażenie po przeczytaniu naprawdę przyjemnego wiersza! Słowo na końcu, owszem - powinno być stanowcze, ale jednak nieco bardziej, hm poetyckie.
Największą zaletą wiersza jest, w moim odczuciu jego melodyjność i to piękno wypływające spod młodych palców. :) Szczerze gratuluję, wiersz taki jak ten jest w stanie naprawdę poprawić humor. ;)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiersz jest odwrotnością bajki. A w bajce zanim rybak poprosił rybkę, mieszkał w podobnym do chlewa miejscu, a już na pewno było tam rozwalające się koryto.
Tego słowa szukałam najdłużej, być może jestem w błędzie ale będę się przy nim upierała.
Przepraszam za wrażenie, chodziło o dosadność.
To rybka jest urażona, nie obrażam chyba czytelnika

Ukłoniki :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nato,
Bajka 'O rybaku i złotej rybce' też nie kończy się dobrze.
Ale za to jej morał odciska się na stałe.
Rozumiem, że słowo 'chlew' kojarzy się czytelnikowi nieelegancko, zwłaszcza w porównaniu
z proponowanym przez nią pałacem.
Rybka jest oburzona, a za nią czytelnik. Reakcja przewidziana i prawidłowa!

Dzięki za komentarz i odwiedziny, pozdrawiam :)
Opublikowano

zarzucił bezwiednie
pół wieku tak robi
by przeżyć marzenia
i duszę ukoić

a piękna i złota
choć spełnia życzenia
tysiącem mil morskich
od łodzi odległa

sieć skąpo przykrótka
i wiosła zmurszałe
nie sposób za rybką
wciąż dalej i dalej

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...