Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Oj, teraz to Pan na mnie naskoczył. Nie czuję się żenująco zaściankowym indywiduum i nie twierdzę, że wiara=mądrość. Broniłem prawa Pani Marty do wyrażania własnej opinii, ale nie napisałem, że mam podobne. Proszę nie wrzucać wszystich katolików do jednego worka, bo zdaje się, że stereotypowe myślenie też mieści się w zakresie znaczenia słowa 'zaściankowy' (jak Pan to śmiał ująć).

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To pięknie, ale przed czym? No chyba nie powie Pan, że ja na tę wolność nastawałem? Nie dość, że nie mam narzędzi, które by mi na to pozwoliły, to proszę mi wierzyć: nie mam nawet takich zapędów. ja również wyrażam jedynie swoje zdanie, na forum, które jest poglądowo wolne.
Opublikowano

Ależ do momentu, w którym Pan nie oskarżył nas o zacofanie i ciemnotę umysłową, faktycznie jedynie Pan polemizował i trudno się z Pańskim zdaniem nie zgodzić odnośnie mądrości bez mądrości, chociaż to pojęcie jest tak szerokie i głębokie, że można o nim dyskutować grubymi godzinami, a i tak zapewne go nie zdefiniujemy.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie. Ciągle powracam do mojego pytania: skąd myśl, że nastaję wolność Pani Sawickiej do wyrażania swojej opinii? Może tak po kolei?

Ile razy muszę zadać pytanie, aby Pan na nie odpowiedział, bądź przyznał, że żadnej sensownej odpowidzi na nie nie posiada?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wybaczy Pan, ale ja nie czuję, żeby wszyscy katolicy mieli wąskie horyzonty. To obraźliwe stwierdzenie, które trudno nazwać polemiką-to po prostu nieuzasadnione oszczerstwo. Moim zdaniem takie stwierdzenie nie jest zdrową dyskusją, więc napisałem, że bronię prawa pani Marty do wyrażenia własnej opinii, bez narażenia się na jakieś niezbyt kulturalne inwektywy. Oczywiście zgadzam się, że nie ogranicza Pan wolności słowa, zresztą nie przypominam sobie, żebym tak napisał.
Opublikowano

Nie wiem czy Rydzyk jest mądry czy nie. Nie interesuję się nim. Natomiast mądrość życiowa jest dla ludzi doświadczonych (przykro mi). Ludzie przez całe życie doznają wielu "doświadczeń", niestety również takich jak BÓL CIERPIENIE ROZPACZ PONIŻENIE TRAGEDIĘ SMUTEK Żeby to wszystko przeżyć...potrzeba całego życia. Marta napisała wiersz-prawdę, dlatego myślę, że zrozumią ją ludzie, którzy "wiele doświadczyli", bez względu na ich światopogląd. Tak między nami, widziałem w życiu wielu hedonistów (sam nim byłem wiele lat), których bliskich dotkneła wielka tragedia i ....widziałem jak leżeli plackiem i modlili się...za nich. Pozdrawiam. p.s. Podam ci adres firmy, która przyjmuje do pracy...młodych hedonistów, bez doświadczenia.:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Wybaczy Pan, ale ja nie czuję, żeby wszyscy katolicy mieli wąskie horyzonty. To obraźliwe stwierdzenie, które trudno nazwać polemiką-to po prostu nieuzasadnione oszczerstwo.

No tak, ale jak Pan z tej wypowiedzi wywnioskował mój rzekomy pogląd, że "wszyscy katolicy mają wąskie horyzonty"? Ja napisałem przecież, że gloryfikacja tego światopoglądu, jako mądrości jest objawem ich ciasnoty. Tego nie robią chyba wszyscy katolicy? Pan chyba nawet nie jest uprawniony do precyzowania takiego twierdzenia, gdyż nie jest Pan ich rzecznikiem.


To może ja odświeżę Pańską pamięć:

Tutaj nic Pan nie dodawał o domniemanych inwektywach, których zresztą Pan mi nie wykaże, bo ich nie ma.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zatem tylko trup może taką mądrością władać.

Może najpierw opanuje Pan ortografię?

Czyli przestali być hedonistami? I co z tego? Ja widziałem wielu katolików, którzy w analogicznych sytuacjach szli się upić. Gówno, a nie argument.

Czekam
Opublikowano

"Zatem tylko trup może taką mądrością władać " - Poeta bez wyobraźni, czepiający się słówek ? "polski magiel"- pewnie doświadczyłaś tego w Kanadzie, Marto.

"Może najpierw opanuje Pan ortografię?"- Już to zrobiłem. Nie jestem mistrzem, ale nie robię 5 błędów ortograficznych w 12 wyrazach, co niestety zdarza się absolwentom studiów zaocznych Uniwersytetów (poczytaj ich podania do Dziekanatu). Najczęściej pochodzą z małych miasteczek i mają potem kompleksy. "Krótki ocałunek na dobranoc" - nie umiesz pisać po polsku czy pochodzisz z Radzymina Podlaskiego ?

"Czekam" - zawsze dotrzymuję słowa...http://www.man.sos.pl/index.html


"Gówno, a nie argument." -........z dzikusami nie rozmawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I.         Nadpalonej świecy migocący płomień, Budzi rzewne odległego dzieciństwa wspomnienie, Niedosięgłe jak drugi wielkiej rzeki brzeg, Niewyraźne i rozmyte jak sen,   Chodząc w życiu różnymi drogami, Potykając się o losu przeciwności, Wspominamy barwne z dzieciństwa obrazy, Czasem próbując się nimi pokrzepić,   Zapamiętany w dzieciństwie babci śmiech, Czasem wlewa w duszę otuchę, Gdy nocami huragany szalejące, Do snu nie pozwalają zmrużyć powiek…   A gdy wokoło druty pozrywane, Od uderzeń piorunów żarówki popalone, Roztrzęsioną dłonią dzierżąc zapałkę, Czasem strwożeni zapalimy świecę.   I jak przed laty nasi dziadowie, Niewielką choć świeczkę postawimy w oknie, By swym blaskiem odbijając się w szybie, Nikły na twarzy zarysowała uśmiech,   Wtedy blask maleńkiego świecy płomyka, Zdaje się samotnie stawiać czoła, Srogim piorunom przeszywającym czerń nieba, Wichurom uderzającym o trzeszczący dach….   II.   Spalającej się świecy migocący płomień, Na wszystkie strony łagodnie chyboce, Niczym zatroskany, zmartwiony człowiek, Podejmujący w życiu decyzje niepewnie.   Bo te zawiłe losu koleje, Milionów ludzi na całym świecie, Są jak te tajemnicze świec płomienie, Z czasem wszystkie gasnące.   Ten tańczącego płomyka nikły blask, Na tle mroku nocnego nieba, Jest jak odmierzony ludzkiego życia czas, Na tle nieskończonego niepojętego wszechświata.   Te gorącego wosku krople, Spływające wzdłuż palących się świec, Są jak naszego życia lata kolejne, Biegnące nieśpiesznie aż po jego kres.   A ten gorący roztopiony wosk, Zdaje się kłaniać minionym wiekom, Pełnym wyrzeczeń, trudów i trosk, Spowitym mgłą niepamięci zamierzchłym tysiącleciom.   I jak ten maleńki świecy płomyk, Sami niegdyś zagaśniemy, Na wieki zamkną się nasze powieki, Ku wieczności nieśpiesznie odpłyniemy…   III.   Dogasającej świecy migocący płomień, Gdy zamigoce życia już kres, Ozłoci nikłym blaskiem włosy srebrne, I spływającą po policzku łzę,   A gdy zmęczeni życiem na starość, Wspomnimy z rozrzewnieniem odległe dzieciństwo, Czapkujmy naszym bezcennym wspomnieniom, Migocącym za niepamięci zasłoną,   Gdy będąc roześmianymi dziećmi, Pełni radosnej beztroski, Byliśmy jak te migocące świec płomyki, Nie lękając się odległej przyszłości,   Wciąż tylko na zabawach, Spędzaliśmy cały swój czas I tak płynęły kolejne lata, Pośród radości bez żadnych obaw,   Aż dorosłość naszą beztroską zwabiona, Za rogiem niepostrzeżenie się zaczaiła, By pochwycić nas w swe sidła, Pełnego trosk i problemów dorosłego życia,   Aż za pełną problemów dorosłością, Przykuśtyka niebawem już starość, By twarz zarysować niejedną zmarszczką I uprzykrzyć końcówkę życia niejedną chorobą…   IV.   Wypalonej świecy gasnący już płomień, Nim ulotni się z sykiem, Przerażony gwałtownie zamigoce, Nim już na wieki zagaśnie…   Podobnie i niejeden człowiek, Wydając w życiu ostatnie już tchnienie, Duszę swą gwałtownym strachem przeszyje, Nim ku wieczności nieśpiesznie odpłynie,   A czasem z wolna poruszając wargą Pokrzepi się jeszcze cichuteńką modlitwą, Nim w gardle uwięźnie już głos, Nie dając kształtu kolejnym słowom.   I jak z wypalonej świecy delikatny dym, Tak dusza z schorowanego ciała się ulotni By po przekroczeniu progów Wieczności, Stanąć wkrótce przed Stwórcą Wszechmocnym…   A wtedy Bóg Litościwy, Spyta ją głosem łagodnym, Czy pośród ziemskiego życia kolei, Była jak ten maleńki świecy płomyk…   Czy odbiciem Bożej Dobroci, Jaśniała w grzesznym człowieku ułomnym, Czy zanieczyszczona szpetnymi grzechami, Była jak czarny z smolnego łuczywa dym…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Berenika97    Dziękuję Ci wielce za uważne czytanie. I za uznanie oraz oczywiście za komentarz.     Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę spokojnego week-end'u.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Marek.zak1 no tak wybór to nie trudny - mądrość. 
    • @Marek.zak1 to racja większość facetów mówi że tylko oni zarabiają. A ja na to mam swoją teorię niech wynajmą służącą na godziny ciekawe czy wystarczy im do pierwszego . Postawcie się takim don juanom drogie Panie.       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...